Tag: TENS

Porównanie skuteczności ćwiczeń mobilizacyjnych vs. stabilizacyjnych w połączeniu z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy w leczeniu bólu obręczy miednicznej

Nithyadarshini Nadar, Suriya Nedunchezhiyan, Kamalakannan M, Hariharan J, Snigdha Josyula, Priyanga Seemathan, Rajashri R

Nithyadarshini Nadar et al. – Comparative efficacy of mobilization vs. stabilization exercises combined with TENS therapy and pelvic floor muscle training in managing pelvic girdle pain –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 238-241

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DHXNY

Streszczenie
Wprowadzenie. Ból obręczy miednicznej (PGP) jest powszechnym i uciążliwym schorzeniem, zwłaszcza w okresie ciąży i po jej zakończeniu, często wymagającym indywidualnie dostosowanych interwencji terapeutycznych. Pomimo różnych dostępnych opcji leczenia, skuteczność porównawcza różnych podejść wieloskładnikowych nie została dostatecznie zbadana. Niniejsze badanie ocenia wpływ ćwiczeń mobilizacyjnych w połączeniu z przezskórną elektryczną stymulacją nerwów (TENS) oraz treningiem mięśni dna miednicy w porównaniu z ćwiczeniami stabilizacyjnymi stosowanymi razem z tymi samymi terapiami wspomagającymi.
Cel. Porównanie skuteczności tych dwóch strategii interwencyjnych w zmniejszaniu bólu, poprawie mobilności funkcjonalnej i stabilności miednicy oraz w podnoszeniu jakości życia u osób z PGP.
Metody. Osiemdziesięciu pacjentów z rozpoznanym PGP losowo przydzielono do dwóch grup. Grupa A wykonywała ćwiczenia mobilizacyjne, korzystała z terapii TENS i treningu mięśni dna miednicy, natomiast grupa B – ćwiczenia stabilizacyjne, również z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy. Sześciotygodniowa interwencja obejmowała codzienne ćwiczenia i pięć sesji terapii TENS tygodniowo. Wskaźniki końcowe obejmowały nasilenie bólu (oceniane za pomocą wizualnej skali analogowej – VAS), mobilność funkcjonalną (wyniki kwestionariusza Pelvic Girdle Questionnaire), stabilność miednicy oraz jakość życia zgłaszaną przez pacjentów.
Wyniki. W grupie A zaobserwowano istotne zmniejszenie bólu (wartości VAS spadły z 4,1 do 2,6, p < 0,001) oraz poprawę mobilności funkcjonalnej (wyniki PGQ z 29,3 do 16,2, p < 0,001) w porównaniu z grupą B. Wskaźniki zgłaszane przez pacjentów, w tym satysfakcja, stabilność i jakość życia, były również istotnie lepsze w grupie A. Mimo że obie grupy odnotowały poprawę, ćwiczenia mobilizacyjne połączone z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy okazały się bardziej skuteczne pod względem ogólnej efektywności.
Wnioski. Ćwiczenia mobilizacyjne w połączeniu z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy zapewniają skuteczniejszą metodę leczenia PGP niż ćwiczenia stabilizacyjne przy zastosowaniu tych samych terapii wspomagających. Takie połączenie gwarantuje lepsze złagodzenie bólu, poprawę mobilności funkcjonalnej oraz wzrost ogólnej jakości życia, co potwierdza zasadność jego stosowania w praktyce klinicznej.
Słowa kluczowe
ból obręczy miednicznej, mięśnie dna miednicy, mobilizacja, stabilizacja, TENS, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ przezskórnej elektrycznej stymulacji nerwów zastosowanej w punktach akupunkturowych na chód i jakość życia u pacjentów po udarze

Maram A. Mahmoud, Nahed A. Salem, Ebtesam Fahmy, Amina M. Awad, Asmaa A. Salem, Rania M. Tawfik

Azal Raed Aboluhom et al.– Effect of transcutaneous electrical nerve stimulation applied to acupuncture points on gait and quality of life in stroke patients –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 462-469

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020C3UHN

Abstract
Background. Post-stroke spasticity is a disabling impairment that negatively impacts walking performance and quality of life (QoL). It has been established that non-intrusive techniques like transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) have anti-spastic characteristics. Purpose. To identify the additional effect of TENS applied to acupuncture points on spasticity, walking performance and QoL in chronic stroke patients. Methods. A randomized controlled trial was carried out on thirty stroke patients from both sexes aged 45-60 years. They were randomly allocated into the study and the control groups, with 15 patients in each group. Patients in the control group underwent a designed physiotherapy program, while participants in the study group underwent the same physiotherapy program plus TENS on acupoints of the affected lower extremity. The measured variables comprised the Modified Ashworth Scale (MAS) for evaluating spasticity, the World Health Organization quality of life assessment instrument (WHOQOL-BREF) for evaluating QoL and the Biodex Gait Trainer for measuring the spatiotemporal gait parameters. Evaluation of all variables took place before and following intervention. Results. There was a statistically significant improvement of all measured variables in both groups post-treatment (p < 0.05) except for the MAS score for the control group which was non-significant (p = 0.65). There was a significant decrease in MAS score (p = 0.03) and a significant increase in walking speed, step length of the affected and non-affected sides, time of single limb support on affected leg and the WHOQOL-BREF scores of study group compared with that of control group post-treatment (p < 0.05). Conclusion. Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) applied to acupoints could be an effective, safe, and cost-wise adjunct to a physiotherapy program in improving spasticity, walking performance and QoL in chronic stroke survivors.
Key words
stroke, spasticity, TENS, acupuncture points, gait, quality of life
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ przezskórnej elektrycznej stymulacji nerwów oraz ćwiczeń Rocabado na dysfunkcję stawu skroniowo-żuchwowego po operacjach głowy i szyi

Rana M. M. Elattar, Haidy N. Ashem, Ashraf E. M. Elsebaie, Zeinab A. Ali, Khadra M. Ali

Rana M. M. Elattar, Haidy N. Ashem, Ashraf E. M. Elsebaie, Zeinab A. Ali, Khadra M. Ali – Effect of transcutaneous electrical nerve stimulation and Rocabado exercises on temporomandibular joint dysfunction after head and neck surgeries –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 220-226

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CM3WN

Streszczenie Cel. Zbadanie wpływu TENS i ćwiczeń Rocabado na dysfunkcję TMJ po operacjach głowy i szyi. Metody. Badanie objęło 72 pacjentów (45 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 40–60 lat, u których zdiagnozowano TMD po operacjach HNCS. Uczestnicy zostali równo podzieleni na trzy grupy: Grupa A otrzymała TENS i ćwiczenia Rocabado, Grupa B stosowała ćwiczenia Rocabado, a Grupa C otrzymała TENS. Trzy grupy otrzymały standardowy program fizjoterapii. Przed interwencją i po ośmiu tygodniach oceniano za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), maksymalnego otwarcia ust (MMO) i kwestionariusza zaburzeń funkcji żuchwy (MFIQ). Wyniki. Zarówno MMO, jak i MFIQ nie wykazały istotnych różnic między grupami A i B, jednak wykazały istotne rozbieżności między grupami A i B w porównaniu z grupą C (p = 0,001). Dodatkowo, VAS różnił się istotnie w Grupie A bardziej niż w grupach B i C, bez istotnej różnicy między grupami B i C (p = 0,001). Wnioski. Łączony efekt TENS i ćwiczeń Rocabado był porównywalnie lepszy niż samodzielne zastosowanie TENS lub ćwiczeń Rocabado w zarządzaniu TMD po HNCS. Słowa kluczowe TENS, trismus, TMJ, rak
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Długoterminowy efekt programu fizjoterapii u pacjentów z oporną na leczenie dławicą piersiową: randomizowane badanie kontrolowane

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany – Long term effect of physical therapy program in refractory anginal patients: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 190-194

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Pomimo wielu skutecznych metod leczenia farmakologicznego i sukcesu kardiologii interwencyjnej, wielu pacjentów nadal doświadcza objawów opornościowych, czyli tzw. opornej na leczenie dławicy piersiowej, która znacząco pogarsza jakość życia. Cel. Zbadanie wpływu programu treningu wysiłkowego oraz TENS na funkcję śródbłonka, jakość życia i wydolność fizyczną u pacjentów z dławicą piersiową. Metody. Czterdziestu pacjentów płci męskiej cierpiących na przewlekłą dławicę piersiową zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup. Grupa (A) była poddawana konwencjonalnemu programowi TENS jako uzupełnieniu programu treningu wysiłkowego przez pięć miesięcy, podczas gdy grupa (B) poddawana była wyłącznie programowi TENS przez pięć miesięcy. Ocenę przeprowadzono przed leczeniem (pre), po 8 tygodniach (post I), po leczeniu (post II) i po kolejnych 4 tygodniach (po III) dla obu grup. Ocena wyników obejmowała: czynność śródbłonka za pomocą dylatacji zależnej od przepływu (FMD), jakość życia za pomocą kwestionariusza Seattle Angina Questionnaire (SAQ) oraz wydolność fizyczną za pomocą testu 6-minutowego marszu (6MWT). Wyniki. Nastąpiła znaczna poprawa w zakresie FMD w grupie (A) bez istotnej różnicy w grupie (B). Porównanie między obiema grupami wykazało, że wyniki SAQ i 6MWT uległy znacznej poprawie w obu grupach, z większą poprawą w grupie (A) niż w grupie (B). Wniosek. Dodanie programu treningu wysiłkowego do programu TENS spowodowało większą poprawę funkcji śródbłonka, wydolności fizycznej i jakości życia u pacjentów z dławicą piersiową.
Słowa kluczowe
oporna na leczenie dławica piersiowa, trening wysiłkowy, TENS, funkcja śródbłonka, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie efektywności działania jonoforezy z ketonalem i łącznego działania ultradźwięków ze stymulacją elektryczną we wspomaganiu leczenia choroby pierścienia rotatorów

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Monika Romaniak, Janusz Kubacki, Piotr Król

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Monika Romaniak, Janusz Kubacki, Piotr Król – Comparison of the efficacy of Ketonal iontophoresis and the combination of ultrasound and electrical stimulation as adjunctive treatment for rotator cuff injuries. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 123-135

Streszczenie
Wstęp: Celem pracy była ocena efektywności leczenia uszkodzeń pierścienia rotatorów jonoforezą z ketonalem i terapią skojarzoną (TS; łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego). Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 30 pacjentów, z objawami uszkodzeń pierścienia rotatorów. Chorych podzielono losowo do dwóch grup porównawczych: A i B. W grupie A wykonywano jonoforezę z ketonalem. W grupie B stosowano terapię skojarzoną na punkty spustowe mięśnia nadgrzebieniowego i innych mięśni. Efekty leczenia oceniano na podstawie zmian zakresów ruchomości stawu ramiennego, siły mięśnia nadgrzebieniowego oraz występowania i nasilenia dolegliwości bólowych. Wyniki: Zastosowane leczenie w obu grupach porównawczych przyniosło znamienny efekt. Wyniki leczenia chorych w grupie B okazały się nieznacznie lepsze niż w grupie A (co w przypadku ustępowania dolegliwości bólowych i poprawy zakresu odwodzenia czynnego zostało potwierdzone statystycznie). Wnioski: Jonoforeza z ketonalem i terapia skojarzona są efektywnym sposobem leczenia następstw uszkodzenia pierścienia rotatorów. Terapia skojarzona, wykonywana bezpośrednio na mięśniowo – powięziowe punkty spustowe daje nieco lepsze wyniki leczenia niż jonoforeza z ketonalem.
Słowa kluczowe
pierścień rotatorów, jonoforeza, ultradźwięki, TENS, elektrostymulacja

Zmiany subiektywnego odczucia dolegliwości bólowych u pacjentów z dysfunkcją szyjnego odcinka kręgosłupa usprawnianych wyciągiem Saundersa oraz metodą TENS

Andrzej Myśliwiec, Edward Saulicz

Andrzej Myśliwiec, Edward Saulicz – Changes in the subjective sensation of pain in patients with cervical spine dysfunction treated by means of Saunders traction and TENS. Fizjoterapia Polska 2010; 10(3); 211-221

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe szyjnego odcinka kręgosłupa są jedną z głównych przyczyn pogorszenia samopoczucia. Celem pracy jest przedstawienie zmian w odczuwaniu dolegliwości bólowych zlokalizowanych w szyjnym odcinku kręgosłupa po zastosowaniu wyciągu szyjnego oraz metody TENS. Materiał i metody. Analizie poddano 45 pacjentów w wieku od 21 do 66 lat z zespołem bólowym szyjnego odcinka kręgosłupa spowodowanym przeciążeniem. U pacjentów tych, zastosowano usprawnianie z wykorzystaniem wyciągu Saundersa oraz metody TENS. Zabiegi wykonywane były w 3 grupach eksperymentalnych. W grupie I zastosowano wyciąg Saundersa, w grupie II wykonano przezskórną stymulację nerwowo-mięśniową, zaś w III grupie wykonano pacjentom oba zabiegi. Każdy pacjent był poddany 10 zabiegom z przerwą nieprzekraczającą 3 dni. Wyniki. Analiza wyników subiektywnej oceny dolegliwości bólowych wg skali Laitinena, pozwoliła zaobserwować we wszystkich grupach redukcję dolegliwości bólowych, charakteryzującą się zmniejszeniem dolegliwości bólowych z poziomu umiarkowanego do poziomu lekkiego. Największy efekt terapeutyczny uzyskano w grupie, w której połączono zabieg trakcji z metodą TENS. Wnioski. Połączenie wyciągu Saundersa oraz metody TENS dało najlepsze i najtrwalsze wyniki redukcji dolegliwości bólowych. Największą poprawę zaobserwowano po wykonaniu pierwszego zabiegu. Efekty poprawy samopoczucia dostrzeżono również po zakończeniu terapii.
Słowa kluczowe
szyjny odcinek kręgosłupa, trakcja, TENS

Ocena roli wcześniejszego przygotowania fizjoterapeutycznego w aspekcie zastosowania TENS podczas porodu u pierwiastek

Michał Kaczyński, Sławomir Jarząb, Michał Guła, Krzysztof Aleksandrowicz

M. Kaczyński, S. Jarząb, M. Guła, K. Aleksandrowicz – Evaluation of the importance of previous physiotherapeutic preparation in aspect of using TENS during childbirth among primiparous. FP 2014; 14(2); 60-66

Streszczenie
Wstęp. Stosowanie TENS podczas porodu staje się coraz bardziej popularne choć doniesienia na temat jego skuteczności są sprzeczne. Za cel pracy postawiono sobie określenie jaka jest skuteczność podczas porodu przezskórnej elektrostymulacji nerwów z zastosowaniem przenośnego aparatu bez konsultacji w porównaniu z zastosowaniem tej terapii przy wcześniejszym przeszkoleniu i przy udziale fizjoterapeuty.
Materiał i metody. Badaniami objęto 30 pierwiastek. W tym 18 kobiet, u których rozpoczęcie zabiegu poprzedzał opis sposobu działania elektrostymulatora oraz zapoznanie ich z obsługą aparatu przez fizjoterapeutę oraz 12 pacjentek, które we własnym zakresie zakupiły aparaty do elektrostymulacji. Przeprowadzono autorski wywiad kwestionariuszowy i opisano obserwacje zespołu badawczego oraz personelu uczestniczącego w porodach.
Wyniki. U 94,43% pierwiastek z grupy objętej szkoleniem fizjoterapeutycznym oraz 50% pacjentek bez konsultacji, TENS w mniejszym lub większym stopniu niweluje ból porodowy. W grupie pacjentek po szkoleniu odnotowano tylko jeden przypadek podania farmakologicznego leku przeciwbólowego. Natomiast w grupie bez konsultacji odsetek wyniósł 25%.
Wnioski. Terapia przeciwbólowa TENS jest skuteczniejsza jeśli została poprzedzona odpowiednim szkoleniem lub instruktażem fizjoterapeutycznym z zakresu obsługi i działania aparatu. Pacjentki po przeszkoleniu fizjoterapeutycznym wykazywały się większą znajomością sposobu działania i obsługi aparatu do terapii TENS niż pacjentki które ominęły ten etap.

Słowa kluczowe:
ból, poród, TENS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim