Tag: learning model

Rozwój modelu nauczania wychowania fizycznego z zakresu piłki nożnej, opartego na metodzie uczenia się kooperacyjnego, mającego na celu zwiększenie motywacji i współpracy wśród uczniów

Galih Pamungkas, Sumaryanto, Komarudin, Faza Annasai

 

Galih Pamungkas, Sumaryanto, Komarudin, Faza Annas – Development of a physical education learning model football game materials based on cooperative learning to increase student motivation and cooperation –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 23-30

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8900

Streszczenie
Celem niniejszego badania jest: 1. Zbadanie skuteczności modelu nauczania wychowania fizycznego, opartego na metodzie uczenia się kooperacyjnego, zaprojektowanego w celu zwiększenia motywacji i współpracy wśród uczniów szkół średnich. 2. Ocena możliwości wdrożenia modelu nauczania wychowania fizycznego opartego na uczeniu się kooperacyjnym, mającego na celu zwiększenie motywacji i współpracy wśród uczniów szkół średnich. Realizacja praktyczna modelu nauczania wychowania fizycznego, wykorzystującego metody uczenia się kooperacyjnego, w celu wzrostu motywacji i współpracy uczniów szkół średnich. Materiały i metody. W badaniu zastosowano model badawczo-rozwojowy (R&D), opierając się na procedurze rozwojowej ADDIE. Badanie przeprowadzono wśród uczniów klasy X SMA N 1 Seyegan, z próbą liczącą 16 uczniów.
Wyniki. Analiza wykazała, że średni wynik nauczania na pierwszym spotkaniu wyniósł 44,125, a na drugim spotkaniu wzrósł do 64,875. Wartość p (dwustronna) wyniosła.000. Zatem, przyjmując próg istotności na poziomie 0,05, hipoteza zerowa (H0) zostaje odrzucona, co oznacza znaczącą poprawę pomiędzy pierwszym a drugim spotkaniem. Średni wynik nauczania na drugim spotkaniu osiągnął poziom 64,870, a na trzecim wzrósł do 81,125, przy wartości p (dwustronnej) wynoszącej 0,001. Odrzucenie H0 przy przyjętym progu istotności wskazuje na znaczącą poprawę między drugim a trzecim spotkaniem. Porównanie wyników nauczania z pierwszego i trzeciego spotkania pokazało wzrost średniej z 44,125 do 81,125, przy wartości p (dwustronnej) 0,000. Odrzucenie H0 potwierdza znaczącą poprawę od pierwszego do trzeciego spotkania.
Wnioski. Badanie nad opracowaniem modelu nauczania wychowania fizycznego, wykorzystującego kooperacyjne metody nauczania w piłce nożnej, w celu zwiększenia motywacji i współpracy wśród uczniów szkół średnich, wykazało jego przydatność i skuteczność. Opracowany model nauczania wychowania fizycznego, oparty na metodzie uczenia się kooperacyjnego, skutecznie zwiększa motywację i współpracę wśród uczniów szkół średnich.
Słowa kluczowe
model nauczania, wychowanie fizyczne, uczenie się kooperacyjne, piłka nożna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skutki 12-tygodniowego modelu uczenia się “Brain Jogging” na zdolności motoryczne – motorykę dużą

Willy Rizkyanto, Wawan Suherman, Hari Yuliarto, Galih Pamungkas

Willy Rizkyanto, Wawan Suherman, Hari Yuliarto, Galih Pamungkas – The effect of a 12-week ‘Brain Jogging’ learning model on gross motor: locomotor skills. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 182-188

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143xlA

Streszczenie
Cel Badania. Głównym celem tego badania było sprawdzenie efektów modelu uczenia się ‘brain jogging’ na podstawowe zdolności ruchowe uczniów szkoły podstawowej.
Metody. Badanie to ma charakter quasi-eksperymentalny, opierając się na projekcie przedtestowo-potestowym dla dwóch grup. Model uczenia się oparty na ‘brain jogging’ został porównany z tradycyjnymi modelami uczenia się, w szczególności z instrukcją bezpośrednią. Próbka składała się z 30 uczniów klasy czwartej, podzielonych na dwie równoległe grupy, A i B, obie charakteryzujące się podobnymi cechami pod względem wieku, średniego wzrostu/wagi, materiału z edukacji sportowej, czasu trwania oraz momentu realizacji zajęć sportowych. Uczniowie uczestniczący w programie opartym na modelu uczenia się ‘brain jogging’ uczęszczali na zajęcia dwa razy w tygodniu i mieli 90% frekwencję. Każda gra lub aktywność była związana z konkretnym celem dotyczącym elementu szkolenia ‘brain jogging’. Dane analizowano przy użyciu SPSS IBM 26. Pierwszym krokiem było porównanie danych opisowych do całkowitej populacji oraz ustalenie rozkładu zmiennych, średniej oraz odchylenia standardowego (SD). Następnie przeprowadzono niezależny test t dla próbki, aby ustalić wpływ 12 tygodni modelu uczenia się opartego na ‘brain jogging’ na grupę eksperymentalną.
Wyniki. Średnia różnica w wynikach potestowych między grupą kontrolną a eksperymentalną została określona na podstawie poziomu istotności z wyjścia SPSS IBM 26 (p < 0,05). Niezależny test t dla próbki wykazał istotne wyniki w różnych kategoriach: bieg (p = 0,000), galop (p = 0,000), skok (p = 0,000), skok w dal (p = 0,000), skok poziomy (p = 0,000) oraz ślizg (p = 0,009).
Wnioski. Na podstawie wyników niezależnego testu t dla próbki hipoteza zostaje przyjęta. Wskazuje to na istotne różnice między grupą kontrolną a eksperymentalną. Zauważono statystycznie istotne poprawy w biegu, galopie, skoku, skoku w dal, skoku poziomym oraz zdolnościach ślizgowych wśród uczniów szkoły podstawowej. Model uczenia się oparty na ‘brain jogging’ stanowi obiecujące podejście do wzmacniania zdolności motorycznych.

Słowa kluczowe
brain jogging, model uczenia się, zdolność motoryczna, zdolność motoryczna, motoryka duża

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim