Tag: kręgosłup lędźwiowy

Wpływ masażu klasycznego na dolegliwości bólowe i stan funkcjonalny osób z dyskopatią lędźwiową

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Rychter, Sławomir Jandziś, Patryk Zygmunt

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Rychter, Sławomir Jandziś, Patryk Zygmunt – Influence of classical massage on pain and functional state of people with lumbar discopathy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 8-18

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego stanowią problem medyczny i społeczny państw wysoko rozwiniętych. W Europie odczuwa je około 25–43% osób. U około 25–60% pacjentów obserwuje się przewlekłe, postępujące dolegliwości, które prowadzą zarówno do niezdolności zawodowej, jak i ograniczenia aktywności w życiu codziennym. Celem pracy była ocena wpływu masażu klasycznego na dolegliwości bólowe i stan funkcjonalny osób z dyskopatią lędźwiową.
Materiał i metody. Badaniami objęto 61 osób w przedziale wieku 45–50 lat, uczęszczających na terapię do Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Leżajsku z powodu dolegliwości bólowych lędźwiowej części kręgosłupa. Pacjentów zakwalifikowano do 2 grup, w zależności od zaaplikowanego programu usprawniania. Narzędzie badawcze stanowiła skala NRS oraz kwestionariusze: ODI i RMDQ. Do analiz zastosowano testy: chi-kwadrat, t-Studenta, U Manna–Whitneya, Wilcoxona oraz korelację liniową Pearsona i korelację rang Spearmana.
Wyniki. Po zakończeniu terapii w obu grupach odnotowano statystycznie istotne zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę sprawności funkcjonalnej. Stwierdzono statystycznie istotne dodatni związek między wielkością poprawy sprawności funkcjonalnej ocenianej kwestionariuszem ODI a wiekiem pacjentów (R = 0,43; p = 0,026).
Wnioski. Masaż klasyczny ma wpływ na łagodzenie dolegliwości bólowych i poprawę sprawności funkcjonalnej u osób z dyskopatią lędźwiową. Występują związki między sprawnością funkcjonalną a wiekiem osób z dyskopatią lędźwiową. U osób bardziej zaawansowanych wiekiem poprawa sprawności funkcjonalnej jest mniejsza. Budowa ciała nie stanowi czynnika wpływającego na stopień nasilenia bólu i sprawność funkcjonalną osób z dyskopatią lędźwiową.
Słowa kluczowe:
kręgosłup lędźwiowy, ból, sprawność funkcjonalna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metody fizjoterapeutyczne w leczeniu wysunięć krążka międzykręgowego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa

Przemysław Lisiński, Agnieszka Jachowska, Włodzimierz Samborski

Przemysław Lisiński, Agnieszka Jachowska, Włodzimierz Samborski – Methods of physiotherapy in treatment of intervertebral disc’s pathology in lumbar part of spine. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 222-227

Streszczenie
Wstęp. Aktualnie obserwuje się obniżanie granicy wiekowej zapadalności na wspomniane schorzenie. Powodem są niekorzystne zmiany w stylu życia powodujące patologiczne zmiany krążków międzykręgowych najczęściej na poziomach L4-L5 i L5-S1. Jedną z metod leczenia jest fizjoterapia. Skuteczność leczenia zależy od doboru procedur kinezyterapeutycznych i fizykoterapeutycznych. Celem kinezyterapii jest usunięcie przyczyn dysfunkcji kręgosłupa. Chodzi tułaj głównie o próbę repozycji przemieszczonego fragmentu krążka międzykręgowego, a także poprawę elastyczności więzadeł kręgosłupa i wzmocnienie gorsetu mięśniowego. Fizykoterapia ukierunkowana jest z kolei na łagodzenia intensywności i zmniejszenie częstotliwości występowania bólu. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 40 chorych z rozpoznanym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego spowodowanym przemieszczeniem krążka międzykręgowego na poziomach L4-L5 i L5-S1. Podstawą kwalifikacji chorych było badanie kliniczne oraz analiza wyników badań dodatkowych. Badanie przeprowadzono przed rozpoczęciem leczenia i po jego zakończeniu. Czas terapii wyniósł 20 dni. Chorych podzielono na trzy podgrupy różniące się programem terapeutycznym. Celem badań było określenie efektywności zastosowanego leczenia oraz porównanie wyników uzyskiwanych różnymi metodami. Wyniki. U wszystkich poddanych terapii chorych uzyskano znaczącą poprawę stanu zdrowia w aspekcie odczuwanego bólu. Większość chorych określiła swój ból jako niewielki, a kilka osób stwierdziło wręcz jego brak, co można uznać za pozytywny rezultat prowadzonych terapii. Zmniejszeniu uległa również częstotliwość występowania poszczególnych epizodów bólowych. Wnioski. Ból kręgosłupa spowodowany wysunięciem fragmentu jądra miażdżystego krążka międzykręgowego pozytywnie reaguje na leczenie fizjoterapeutyczne. Wybór procedur fizjoterapeutycznych wydaje się nie odgrywać istotnej roli w kategoriach uzyskiwanych efektów. Leczenie jest najskuteczniejsze w przypadkach łączenia kinezyterapii i fizykoterapii.

Słowa kluczowe:
ból, kręgosłup lędźwiowy, fizjoterapia

Centralizacja i peryferalizacja objawów wg metody McKenziego u chorych z bólem przewlekłym kręgosłupa lędźwiowego

Aleksandra Truszczyńska

Aleksandra Truszczyńska – Centralisation and peripheralisation of symptoms according to McKenzie Method among patients with chronic low back pain. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 351-356

Streszczenie
Wstęp. Diagnostyka choroby dyskowej kręgosłupa lędźwiowego opiera się na klasycznym badaniu neurologicznym i badaniach obrazowych. W literaturze opisane zostały przez McKenziego szczegółowe testy funkcjonalne dotyczące odpowiedzi bólowej na procedury mechaniczne podczas ruchu. Stwierdzana podczas badania centralizacja bólów – informuje, że możliwe jest leczenie nieoperacyjne. Natomiast peryferalizacja bólów świadczy o nieodwracalnym ucisku na korzenie nerwowe. Celem pracy było wykazanie, że metoda badania funkcjonalnego umożliwia rozpoznanie centralizacji i peryferalizacja bólu u chorych z bólem przewlekłym o podłożu choroby dyskowej. Celem dodatkowym było określenie czynników z badania przedmiotowego determinujących dalsze leczenie chorych. Materiał i metody. Szczegółowej analizie poddano 200 chorych z bólami przewlekłymi kręgosłupa lędźwiowego i rwą kulszową. Mężczyzn było 84 (42%) i 116 kobiet (58%), w wieku od 13-79 lat (43,0±13,65). Peryferalizację bólów stwierdzono u 65 chorych (grupa A), a centralizacje objawów u 135 (67,5%) chorych. Przeprowadzone badania statystyczne wykazały różnice istotne statystycznie pomiędzy analizowanymi grupami dotyczące występowania: transpozycji tułowia, objawu Laseque’a, zaburzeń siły mięśniowej i czucia. Wnioski. 1. Przeprowadzone badania wykazały, że u osób z przewlekłą chorobą dyskową testy kliniczne wg McKenziego prowadziły do centralizacji lub peryferalizacji bólów. 2. Peryferalizacji objawów statystycznie częściej towarzyszyła transpozycja tułowia, zaburzenia neurologiczne i niski objaw Laseque’a.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, kręgosłup lędźwiowy, metoda McKenzie