metoda Mulligana

Refleksologia oraz metoda Mulligana w leczeniu barku zamrożonego w przypadku cukrzycy: badanie porównawcze

Heba Abd Elghfar, Asmaa Abd Elmonem Ahmad Tolba, Hassan Husien Ahmad

Heba Abd Elghfar, Asmaa Abd Elmonem Ahmad Tolba, Hassan Husien Ahmad – Reflexology versus mulligan in management of diabetic frozen shoulder: A comparative study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 202-206

Streszczenie

Cel. Porównanie wpływu zastosowania metody Mulligana i refleksologii na zamrożony bark u pacjentów z cukrzycą.

Metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów z cukrzycą (30 mężczyzn i 30 kobiet), cierpiących na zamrożony bark. Zostali podzieleni na dwie równe grupy. Grupa poddawana metodzie Mulligana była poddawana mobilizacji Mulligana i ćwiczeniom wahadłowym przez 6 tygodni (n = 30, w tym 15 mężczyzn i 15 kobiet), podczas gdy druga grupa była poddawana refleksologii i ćwiczeniom wahadłowym przez 6 tygodni (n = 30, w tym 15 mężczyzn i 15 kobiet). W obu grupach oceniano nasilenie bólu barku i zakres ruchu (ROM) na początku i po zakończeniu programu leczenia.

Wyniki. Obie grupy wykazały znaczne zmniejszenie bólu barku (p < 0,05), a także znaczną poprawę ROM barku przy zgięciu, wyprostowaniu, odwiedzeniu, rotacji zewnętrznej i rotacji wewnętrznej (p < 0,05) po leczeniu w porównaniu ze stanem przed leczeniem. Porównanie obu grup po leczeniu wykazało nieistotną różnicę w bólu barku, podczas gdy zaobserwowano znaczną poprawę w zakresie ROM barku we wszystkich kierunkach (p<0,05) na korzyść grupy, w której zastosowano metodę Mulligana.

Wnioski. Metoda Mulligana przynosi znaczną poprawę u pacjentów cukrzycowych z zamrożonym barkiem w większym stopniu niż refleksologia.

Słowa kluczowe

Metoda Mulligana, refleksologia, zamrożony bark w przypadku pacjentów z cukrzycą

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Bezpośrednie i krótkoterminowe efekty mobilizacji z ruchem według B. Mulligana, wykonywanych u pacjentów z niespecyficznymi dolegliwościami przeciążeniowo-bólowymi obręczy barkowej

Mirosław Kokosz, Witold Sodel, Edward Saulicz, Tomasz Wolny, Andrzej Knapik

Mirosław Kokosz, Witold Sodel, Edward Saulicz, Tomasz Wolny, Andrzej Knapik – Direct and short-term effects of mobilization with movement according to B. Mulligan in patients with non-specific pain & overload conditions of the shoulder girdle. Fizjoterapia Polska 2009; 9(4); 301-311

Streszczenie

Wstęp. Problemy przeciążeniowo-bólowe obręczy barkowej to dość złożone zagadnienie terapeutyczne. W ich zmniejszaniu wykorzystuje się różne zabiegi z zakresu terapii manualnej. Z tego względu celem pracy było porównanie bezpośrednich i krótkoterminowych efektów mobilizacji z ruchem, na stopień odczuwanych przez pacjentów objawów bólowych oraz zakres ruchu obręczy barkowej. Materiały i metody. Badanych podzielono na dwie 20-osobowe grupy. Grupę eksperymentalną poddano zabiegom mobilizacji z ruchem (metoda Mulligana), w grupie kontrolnej wykonywano tradycyjne ćwiczenia uruchamiające i wzmacniające. Oceniano zmiany zakresu ruchomości wznosu przez zgięcie i wznosu przez odwiedzenie oraz zmiany stopnia nasilenia objawów bólowych. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. W grupie eksperymentalnej uzyskano szybsze i bardziej wyraźne zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz zwiększenie zakresu analizowanych czynności ruchowych. Wnioski. Mobilizacje z ruchem zastosowane w zespołach przeciążeniowo-bólowych obręczy barkowej cechują bardziej korzystne bezpośrednie i krótkoterminowe efekty terapeutyczne.