Streszczenie

Każdy zabieg kliniczny postępowania stomatologicznego, a zwłaszcza przebiegający z naruszeniem ciągłości tkanek, niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, które zdarzają się w każdej specjalności. Do nich należą: ból rany pooperacyjnej, obrzęk tkanek, krwawienie, zaczerwienienie, podwyższona temperatura, szczękościsk, zaburzenia czucia, będące następstwem uszkodzenie nerwu.  Po zabiegowa opieka nad pacjentem ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz terapię już istniejących. W tym zakresie posiłkujemy się m. in. medycyną fizykalną, pod postacią światłolecznictwa, w zakresie fali elektromagnetycznej czerwonej, podczerwonej, żółtej i ultrafioletowej. Pozostaje jednak niewiadomą, którą długość światła wykorzystać w celu leczenia określonej jednostki chorobowej i jakie światło terapeutyczne należy zastosować do rehabilitacji konkretnego powikłania po zabiegach stomatologicznych? Do badań wykorzystano pirometr na podczerwień ze wskaźnikiem laserowym CA380 i kamerę termowizyjną Fluke Ti 400. Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy statystycznej można wnioskować, iż użycie czynnika świetlnego ma istotny wpływ na wzrost temperatury naświetlanej okolicy skóry części twarzowej czaszki. Niezależnie od rodzaju użytego czynnika świetlnego, każdy z nich doprowadził do wzrostu temperatury. Najwyższy wzrost temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki po zastosowaniu danej aplikacji wskazuje na płytkie oddziaływanie fizykoterapii świetlnej, co ma znaczenie w zastosowaniu konkretnej długości światła w danej jednostce chorobowej lub powikłaniu stomatologicznym.

Słowa kluczowe: badanie temperatury, światłoterapia, pirometr, termowizja