Helena Gronwald

Wpływ manipulacji HVLA na statyczne i dynamiczne parametry posturalne – studium przypadku pacjenta z zablokowanym stawem szczytowo-potylicznym

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak – The effect of HVLA manipulation on static and dynamic postural parameters – a case study of a patient with a blocked atlanto-occipital transition – Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 215-225

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8t5I

Streszczenie

Cel. Celem badania było ocena wpływu manipulacji HVLA (wysoka prędkość, niska amplituda) na rozkład sił, ciśnienie i równowagę u osób z blokadą stawu szczytowo-potylicznego, ze szczególnym uwzględnieniem popraw po terapii.

Metody badawcze. Funkcjonalność i parametry posturalne przed i po terapii HVLA oceniano za pomocą testów diagnostycznych (kompresja kręgosłupa szyjnego, test Spurlinga, de Kleyna) oraz pedobarografii (używając maty EPS/R2 i oprogramowania BIOMECH STUDIO).

Wyniki. Wstępna diagnoza wykazała znaczące zaburzenia w rozkładzie sił, równowadze i chodzie. Poprawy po terapii HVLA obejmowały:

1. Zrównoważone obciążenie przedniej części stopy podczas stania, z obniżeniem procentowego udziału obciążenia pięty.

2. Poprawa globalnego rozkładu ciśnienia ciała, z wyraźnym zmniejszeniem ciśnienia po stronie lewej ciała.

3. Zwiększenie zakresów oscylacji ciała w płaszczyźnie przednio-tylnej i bocznej, z obniżeniem stosunku odległości między skrajnymi odchyleniami do powierzchni odchylenia oraz zmniejszeniem średniej prędkości przemieszczeń.

4. Normalizacja kąta abdukcji prawej stopy, bez znaczącej zmiany kąta odwiedzenia lewej stopy.

5. Niewielkie poprawy w indeksie sklepienia stopy (AI) oraz średnim ciśnieniu stopy podczas chodu, z minimalnymi zmianami w maksymalnym ciśnieniu stopy podczas chodu.

Wnioski. Manipulacja HVLA znacząco poprawia parametry równowagi statycznej, ale wykazuje minimalne poprawy w parametrach chodu. Wskazuje to na złożoną relację między blokadą stawu szczytowo-potylicznego a zaburzeniami posturalnymi, sugerując potrzebę dalszych badań w celu zbadania związku między wadami postawy a blokadą przejścia szczytowo-potylicznego oraz wpływu tych blokad na zmiany posturalne.

Słowa kluczowe

blokada stawu szczytowo-potylicznego, manipulacja HVLA, zaburzenia posturalne, poprawa równowagi, pedobarografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Współpraca między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjenta z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia – badanie ankietowe

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak – The cooperation between physiotherapist and dentist in treatment of patient with functional disorders of the masticatory system – questionnaire survey. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 69-74

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bm5D

Streszczenie
Wprowadzenie. Doświadczenia zdobyte przez dentystów i fizjoterapeutów w dziedzinie dysfunkcji narządu żucia w stosunku do całego ciała potwierdzają przekonanie, że problem zaburzeń motoryki narządu żucia nie jest problemem lokalnym. Dlatego leczenie tego typu chorób nie powinno ograniczać się tylko do rekonstrukcji statycznej i dynamicznej okluzji przy użyciu metod konserwatywnych, ortodontycznych czy protetycznych, pomijając odpowiednią mobilizację łańcuchów mięśniowo-szkieletowych, powięziowych, osteoartycznych związanych z odcinkiem szyjnym i dalszymi odcinkami kręgosłupa. Ograniczenie diagnozy i terapii zaburzeń funkcjonalnych tylko do elementów układu stomatognatycznego może generować jeszcze większe dolegliwości i choroby u pacjenta.
Szeroki zakres objawów związanych z układem stomatognatycznym, powodujących nieprzyjemny ból i zaburzenia emocjonalne, skłania pacjentów do szukania pomocy u wielu specjalistów, w tym: laryngologa, neurologa czy fizjoterapeuty. Pacjent ma szansę wyleczyć te problemy zdrowotne, pod warunkiem, że cały zespół rehabilitacyjny współpracuje: dentysta, fizjoterapeuta, psycholog i logopeda specjalizujący się w dysfunkcjach układu żucia.
Cel badania. Celem badania było określenie potrzeb nawiązania współpracy między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjentów z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia.
Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 28 fizjoterapeutów z województwa zachodniopomorskiego. Narzędziem diagnostycznym był kwestionariusz wywiadu zawierający szereg pytań dotyczących warunków i jakości nawiązywania współpracy z dentystą w zarządzaniu pacjentami kierowanymi na zabiegi fizjoterapeutyczne w celu leczenia zaburzeń w układzie stomatognatycznym.
Wnioski. Istniejące metody fizjoterapeutyczne skracają czas trwania choroby, np. poprzez masaże, terapię manualną (terapia punktów spustowych, mobilizacje, postizometryczne relaksacje mięśni), zabiegi fizykalne (ultradźwięki, laser biostymulujący, krioterapia, terapia światłem, pole magnetyczne) oraz ćwiczenia (relaksacja, stabilizacja, propriocepcja), które pacjent wykonuje pod nadzorem terapeuty, a następnie samodzielnie w domu. Osiągnięcie pozytywnych efektów w leczeniu pacjentów z zaburzeniami stomatognatycznymi wymaga stałej współpracy między dentystą a fizjoterapeutą. Tylko kompleksowe, holistyczne podejście diagnostyczno-terapeutyczne jest warunkiem skutecznego leczenia.

Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, dentysta, układ żucia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Pomiary temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki w ocenie kamerą termowizyjną na podczerwień oraz pirometrem po zastosowaniu fizykoterapeutycznych aplikacji świetlnych

Danuta Lietz-Kijak1, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko1, Krzysztof Konior, Helena Gronwald1, Zbigniew Śliwiński

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński – Temperature measurements on facial skin surface as evaluated by infrared thermal cam-era and pyrometer following physiotherapeutic light treatments. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 148-157

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF529

Streszczenie

Każdy zabieg kliniczny postępowania stomatologicznego, a zwłaszcza przebiegający z naruszeniem ciągłości tkanek, niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, które zdarzają się w każdej specjalności. Do nich należą: ból rany pooperacyjnej, obrzęk tkanek, krwawienie, zaczerwienienie, podwyższona temperatura, szczękościsk, zaburzenia czucia, będące następstwem uszkodzenie nerwu. Po zabiegowa opieka nad pacjentem ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz terapię już istniejących. W tym zakresie posiłkujemy się m. in. medycyną fizykalną, pod postacią światłolecznictwa, w zakresie fali elektromagnetycznej czerwonej, podczerwonej, żółtej i ultrafioletowej. Pozostaje jednak niewiadomą, którą długość światła wykorzystać w celu leczenia określonej jednostki chorobowej i jakie światło terapeutyczne należy zastosować do rehabilitacji konkretnego powikłania po zabiegach stomatologicznych? Do badań wykorzystano pirometr na podczerwień ze wskaźnikiem laserowym CA380 i kamerę termowizyjną Fluke Ti 400. Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy statystycznej można wnioskować, iż użycie czynnika świetlnego ma istotny wpływ na wzrost temperatury naświetlanej okolicy skóry części twarzowej czaszki. Niezależnie od rodzaju użytego czynnika świetlnego, każdy z nich doprowadził do wzrostu temperatury. Najwyższy wzrost temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki po zastosowaniu danej aplikacji wskazuje na płytkie oddziaływanie fizykoterapii świetlnej, co ma znaczenie w zastosowaniu konkretnej długości światła w danej jednostce chorobowej lub powikłaniu stomatologicznym.