Streszczenie
Cel. Porównanie efektów zastosowania pozaustrojowej terapii falą uderzeniową (ESWT) i Techniki Energii Mięśni (MET) na mięsień czworobocznego lędźwi (QL) w odniesieniu do bólu i funkcjonowania. Metody. W badaniu wzięło udział 77 pacjentów. Pacjenci zostali włączeni do badania, jeśli zdiagnozowano u nich zespół bólu mięśniowo-powięziowego, ból zlokalizowany na mięśniu QL; napięcie; tkliwość QL; i bolesne punkty spustowe, powodujące ból wokół QL. Mierniki. Ból mierzono za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), próg bólu (PPT) za pomocą algometru, a niepełnosprawność funkcjonalną za pomocą wskaźnika bólu Oswestry (ODI). Leczenie. Pacjenci zostali losowo podzieleni na dwie grupy. W przypadku pierwszej grupy terapię ESWT realizowano przy użyciu Dornier AR2; technologia smart focus w punkcie tkliwym mięśnia QL. Trzy sesje z 2 dniami odpoczynku po każdej sesji. Druga grupa była poddawana również terapii MET (3 sesje). Wyniki. Ocena przed leczeniem nie wykazała istotnych różnic między grupami w zakresie bólu (mierzonego za pomocą VAS i PPT) oraz niesprawności funkcjonalnej (mierzonej za pomocą ODI). Po leczeniu, porównania w obrębie grup odpowiednio dla grup ECSW i MET wykazały istotne różnice w odniesieniu do bólu (P = 0,0001), PPT (P = 0,0001) i ODI (odpowiednio P = 0,024 i 0,004). Porównania między grupami wykazały istotne różnice na korzyść grupy ECSW w odniesieniu do bólu i PPT (P = 0,0001) bez istotnej różnicy w odniesieniu do ODI. Wniosek. Terapia ESWT przyniosła lepsze rezultaty w łagodzeniu bólu mięśniowo-powięziowego QL i PPT niż terapia MET w krótkim okresie. Obie techniki leczenia poprawiły sprawność funkcjonalną, ale bez znaczącej różnicy między nimi.

Słowa kluczowe
fala uderzeniowa, mięśniowo-powięziowy, ból, czworoboczny lędźwi, punkt spustowy