Tag: Lechosław B. Dworak

Biomechaniczna analiza chodu dwumiarowego naprzemiennego o kulach – porównanie z chodem standardowym

Lechosław B. Dworak, Michał Murawa, Jacek Mączyński

Lechosław B. Dworak, Michał Murawa, Jacek Mączyński – Biomechanical analysis of two-point alternate crutch gait – comparison with standard gait. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 310-316

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono wyniki badań własnych biomechaniki chodu dwumiarowego naprzemiennego o kulach. Celem pracy jest porównanie analogicznych wielkości badanego chodu z pomocami lokomocyjnymi z chodem standardowym oraz próba odpowiedzi na pytanie: w jakim stopniu skuteczne jest odciążenie w chodzie dzięki zastosowaniu kul? Materiał i metody. Eksperymentowi badawczemu została poddana 7-osobowa grupa fizjoterapeutów. Stosując platformy dynamometryczne (Kistler) i rejestrację video, wykonano pomiary charakterystycznych parametrów dynamicznych symulowanego chodu o kulach oraz chodu standardowego. Wyznaczono maksymalne oraz średnie siły reakcji podłoża (GRF) w chodzie o kulach spod kończyn dolnych oraz kul, a także obliczono ich wskaźniki asymetrii. Wyniki. Wartości maksymalne składowej pionowej GRF (Rz-p i Rz-l) spod kończyn dolnych prawych i lewych są mniejsze w przypadku chodu o kulach o odpowiednio 13 i 15% w porównaniu do chodu standardowego. Dla wartości średnich składowej pionowej różnica ta wzrasta nawet do około 20%. Wartości średnie pozostałych poziomych składowych GRF ( i ) są mniejsze podczas chodu z kulami nawet o 32% dla i 60% dla . Średnie siły składowe GRF spod kul utrzymują się w przybliżeniu na poziomie 25% tych występujących w chodzie standardowym. Zdecydowana większość wskaźników asymetrii ma wyższe wartości podczas chodu o kulach. Wnioski. Z rezultatów badań wynika, że stosując chód dwumiarowy naprzemienny o kulach uzyskuje się znaczne odciążenie kończyn dolnych, wynoszące około 1/5 ciężaru ciała. Jednak znacznemu przeciążeniu poddane zostają kończyny górne wraz z obręczą barkową.

Słowa kluczowe:
lokomocja, kule, odciążenie, siły reakcji podłoża, asymetria

Propozycja schematu usprawniania chorych po rekonstrukcji chirurgicznej więzadła krzyżowego tylnego. Model biomechanicznych badań procesu usprawniania

Przemysław Lisiński, Agnieszka Gronek, Włodzimierz Samborski, Lechosław B. Dworak

Przemysław Lisiński, Agnieszka Gronek, Włodzimierz Samborski, Lechosław B. Dworak – Proposal for a rehabilitation regimen for patients after posterior cruciate ligament reconstruction surgery. A model of biomechanical study ofthe rehabilitation process. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 1-11

Streszczenie
Wstęp. Niewiele zagadnień z dziedziny rehabilitacji wywołuje tak wiele kontrowersji, jak problem wyboru momentu rozpoczęcia i sposobu prowadzenia usprawniania chorych po rekonstrukcji więzadła krzyżowego tylnego (PCL). Więzadło krzyżowe tylne ulega uszkodzeniu prawie w 37% przypadków urazów stawu kolanowego. Pełni ono znaczącą rolę w utrzymaniu stabilności stawu kolanowego. Objawy kliniczne związane z uszkodzeniem tego więzadła często nie uwidoczniają się tak przejrzyście, jak w przypadku urazów innych więzadeł stawu kolanowego, stąd postawienie trafnej diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia często jest opóźnione. Kluczowym problemem w rehabilitacji tych chorych jest konieczność ochrony przeszczepu, stąd leczenie usprawniające powinno podlegać wnikliwej ocenie. Z uwagi na niewielką ilość publikacji traktujących o problemach usprawniania chorych po rekonstrukcji PCL, autorzy niniejszego doniesienia postanowili przedstawić własny schemat postępowania w tego typu przypadkach. Najistotniejsze elementy schematu takie jak dynamika i rodzaj stosowanych procedur diagnostyczno-terapeutycznych zostały porównane do tożsamych składowych innych metod usprawniania dostępnych w piśmiennictwie. Pełen powrót do zdrowia wymaga jednak długotrwałego, wieloetapowego procesu usprawniania, w wyniku którego nie tylko uzyskuje się pełen zakres ruchomości stawu kolanowego i dobrą siłę mięśni odpowiedzialnych za ruch w tym stawie, ale także pełną kontrolę nad ruchem poprzez przywrócenie właściwej propriorecepcji. Autorzy zaproponowali model biomechanicznych badań weryfikujący obiektywnie proces usprawniania po rekonstrukcji więzadła krzyżowego tylnego.
Słowa kluczowe
więzadło krzyżowe tylne, uraz, rekonstrukcja, fizjoterapia, badania biomechaniczne