Tag: zakres ruchu

Funkcjonalne powiązania między stawem skroniowo-żuchwowym a stawem biodrowym

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Streszczenie
Wstęp. Niektóre z czynników wpływających na powstawanie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego to zmiany w układzie nerwowym centralnym i obwodowym. W kontekście tworzenia połączeń między dwoma stawami, kluczowe znaczenie mają fascia oraz koncepcja biotensygracji. Napięcie tworzone w tkance rozprowadzane jest liniowo wzdłuż całego ciała. Powstanie nadmiernego napięcia w jednej strukturze może prowadzić do powstania identycznego napięcia w odległej strukturze.
Cel badania. Hipotezą badawczą było, że manualne zabiegi tkanki miękkiej stawu skroniowo-żuchwowego, trwające 7 minut na każdą stronę, wpłyną na zwiększenie ruchomości stawu biodrowego w zakresie abdukcji.
Wyniki. Uzyskane wartości dla prawego i lewego stawu biodrowego wykazują silną i pozytywną korelację. Dowodzi to, że przeprowadzona terapia miała wpływ na zwiększenie zakresu ruchu.
Wnioski. Uwalnianie mięśniowo-powięziowe tkanek stawu skroniowo-żuchwowego miało pozytywny wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w abdukcji biodra.
Słowa kluczowe
terapia manualna, staw biodrowy, zakres ruchu, staw skroniowo-żuchwowy, łańcuchy mięśniowo-powięziowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej (tzw. Choroby Scheuermann’a)

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy in the treatment of juvenile thoracic kyphosis (Scheuermann’s Disease). Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 303-305

Streszczenie

Młodzieńcza kifoza piersiowa, tak zwana choroba Scheuermann’a, w swoim przebiegu prowadzi do zmian statyczno-dynamicznych w obrębie kręgosłupa, obręczy barkowej i biodrowej, powodując zmianę sylwetki pacjenta. Zmiana ukształtowania kręgosłupa związana z zaburzeniami wzrostowymi w trzonach kręgów, doprowadza do powstania przykurczów mięśniowo-torebkowych oraz osłabienia rozciągniętych mięśni i wiązadeł. Zabiegi kinezyterapeutyczne stosowane w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej mają za zadanie przywrócenie prawidłowej równowagi mięśniowej przez rozciągniecie przykurczonych i wzmocnienie osłabionych mięśni. Mają także za zadanie poprawę zakresu ruchomości stawów oraz naukę przyjmowania i utrzymania prawidłowej postawy ciała. W zaburzeniach wzrostowych umiejscowionych w trzonach kręgów, potwierdzonych radiologicznie, konieczne jest leczenie gorsetami korekcyjnymi ekstensyjnymi. Kinezyterapia, obok fizykoterapii, ma wówczas za zadanie przygotowanie chorego do uzyskania dobrej korekcji w gorsecie oraz zmniejsza tzw. „straty gipsowe”. Autorzy opracowania wykazują wartość kinezyterapii w procesie leczenia chorych z młodzieńczą kifozą piersiową. Omawiają program ćwiczeń mający na celu odbudowę prawidłowej sylwetki.

Słowa kluczowe:
przykurcz mięśniowo-torebkowy, osłabienia mięśni, zakres ruchu, postawa ciała
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie impulsowego pola magnetycznego niskiej częstotliwości u pacjentów po artroskopowym usunięciu łąkotki przyśrodkowej

Piotr Wróbel, Rafał Trąbka

Piotr Wróbel, Rafał Trąbka – The application of a low-frequency impulse magnetic field in patients recovering from arthroscopic ablation of the medial meniscus. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 31-37

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest sprawdzenie wpływu impulsowego pola magnetycznego niskiej częstotliwości na przebieg usprawnienia u pacjentów po usunięciu łąkotki przyśrodkowej. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 20 osób rehabilitowanych w gabinetach fizjoterapeutycznych. Materiał kliniczny podzielono losowo na dwie równe grupy. Program kinezyterapii w obu grupach był identyczny. W grupie eksperymentalnej stosowano impulsowe pole magnetyczne niskiej częstotliwości, natomiast grupa kontrolna nie została poddana magnetoterapii. Cykl rehabilitacyjny trwał dwa razy po sześć dni z jednym dniem przerwy. U pacjentów w obu grupach badano: zakres ruchu czynnego w stawie kolanowym, siłę mięśnia czworogłowego uda wg skali Lovetta oraz obwód kończyny dolnej mierzonej w stawie kolanowym i 20 centymetrów powyżej rzepki, przed i po rehabilitacji. Wyniki. W grupie eksperymentalnej, gdzie stosowano magnetoterapię poprawa stanu zdrowia pacjenta jest szybsza, jeżeli chodzi o zakres ruchomości w stawie. U pacjentów z grupy eksperymentalnej zanotowano większy wzrost obwodu kończyny dolnej mierzonej 20 cm powyżej rzepki oraz większą redukcję obrzęku. Natomiast nie zanotowano istotnych różnic pomiędzy grupami pod względem siły mięśni. U niektórych pacjentów z grupy kontrolnej obserwowano nawrót obrzęku stawu, co nie miało miejsca w grupie eksperymentalnej. Wnioski. Ze względu na szybszą poprawę w zakresie ruchomości i brak obrzęku w operowanej kończynie zaleca się stosowanie impulsowych pól magnetycznych niskiej częstotliwości u pacjentów po artroskopowym usunięciu łąkotki przyśrodkowej.

Słowa kluczowe:
natężenie pola magnetycznego, częstotliwość pola magnetycznego, staw kolanowy, zakres ruchu

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie neuromobilizacji w leczeniu pourazowych bólów okolicy lędźwiowo-krzyżowej – opis przypadku

Janusz Boczar, Łukasz Wojtyczek

Janusz Boczar, Łukasz Wojtyczek – Neuromobilization in the treatment of post-traumatic lumbo-sacral pain: a case study. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 384-386

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest przedstawienie skuteczności metody neuromobilizacji oraz potrzeby włączenia jej w proces fizjoterapii. Materiał i metody. Przedstawiono opis przypadku pacjenta leczonego w Oddziale Rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego w Krośnie. W terapii, oprócz typowych zabiegów fizjoterapeutycznych, stosowano metodę neuromobilizacji. Wyniki. Po przeprowadzonej terapii uzyskano zmniejszenie bólu, poprawę zakresu ruchomości i siły mięśniowej, a tym samym stanu funkcjonalnego pacjenta. Wnioski. Metoda neuromobilizacji jest skuteczna w sytuacji zaburzenia neuromechaniki i powinna znaleźć stałe zastosowanie w fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
zakres ruchu, siła mięśni, fizjoterapia, złamanie kości krzyżowej
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wstępne wyniki wczesnej rehabilitacji pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi po artroplastyce kolana z zastosowaniem ciągłego ruchu biernego

Magdalena Wilk, Bogusław Frańczuk, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk

Magdalena Wilk, Bogusław Frańczuk, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk – Outcome of early rehabilitation with continous passive motion for patients recovering from surgical reconstruction of the knee due to degenerative changes. A preliminary report. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 163-166

Streszczenie

Wstęp. Wzrost liczby wykonywanych artroplastyk powoduje ciągłe poszukiwania nowych rozwiązań chirurgicznych i rehabilitacyjnych. Postępowanie rehabilitacyjne ukierunkowane jest przede wszystkim na jak najszybsze umożliwienie pacjentowi powrotu do wykonywania czynności życia codziennego i uzyskanie pełnej samodzielności. Wśród sposobów postępowania rehabilitacyjnego po artroplastykach kolana, zastosowanie znajduje ciągły ruch bierny. Materiał i metoda. W badaniach wzięło udział 60 pacjentów, u których założono całkowite endoprotezy z powodu zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego. Wszystkich pacjentów podzielono losowo na dwie grupy. Obie grupy objęte były takim samym programem rehabilitacji, za wyjątkiem aparatu szynowego CPM, który zastosowano dodatkowo w grupie I. U wszystkich pacjentów wykonano dwukrotnie (przed i po operacji) następujące pomocnicze badania: masy ciała, zakresu ruchów w stawach kolanowych za pomocą inklinometru cyfrowego Sandersa oraz testowanie siły mięśnia czworogłowego uda. Wyniki. Uzyskane wyniki leczenia są korzystniejsze w grupie I, gdzie zastosowano ciągły ruch bierny, zarówno w ocenie średniego zakresu ruchów stawu kolanowego jak i przy użyciu skali VAS oraz w ocenie subiektywnej przeprowadzonej przez pacjentów. Ciągły ruch bierny zastosowany we wczesnej rehabilitacji pacjentów po artroplastykach kolana wpływa na przyspieszenie procesu usprawniania. Wnioski. Wprowadzenie we wczesnym okresie pooperacyjnym ciągłego ruchu biernego wspomaga skrócenie procesu usprawniania, zwiększa zakres ruchów w stawie kolanowym, ogranicza dolegliwości bólowe, umożliwia zniesienie wzmożonego napięcia tkanek miękkich, ułatwia procesy naprawcze i przyspiesza wchłanianie się krwiaków.

Słowa kluczowe:
całkowita endoproteza, zakres ruchu, siła mięśni
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ systematycznego usprawniania na stan funkcjonalny kończyny górnej u kobiet po mastektomii

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Lizis

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Lizis – The influence of systematic physiotherapy on upper limb function in post-mastectomy women. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 41-48

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena wpływu systematycznego usprawniania na stan funkcjonalny kończyny górnej u kobiet po mastektomii.
Materiał i metody. Dwukrotnemu badaniu w odstępie 3-miesięcznym objęto 33 kobiety po amputacji piersi, zrzeszone w Świętokrzyskim Klubie “Amazonki” przy Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. Pacjentki podzielono na dwie grupy. Grupę I stanowiły kobiety systematycznie biorące udział w programie usprawniania, natomiast grupę II sporadycznie uczestniczące w programie usprawniania. Podstawową metodą badawczą były pomiary goniometrycznie zakresów ruchu w stawie barkowym. Pomiary przeprowadzono na obu kończynach, a ograniczenie ruchomości po stronie operowanej stwierdzano, gdy zakres ruchu kończyny górnej po stronie mastektomii był co najmniej o 10º mniejszy niż zakres ruchu kończyny górnej po stronie zdrowej. Dodatkowo zmierzono obwody kończyn górnych w trzech miejscach: 10 cm powyżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej, 10 cm poniżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej oraz w części środkowej śródręcza z wyłączeniem kciuka, z dokładnością do 1mm. Obwody kończyny górnej po stronie mastektomii większe niż 2 cm w stosunku do kończyny przeciwnej kwalifikowano jako obrzęk. W celu oceny zależności między cechami jakościowymi (wpływ fizjoterapii na ograniczenie zakresów ruchu i występowanie obrzęku chłonnego) zastosowano nieparametryczny test Chi² (χ²).
Wyniki. Odnotowano statystycznie istotną zależność między systematycznym usprawnianiem a ruchomością barku oraz utrzymywaniem się obrzęku chłonnego kończyny górnej po stronie mastektomii.
Wnioski. Fizjoterapia wpływa na poprawę zakresów ruchu i skutecznie zapobiega zwiększaniu się obrzęku chłonnego kończyny górnej u kobiet po mastektomii.
Słowa kluczowe
rak piersi, mastektomia, staw barkowy, zakres ruchu, obrzęk limfatyczny