Tag: Marek Woszczak

Znaczenie jakości w procesie świadczenia usług fizjoterapii – na przykładzie Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego w Kielcach

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz – The importance of quality in the practice of physiotherapy. The case of the Regional Specialised Paediatric Hospital in Kielce. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 133-144

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest wskazanie, że stosowane w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Kielcach procedury dotyczące postępowania leczniczego podnoszą jakość świadczonych usług, co jest głównym warunkiem utrzymania się szpitala na rynku dostarczycieli świadczeń zdrowotnych. Potwierdzeniem wysokiej jakości usług fest uzyskanie certyfikatu akredytacyjnego, obligującego placówkę do działania w oparciu o szereg udokumentowanych procedur, instrukcji i standardów. Badana jednostka – Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy w Kielcach – swoje działania lecznicze opiera na zestawie instrukcji, dających ścisłe wskazówki dotyczące postępowania w określonej jednostce chorobowej. Materiał i metody. W badaniach uczestniczyły dzieci hospitalizowane lub leczone ambulatoryjnie. Podczas postępowania leczniczego korzystano z zestawu instrukcji. Wśród opiekunów i rodziców dzieci przeprowadzono anonimową ankietę dotyczącą jakości i poziomu zadowolenia z przeprowadzonego postępowania leczniczego. Wyniki. W pierwszym i drugim półroczu 2005r. rodzice przyznali kolejno 95% i 86% ocen bardzo dobrych. W 2006r. w pierwszym półroczu oceny bardzo dobre przyznało 92% rodziców, w drugim półroczu 79%. Została potwierdzona tym samym wysoka jakość, skuteczność i satysfakcja z procesu leczniczego, jakiemu poddane zostały Wnioski. Stosowanie określonych instrukcji w postępowaniu leczniczym podnosi jakość świadczonej usługi oraz minimalizuje możliwość popełnienia błędu zawodowego.

Słowa kluczowe

jakość, standard, instrukcja, leczenie usprawniające

Ocena równowagi ciała u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego po kriostymulacji ogólnoustrojowej połączonej z fizjoterapią

Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Wojciech Kiebzak, Marek Woszczak

Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Wojciech Kiebzak, Marek Woszczak – Body equilibrium assessment in patients with degenerative changes after whole-body cryostimulation connected with physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 286-298

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań w grupie 126 osób. Celem badania było sprawdzenie czy czterotygodniowy program fizjoterapii, z wykorzystaniem kriostymulacji ogólnoustrojowej pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, ma wpływ na stan ich równowagi i korzystną zmianę odczucia bólu. Materiał i metody. Obserwacji i analizie poddano w grupie badanej 66 osób ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego. Grupa kontrolna liczyła 60 osób. Każdy chory poza indywidualnie dobranym programem usprawniania miał wykonanych 20 zabiegów kriostymulacji ogólnoustrojowej. Przed pierwszym zabiegiem i po 20 dokonano pomiarów zakresów ruchomości kręgosłupa lędźwiowego oraz oceny poziomu bólu za pomocą skali VAS. Ponadto po 1, 10 i 20 zabiegu krioterapii ogólnoustrojowej wykonano badania na platformie stabilograficznej. W grupie kontrolnej były osoby zdrowe, u których wykonano badania na platformie po 1 wejściu do kriokomory, celem porównania, czy istnieje różnica w zachowaniu się krzywej stabilogramu u osób zdrowych i chorych. Wyniki. Porównanie wyników przeprowadzonych badań przed turnusem i po zakończeniu wskazują, że kriostymulacja ogólnoustrojowa w programie fizjoterapeutycznym pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego przyczyniła się do zmniejszenia napięcia mięśniowego. Wnioski. Zastosowanie kriostymulacji ogólnoustrojowej u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego w połączeniu z odpowiednio dobranym programem fizjoterapeutycznym zmniejsza istotnie statystycznie natężenia bólu. Temperatury kriogeniczne wraz z fizjoterapią wpływają na stan równowagi ciała pacjentów.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, kręgosłup, kriostymulacja, koordynacja, platforma stabilograficzna

Ocena skuteczności krioterapii miejscowej u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski – Assessment of the efficacy of local cryotherapy in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 275-285

Streszczenie
Wstęp. Przedstawiono wyniki badań wykonanych w 60-osobowej grupie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Badanie wykonano w Stacjonarnym Ośrodku Rehabilitacji SP ZOZ w Zgorzelcu. Celem badania było udowodnienie, że czterotygodniowy program indywidualnie realizowanej kinezyterapii z wykorzystaniem kriostymulacji miejscowej kończyn dolnych, wykonanej parami ciekłego azotu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ma korzystny wpływ na ich stan motoryczny, napięcie mięśniowe oraz temperaturę powierzchniową skóry. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym obojga płci, w przedziale wiekowym 3-14 lat, które poddano czterotygodniowemu turnusowi zabiegów indywidualnie dobranej kinezyterapii oraz kriostymulacji obu kończyn dolnych. Ocenę napięcia mięśniowego wykonano miotonometrem Szirmai według specjalnej metodyki. Poziom spastyczności oceniono testem Ashwortha, a ocenę motoryki dziecka według własnej tabeli punktowej, przed rozpoczęciem zabiegów i po ich zakończeniu. Wykonano rejestrację termowizyjną temperatur powierzchniowych skóry kończyn dolnych na początku i końcu turnusu, przed kriostymulacją, bezpośrednio po oraz w 5 i 15 minut po niej. Wyniki i Wnioski. Porównane wyniki oceny motoryki dziecka, testu Ashworthia i miotonometrii wykonane przed turnusem i po jego zakończeniu wskazują, że kriostymulacja w programie usprawniania dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym przyczyniła się istotnie do zmniejszenia napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych oraz poprawy motoryki. Analiza temperatur powierzchniowych skóry zarejestrowanych termowizyjnie dowodzi pełnej adaptacji układu naczyniowego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym do temperatur kriogenicznych, czyli pełnego bezpieczeństwa kriostymulacji miejscowej.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, napięcie spastyczne, kriostymulacja miejscowa, test Ashwortha, ocena motoryki, miotonometr Szirmai, termowizja

Temperatury powierzchni skóry w obrazie termowizyjnym po wybranych zabiegach fizykoterapeutycznych oraz porównanie skuteczności ich działania

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Marek Woszczak, Grzegorz Śliwiński, Anna Lipińska

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Marek Woszczak, Grzegorz Śliwiński, Anna Lipińska – Thermovision recordings of skin surface temperatures following selected physical therapy procedures and comparison of procedure efficacy. Fizjoterapia Polska 2009; 9(4); 321-331

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań termowizyjnych powierzchni ciała pacjentów poddanych różnym zabiegom fizykoterapeutycznym. Dokonują także oceny bólu, za pomocą wizualnej skali porównawczej VAS (ang. Yisual Analogue Scale). Celem pracy było porównanie skuteczności działania tych zabiegów. Materiał i metody. Obserwacją objęto 38 pacjentów (15 mężczyzn i 23 kobiety) w wieku od 19 do 78 lat (średni wiek 58,1) lat. U pacjentów rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe i dolegliwości bólowe stawów kończyn dolnych (13 osób), kończyn górnych (7 osób) i kręgosłupa (18 osób). Wszystkie osoby podzielono na cztery grupy i poddano zabiegom: jonoforezy z NLP1 (gr. 1), galwanizacji anodowej (gr. 2), galwanizacji – bezpośrednio po której wykonano wcierkę z NLP1 (gr. 3) i samej wcierki z NLP1 (gr. 4). Pierwszego, piątego i dziesiątego dnia zabiegowego, oceniano natężenie bólu wg subiektywnej skali VAS. Obserwowano także rozkład temperatur na powierzchni zabiegowej w pierwszym i ostatnim dniu zabiegowym. Rejestrację temperatury prowadzono przy użyciu kamery termowizyjnej Agema 570. Wyniki. Poprawę subiektywnego odczucia bólu zaobserwowano we wszystkich grupach badanych pacjentów. W grupie pierwszej poprawę uzyskano o 50,2%, w drugiej o 44.9%, w trzeciej uzyskano 62,2% poprawy, a w czwartej grupie poprawę uzyskano o 38,9% w stosunku do dnia rozpoczęcia terapii. Również zaobserwowano zmiany temperatur powierzchni skóry po zabiegach, jednakże dla grupy 4, są one nieistotne statystycznie. Wnioski. Najskuteczniejszym zabiegiem w subiektywnej ocenie pacjentów jest galwanizacja anodowa połączona z wcierką lekową, wykonaną bezpośrednio po zakończeniu działania prądu. Skuteczniejsze działanie tego zabiegu, wydaje się, jest związane z większą dawką leku wprowadzoną do leczonego obszaru i większym przekrwieniem skóry, niż ma to miejsce podczas samej jontoforezy Wcierka lekowa po galwanizacji jest zabiegiem efektywnym i bardziej uzasadnionym ekonomicznie, gdyż nie ma strat leku wynikających z pozostania na podkładzie lekowym, co ma miejsce podczas jonoforezy.
Słowa kluczowe
jontoforeza, galwanizacja, wcierka, termowizja, liniowa skala VAS

Funkcjonalne przejawy poprawy centralnej stabilizacji w trakcie rehabilitacji osób z zespołem bólowym lędźwiowego odcinka kręgosłupa

Tomasz Łosień, Krzysztof Banasiak, Katarzyna Kniaziew-Gomoluch, Marek Woszczak, Beata Kita

T. Łosień, K. Banasiak, K. Kniaziew-Gomoluch, M. Woszczak, B. Kita – Functional symptoms of core stability improvement in rehabilitation of patients with low back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 142-148

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy było dokonanie oceny efektywności ćwiczeń głębokich mięśni tułowia oraz ich wpływu na pacjentów z zespołem bólowym lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
Materiał i metody. Grupa badawcza składała się z 46 osób, w tym 30 kobiet oraz 16 mężczyzn, wśród których występowały dolegliwości bólowe części lędźwiowej kręgosłupa. Wiek badanych mieścił się między 32. a 62. rokiem życia oraz wynosił średnio 47 lat. Narzędziem badawczym był międzynarodowy kwestionariusz Revised Oswestry Low Back Pain Disability, zawierający 10 pytań na temat odczuć bólowych podczas wykonywania czynności codziennych oraz samodzielnie opracowany formularz, zawierający 6 pytań, w tym jedno dotyczące poziomu odczuwanego bólu. Po wypełnieniu ankiet badani zostali objęci 30-dniowym programem rehabilitacyjnym, w którym zastosowano ćwiczenia wzmacniające mięśnie głębokie tułowia. Program obejmował 3 spotkania w tygodniu, w trakcie każdego z nich pacjenci realizowali zadany scenariusz przez 30 minut. Po zakończeniu ostatniego cyklu programu badani zostali zobligowani do ponownego wypełnienia kwestionariusza oraz formularza.
Wyniki. Łączny poziom dolegliwości po cyklu treningowym wynosił 7,91 oraz zmniejszył się w istotny statystycznie sposób w stosunku do wartości przed cyklem treningowym, kiedy wynosił 23,59, różnica równa jest 15,67.
Zawarte w pracy wyniki wyraźnie wskazują na zmniejszenie się odczuć bólowych wśród pacjentów poddanych analizie. Po przeprowadzeniu pełnej miesięcznej terapii średnia odczuwalnego bólu, mierzona skalą VAS, zmniejszyła się o 2,2 pkt i wyniosła 3,67 pkt.
Wnioski. Przeprowadzone badania wskazują, że terapia w postaci cyklu ćwiczeń mięśni głębokich wpływa w znaczący sposób na zmniejszenie się subiektywnych odczuć bólowych wśród badanych. Odnotowano korzystny wpływ przeprowadzonej rehabilitacji na ogólny poziom sprawności fizycznej. Wyniki przeprowadzonego badania sugerują, że terapia w postaci wzmacniania gorsetu mięśniowego tułowia jest skuteczną formą leczenia dolegliwości bólowych lędźwiowego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
zespoły bólowe lędźwiowego odcinka kręgosłupa, trening funkcjonalny, gorset mięśniowy tułowia, VAS, kwestionariusz Revised Oswestry Low Back Pain Disability

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kompleksowa terapia udrażniająca w leczeniu obrzęku limfatycznego u kobiet po mastektomii

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Iga Woźniak, Łukasz Goździewicz, Katarzyna Bogacz, Karolina Kossakowska

M. Woszczak, K. Syrewicz, I. Woźniak, Ł. Goździewicz, K. Bogacz, K. Kossakowska – Comprehensive draining therapy in the treatment of lymphoedema in women after mastectomy. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 28-40

Streszczenie
Wstęp. Rak piersi jest jednym z najgroźniejszych nowotworów złośliwych, a zachorowalność na tę chorobę wciąż wykazuje tendencję wzrostową. W wyniku leczenia i związanego z tym usunięcia bądź naruszenia struktury węzłów chłonnych częstym powikłaniem jest obrzęk limfatyczny. Jedną z metod usprawniania jest kompleksowa terapia udrażniająca (KTU).
Cel pracy. Celem pracy była ocena kompleksowej terapii udrażniającej, jej wpływ na obrzęk limfatyczny oraz ruchomość i siłę uścisku ręki.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono na grupie 60 kobiet po zabiegu jednostronnej mastektomii w Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. Badane pacjentki podzielono na dwie grupy: badaną i kontrolną. W grupie badanej składającej się z 30 kobiet wykonywano zabiegi z zakresu KTU, w pozostałej inne zabiegi usprawniające. Cykl terapeutyczny trwał 10 dni. Na początku i na końcu usprawniania dokonano pomiarów zakresu ruchomości metodą goniometryczną, oceny obwodów kończyny za pomocą taśmy centymetrowej oraz zmierzono SUR za pomocą dynamometru.
Wyniki. W obu grupach po zakończeniu terapii uzyskano poprawę badanych parametrów, jednak w grupie, w której zastosowano kompleksową terapię udrażniającą, efekt był bardziej zauważalny. W grupie badanej doszło do zmniejszenia obwodów kończyny oraz poprawy siły i zakresu ruchomości.
Wnioski. Zastosowanie obu metod leczenia przynosi efekty w postaci zmniejszenia obrzęku limfatycznego, jednak kompleksowa terapia udrażniająca KTU jest efektywniejszą metodą leczenia.

Słowa kluczowe:
mastektomia, kompleksowa terapia udrażniająca, obrzęk limfatyczny

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i ultrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych

Marek Woszczak, Kacper Kucz, Marek Kiljański, Marta Woszczak

M. Woszczak, K. Kucz, M. Kiljański, M. Woszczak – Ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i ultrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. FP 2013; 13(3); 48-54

Streszczenie
Celem pracy była ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i utrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (gonartroza) ICD – M17. Dla określenia stopnia sprawności u wszystkich chorych wykonano próbę funkcjonalną polegającą na 6 wejściach pacjenta no 17-sto cm siąpień w czasie 30 s, gdzie noga mniej bolesna była wykroczną. Dzięki temu pacjenci zakwalifikowani do badania stanowili grupę jednorodną pod względem sprawności. Badaniem objęto 62 osoby obu płci (47 kobiet, 15 mężczyzn) w wieku 41-86 lat. Pacjentów podzielono losowo na grupę A – (grupa badawcza) i grupę B – (grupa kontrolna) po 31 osób. Stan zdrowia pacjentów oceniono przy użyciu: wskaźnika WOMAC, skali bólu VAS oraz próby funkcjonalnego klęku. Badania wykonano dwukrotnie: przed rozpoczęciem leczenia i po zakończeniu serii zabiegów. Grupa A była leczona terapią skojarzoną polem magnetycznym l ultrafonoforezą. Grupę B leczono polem magnetycznym niskiej częstotliwości. Dodatkowo obydwie grupy poddano kinezyterapii wzmacniającej mięsień czworogłowy uda. Do analizy statystycznej badań użyto pakietu statystycznego SPSS (PASW 18). Aby sprawdzić skuteczność terapii prowadzonej w grupie A przeprowadzono test istotności różnic T-studenta dla danych zależnych.

Słowo kluczowe
przewlekła zwyrodnieniowa choroba stawów kolanowych, gonartroza, terapia skojarzona, pole magnetyczne, fonoforeza

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Ocena poziomu wydolności fizycznej u licealistów klas I i II

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Marcin Szczepanik, Sławomir Jandziś,Karolina Kossakowska, Magdalena Józefowicz-Korczyńska

M. Woszczak, K. Bogacz, M. Szczepanik, S. Jandziś,K. Kossakowska, M. Józefowicz-Korczyńska – Assessment of physical endurance in students of the 1st and 2nd grade of secondary school. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 70-82

Streszczenie
Wstęp. Wydolność fizyczna stanowi bardzo ważny element zdrowia każdego człowieka. Jest to aspekt zdrowia, na który składają się czynniki mające wpływ na poziom wydolności fizycznej. Dlatego też ważne jest by wiedzieć co decyduje o utrzymaniu jak najwyższego jej poziomu.
Cel. Celem niniejszej pracy było wykazanie różnic w poziomie wydolności fizycznej licealistów klas pierwszych i drugich.
Materiał i metody. Badania zostały wykonane wśród uczniów liceum. W badaniu udział wzięło 70 uczniów, w tym 37 kobiet i 33 mężczyzn. Poziom wydolności fizycznej został zbadany poprzez wykonanie zmodyfikowanej próby harwardzkiej (Harvard Step-Up Test). W przeprowadzonym badaniu analizie poddany był wpływ – płci, wieku, miejsca zamieszkania oraz wskaźnika BMI – na poziom wydolności fizycznej.
Wyniki i wnioski. Wyniki badań pozwoliły na wyciągnięcie wniosków, iż płeć, miejsce zamieszkania oraz wskaźnik BMI nie mają istotnego statystycznie wpływu na poziom wydolności fizycznej osób poddanych badaniu. Jeżeli chodzi o wiek na podstawie wyników badań można stwierdzić, iż przy 5% poziomie istotności wiek istotnie statystycznie wpływa na poziom wydolności fizycznej – wraz ze wzrostem wieku, następuje wzrost wskazań wydolności w stronę dobrej i bardzo dobrej, spada natomiast udział wskazań przeciętnej i słabej wydolności fizycznej.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, próba harwardzka, wskaźnik sprawności fizycznej

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profesor Andrzej Zembaty

Sławomir Jandziś, Marek Woszczak, Marek Kiljański, Renata Szczepaniak

S. Jandziś, M. Woszczak, M. Kiljański, R. Szczepaniak – Profesor Andrzej Zembaty. FP 2013; 13(4); 57-59

Streszczenie
Rocznica 50-lecia zorganizowanej działalności fizjoterapeutów w Polsce to okazja do przedstawienia sylwetki jednego z wybitnych przedstawicieli naszego zawodu prof. dra hab. Andrzeja Zembatego. Urodził się on 21 kwietnia 1935 roku w Jaśle w rodzinie inteligenckiej. Matka był nauczycielką, ojciec ukończył wydział prawa UJ i pracował jako sędzia w Jaśle a następnie Sanoku. Andrzej Zembaty po zdaniu matury w liceum sanockim rozpoczął studia w warszawskiej AWF, które ukończył w 1958 roku. W 1960 roku rozpoczął pracę fizjoterapeuty w Stołecznym Centrum Rehabilitacji Schorzeń Narządu Ruchu w Konstancinie oraz w 1964 roku jako nauczyciel zawodu w Medycznym Studium Zawodowym w Konstancinie. W 1972 roku, na wniosek prof. Mariana Weissa, dyrektora STOCER i kuratora Zakładu Rehabilitacji w warszawskim AWF-e został zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w tymże zakładzie. Powrócił więc na uczelnię, z którą związał większość swojego życia zawodowego. Pełnił w niej następujące funkcję: 1979 – kierownik Zakładu Rehabilitacji Ruchowej, 1982 – pełnomocnik Rektora ds. Powołania Wydziału Rehabilitacji, 1983 – z-ca dyr. Instytutu Nauk Biologicznych, 1984 – 1987- prodziekan ds. studenckich i organizacyjnych w nowo powołanym Wydziale, 1987 – 1990- prodziekan ds. dydaktyki. Ostatnim miejscem działalności zawodowo-dydaktycznej przed przejściem na emeryturę w 1999 roku była AWF w Katowicach, gdzie Profesor kierował Zakładem Kinezyterapii

Słowa kluczowe:
rehabilitacja lecznicza, fizjoterapeuci, historia rehabilitacji

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Kwalifikacja do fizjoterapii chorych na POChP na podstawie testu 6-minutowego marszu i testu na bieżni ruchomej

Katarzyna Bogacz, Marek Woszczak, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Bartosz Pańczyszak, Jan Szczegielniak, Marek Kiljański

K. Bogacz, M. Woszczak, J. Łuniewski, M. Krajczy, B. Pańczyszak, J. Szczegielniak, M. Kiljański – Eligibility of COPD patients for physiotherapy based on a six minute walk test and treadmill test; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 96-106

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0768F5

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena efektów fizjoterapii chorych na POChP zakwalifikowanych do odpowiedniego modelu usprawniania przy użyciu testu 6-MWT i testu na bieżni ruchomej wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a.
Materiał i metody badań. Zbadano 80 chorych na POChP leczonych stacjonarnie w Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach od maja 2017 roku do września 2017 roku. Przed i po 3-tygodniowej kompleksowej fizjoterapii w obu grupach badanych chorych na POChP przeprowadzono test wysiłkowy, badanie spirometryczne oraz ocenę duszności w zmodyfikowanej 10-stopniowej skali Borga.
Wyniki badań. Obliczenia wykonano w programie IBM SPSS. W celu oceny zgodności rozkładów z rozkładem normalnym zastosowano test Kołmogorowa-Smirnowa. Ponieważ rozkłady odbiegały od rozkładu normalnego w dalszych analizach stosowano metody nieparametryczne. Do oceny istotności różnic między dwiema grupami w zakresie zmiennych ilościowych stosowano testy Manna-Whitneya, w przypadku oceny istotności zmian w czasie u tych samych pacjentów (pary wiązane) stosowano testy Wilcoxona dla prób zależnych. Jako granicę istotności statystycznej przyjęto p < 0,001.
Wnioski
1. Stwierdzono istotną poprawę tolerancji wysiłkowej po zastosowaniu fizjoterapii zarówno w grupie chorych ocenianych testem wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a jak i 6-minutowego testu marszowego
2. Wykazano istotną poprawę wartości wskaźników spirometrycznych po zastosowaniu fizjoterapii zarówno w grupie chorych ocenianych testem wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a jak i 6-minutowego testu marszowego
3. Wykazano zmniejszenie duszności po zastosowaniu fizjoterapii zarówno w grupie chorych ocenianych testem wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a jak i 6-minutowego testu marszowego

Słowa kluczowe:

POChP, zmodyfikowany protokół Bruce’a, test 6-MWT, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2