Biomechaniczna analiza chodu dwumiarowego naprzemiennego o kulach – porównanie z chodem standardowym

Lechosław B. Dworak, Michał Murawa, Jacek Mączyński

Lechosław B. Dworak, Michał Murawa, Jacek Mączyński – Biomechanical analysis of two-point alternate crutch gait – comparison with standard gait. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 310-316

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono wyniki badań własnych biomechaniki chodu dwumiarowego naprzemiennego o kulach. Celem pracy jest porównanie analogicznych wielkości badanego chodu z pomocami lokomocyjnymi z chodem standardowym oraz próba odpowiedzi na pytanie: w jakim stopniu skuteczne jest odciążenie w chodzie dzięki zastosowaniu kul? Materiał i metody. Eksperymentowi badawczemu została poddana 7-osobowa grupa fizjoterapeutów. Stosując platformy dynamometryczne (Kistler) i rejestrację video, wykonano pomiary charakterystycznych parametrów dynamicznych symulowanego chodu o kulach oraz chodu standardowego. Wyznaczono maksymalne oraz średnie siły reakcji podłoża (GRF) w chodzie o kulach spod kończyn dolnych oraz kul, a także obliczono ich wskaźniki asymetrii. Wyniki. Wartości maksymalne składowej pionowej GRF (Rz-p i Rz-l) spod kończyn dolnych prawych i lewych są mniejsze w przypadku chodu o kulach o odpowiednio 13 i 15% w porównaniu do chodu standardowego. Dla wartości średnich składowej pionowej różnica ta wzrasta nawet do około 20%. Wartości średnie pozostałych poziomych składowych GRF ( i ) są mniejsze podczas chodu z kulami nawet o 32% dla i 60% dla . Średnie siły składowe GRF spod kul utrzymują się w przybliżeniu na poziomie 25% tych występujących w chodzie standardowym. Zdecydowana większość wskaźników asymetrii ma wyższe wartości podczas chodu o kulach. Wnioski. Z rezultatów badań wynika, że stosując chód dwumiarowy naprzemienny o kulach uzyskuje się znaczne odciążenie kończyn dolnych, wynoszące około 1/5 ciężaru ciała. Jednak znacznemu przeciążeniu poddane zostają kończyny górne wraz z obręczą barkową.

Słowa kluczowe:
lokomocja, kule, odciążenie, siły reakcji podłoża, asymetria

Ocena efektywności metody PNF w symetryzacji obciążenia kończyn dolnych u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Andrzej Myśliwiec, Michał Kuszewski

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Andrzej Myśliwiec, Michał Kuszewski – Effectiveness of PNF method in improving symmetry of lower extremity loading in late-stage post-stroke patients. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 263-270

Streszczenie
Wstęp. Wczesna, kompleksowa, interdyscyplinarna rehabilitacja jest niezbędnym warunkiem powodzenia leczenia zachowawczego osób po przebytym udarze mózgu. Jednym z podstawowych celów usprawniania pacjentów po przebytym udarze mózgu jest reedukacja chodu – niezależnie od czasu jaki upłynął od udaru. Przyjęto hipotezę, iż oparcie procesu usprawniania głównie o techniki z zakresu metody PNF (Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie) wyraźnie wpłynie na symetryzację obciążenia kończyn dolnych, a tym samym przyspieszy powrót funkcji podporowej i lokomocyjnej oraz poprawi wydolność chodu u pacjentów po przebytym udarze mózgu.
Materiał i metody. Badaniami objęto ogółem 64 chorych po przebytym udarze mózgu. Wszystkich badanych podzielono losowo na dwie grupy porównawcze A i B. Wskaźnik symetryczności obciążenia kończyn dolnych (Ws) obliczano na podstawie danych uzyskanych z testu dwóch wag. W okresie obserwacji trwającej średnio 21 dni (pobyt w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej) wszyscy chorzy poddawani byli kompleksowemu leczeniu usprawniającemu. W grupie A pacjenci usprawniani byli metodami tradycyjnymi. W grupie B program usprawniania obejmował kinezyterapię indywidualną opartą na metodzie PNF.
Wyniki. Analiza wariancji wykazała istotne zróżnicowanie wartości wskaźnika symetryczności (interakcja czynników grupa x pomiar: p=0,0075). Test posthoc Tukeya wskazał na istotne zróżnicowanie wewnątrzgrupowe w grupie B (p=0,0002). Nie rejestrowano istotnych różnic wewnątrzgrupowych w grupie A ani istotnych różnic międzygrupowych.
Wnioski. Zastosowanie metody PNF w usprawnianiu pacjentów po udarze mózgu w okresie późnym znamiennie wpłynęło na poprawę wskaźnika symetryczności obciążenia kończyn dolnych.
Słowa kluczowe
PNF, fizjoterapia, symetryzacja, lokomocja