Tag: Marta Woldańska-Okońska

Znaczenie systematycznej rehabilitacji na przestrzeni 45 lat pacjentki z rozwojową dysplazją stawu biodrowego (studium przypadku)

Eleonora Stefańska-Szachoń, Anna Kubsik-Gidlewska, Marek Krochmalski, Marta Woldańska-Okońska, Marek Kiljański

Eleonora Stefańska-Szachoń, Anna Kubsik-Gidlewska, Marek Krochmalski, Marta Woldańska-Okońska, Marek Kiljański – The importance of systematic rehabilitation over 45 years of a patient with developmental dysplasia of the hip joint (case study). Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 182-194

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF5B2

Streszczenie

Wrodzona dysplazja stawu biodrowego jest wadą teratogenną i dotyczy 2% populacji, powstaje w okresie płodowym i może być spowodowana czynnikami patologicznymi pochodzącymi zarówno ze strony matki, jak i płodu. Cechą charakterystyczną wrodzonej dysplazji stawu biodrowego jest niewykształcona, zbyt płytka panewka, która uniemożliwia stabilizację głowy kości udowej, co w konsekwencji doprowadza do zwichnięcia stawu biodrowego. Na podstawie wczesnych badan klinicznych oraz ultrasonograficznych stwierdzono, że w ostatnich latach nastąpiła zmiana w rozumieniu tej wady narządu ruchu na rzecz rozwojowej dysplazji stawu biodrowego, która może występować pod postacią podwichnięcia lub zwichnięcia stawu biodrowego. W pracy przedstawiono etapy leczenia pacjentki z rozwojową dysplazją stawu biodrowego na przestrzeni 45 lat, przebieg rehabilitacji oraz efekty usprawniania po zastosowaniu komórek macierzystych CD34+.

Słowa kluczowe: wrodzona dysplazja stawu biodrowego, rozwojowa dysplazja stawu biodrowego, komórki macierzyste CD34+, studium przypadku

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie masażu głębokiego i technik Kinesiology Tapingu ® (KT) u dzieci w wieku szkolnym z wadliwą postawą ciała

Tomasz Nowakowski, Roksana Malak, Marta Woldańska-Okońska


Tomasz Nowakowski, Roksana Malak, Marta Woldańska-Okońska – The use of deep friction massage and Kinesiology Taping ® (KT) in school children with faulty body posture. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 6-14

Streszczenie

Cel pracy. 1. Określenie nieprawidłowości rozwojowych postawy ciała, 2. Przeprowadzenie terapii, mającej za zadanie zmniejszenie zdiagnozowanych problemów wraz z oceną skuteczności zastosowanej terapii.
Materiał i metodyka. Przebadano 64 dzieci: 40 dziewcząt i 24 chłopców w wieku 6–14 lat ze Szkoły Podstawowej w Krosinku. Wykonano trzy badania: Wizualny Test Oceny Postawy Ciała wg Tadeusza Kasperczyka. Ponadto przeprowadzono testy długości mięśni wskaźnikowych: mięśni kulszowo-goleniowych, mięśni czworobocznych lędźwi, przywodzicieli uda, mięśni gruszkowatych i mięśni piersiowych większych oraz dokonano pomiaru skoliometrem. Kompleksową terapię przeprowadzono przy użyciu technik: poizometrycznej relaksacji mięśni, masażu głębokiego oraz aplikacji Kinesiology Tapingu.
Wyniki. Stwierdzono istotne statystycznie zależności w poprawie postawy ciała przed i po przeprowadzonej terapii u obu płci. Również uzyskano istotne statystycznie zależności między: korekcją łuku stopy, szpotawością kolan u obu płci, a oceną postawy p < 0,05.
Wnioski. Przeprowadzona terapia wpływa na poprawę oceny postawy ciała u dzieci. Wykazano tendencję do korekcji prawidłowego wysklepienia stóp oraz korekcji kolan szpotawych u obu płci.

Słowa kluczowe:
postawa ciała, Ocena Postawy ciała wg T. Kasperczyka, poizometryczna relaksacja mięśni, Kinesiology Taping

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji ręki po zastosowaniu zabiegów fizjoterapeutycznych u chorych po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka

Natalia Szlaska, Katarzyna Sołtysiak, Marta Woldańska-Okońska

N. Szlaska, K. Sołtysiak, M. Woldańska-Okońska – Assessment of hand function after physical therapy in patients after surgery for carpal tunnel syndrome. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 48-56

Streszczenie
Cel pracy. Porównanie funkcji ręki u chorych z ZKN (Zespół Kanału Nadgarstka) leczonych operacyjnie, u których rehabilitacja była stosowana wyłącznie przed, przed i po lub wyłącznie po zabiegu chirurgicznym.
Materiał i metodyka. Grupę 31 pacjentów ze zdiagnozowanym ZKN po operacyjnym odbarczeniu nerwu pośrodkowego metodą otwartą podzielono na 3 grupy z rehabilitacją prowadzoną „tylko przed”, „tylko po” oraz „przed i po” operacji. Do badania posłużył kwestionariusz ankiety służący do subiektywnej oceny stanu pacjenta w kolejnych okresach choroby oraz fizjoterapii stosowanej przed i po operacji. W ankiecie wykorzystano skalę VAS oraz zmodyfikowaną wersję kwestionariusza DASH. Statystykę opracowano przy pomocy testu kolejności par Wilcoxona, testu zależności chi2 oraz testu Kruskala-Wallisa.
Wyniki. We wszystkich poddanych badaniu przypadkach nastąpiła znacząca poprawa wyników po operacji. Największą poprawę wyników wykazała grupa osób rehabilitowanych „przed i po” operacji. Najmniejszą poprawę wykazała grupa rehabilitowana „tylko po” operacji.
Wnioski. Leczenie operacyjne ZKN powoduje ustąpienie dolegliwości, a fizjoterapia stosowana przed i po operacji przyspiesza dalszą poprawę funkcji operowanej ręki. Jeden z badanych przypadków zaniża pozytywną ocenę statystyczną analizowanych przypadków. Pacjentka, której stan w żadnym stopniu nie uległ zmianie po operacji, cierpi na dystrofię mięśniową.

Słowa kluczowe:
zespół kanału nadgarstka, zespół cieśni nadgarstka, neuropatia nerwu pośrodkowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności jonoforezy i fonoforezy z zastosowaniem 1% żelu z diklofenakiem u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych

Robert Klimkiewicz, Jolanta Krukowska, Jan Czernicki, Marta Woldańska-Okońska

Robert Klimkiewicz, Jolanta Krukowska, Jan Czernicki, Marta Woldańska-Okońska – Porównanie skuteczności jonoforezy i fonoforezy z zastosowaniem 1% żelu z diklofenakiem u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych. FP 2013; 13(2); 8-14

Streszczenie
Wstęp. Podanie leku miejscowo posiada wiele pozytywnych aspektów, podnosząc wartość stosowanych w fizjoterapii metod transdermalnych takich, jak jonoforeza, fonoforeza czy magnetoforeza. Celem optymalizacji zastosowania metod fizykalnych porównano skuteczność stosowania jonoforezy i fonoforezy u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych. Materiał i Metody. Stosowano 1% preparat diklofenaku w podwójnie ślepej próbie do jonoforezy na stawy kolanowe, przez 20 minut, 10 razy, codziennie na każdy staw z przerwą na sobotę i niedzielę w 40 pacjentów (20 leczony ambulatoryjnie i 20 hospitalizowanych). W fonoforezie stosowano wyżej wymieniony preparat w podwójnie ślepej próbie jako substancję sprzęgające przy 0,4 W/cm2, czasie zabiegu 5 min na stawy kolanowe 10 razy codziennie na każdy staw z przerwą na sobotę i niedzielę. W badaniu uczestniczyło 40 pacjentów 20 leczonych ambulatoryjnie i 20 hospitalizowanych. Do oceny wyników leczenia jonoforezą i fonoforezą zastosowano skalę bólu wzrokowo analogową (VAS) oraz punktową Laitinena. Wyniki. W obu metodach uzyskano istotną procentową poprawę na każdym etapie leczenia w stosunku do wartości wyjściowych. W wyniku porównania obserwowano istotną procentową poprawę w skali VAS po 5 zabiegach fonoforezy z oraz w 30 dni od jej ukończenia u pacjentów szpitalnych. Natomiast w skali Laitinena obserwowano po porównaniu metod istotną poprawę u pacjentów ambulatoryjnych po 5 zabiegach jonoforezy oraz w 30 dni od ukończenia fonoforezy. Wnioski. Obie metody mogą służyć skutecznie w terapii fizykalnej zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych. Fonoforeza wydaje się działać silniej przeciwbólowo szczególnie w obserwacji długoterminowej prawdopodobnie ze względu na silniejsze bodźcowe działanie samych ultradźwięków. Znacząca poprawa w przypadku fonoforezy z utrzymuje się i ma tendencję wzrostową po 30 dniach od ukończenia zabiegów, co świadczy o długotrwałym efekcie leczniczym.

Słowo kluczowe
Iontophoresis, phonophoresis, Diclofenac, jonoforeza, fonoforeza, Diklofenak