Biotensegracja wad zgryzu i zaburzeń czynnościowych stawów skroniowo-żuchwowych z chorobami narządu ruchu i wadami postawy – przegląd piśmiennictwa poparty obserwacjami własnymi

Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński


Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński – Biotensegration of malocclusion and temporomandibular disorders with diseases of the musculoskeletal system and posture defects – a literature review, supported by own observations. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 22-38

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3B3

Streszczenie

Diagnostyka medyczna układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego człowieka, choć umożliwia szybką ocenę, nie zawsze jest w pełni wykorzystywana. Utrudnia to często obiektywną ocenę dysfunkcji i ogranicza możliwości leczenia. Coraz powszechniejsze stają się dysfunkcje układu stomatognatycznego o różnej etiologii. Wiele badań naukowych poświęconych jest związkom między narządami i układami organizmu człowieka, które mogą powodować dysfunkcje w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. W literaturze można znaleźć prace badające korelacje pomiędzy zaburzeniem mięśniowo-powięziowo-szkieletowym a zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. Dla dobrego zrozumienia etiologii tych dysfunkcji wskazane jest całościowe spojrzenie na pacjenta, uwzględniające fakt, że staw skroniowo-żuchwowy jest integralną częścią całego organizmu. Niniejsza praca jest przeglądem piśmiennictwa, popartym własnymi przykładami, dotyczącym badania związku zaburzeń mięśniowo-powięziowo-szkieletowych z zaburzeniem skroniowo-żuchwowym, które w świetle aktualnej wiedzy medycznej przypisuje się zjawisku biotensegracji. Na podstawie 136 doniesień naukowych wysunięto wniosek, że istnieje zależność między tymi dysfunkcjami.

Słowa kluczowe:
biotensegracja, zaburzenia narządu ruchu, wady postawy, dysfunkcje narządu żucia, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena postępów terapii psychoruchowej dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i zaburzeniami narządu ruchu

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz – Evaluation of progress of psychomotor therapy in children and youth with mental handicap and musculoskeletal disorders. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 60-68

Streszczenie
Wstęp. Rehabilitacja dzieci z niepełnosprawnością intelektualną sprzężoną z niepełnosprawnością fizyczną jest procesem trudnym zarówno dla terapeuty, jak i dla pacjenta. Celem pracy była ocena skuteczności terapii dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i dysfunkcjami narządu ruchu oraz próba wykazania, czy stopień upośledzenia umysłowego oraz środowisko zamieszkania ma wpływ na postępy terapii. Materiał i metody. Dwukrotnemu badaniu poddano 40-osobową grupę wychowanków Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Rzeszowie. Podstawowym narzędziem badawczym była skala PEDI, według której oceniono możliwości i sposób wykonania aktywności funkcjonalnych w trzech kategoriach: samodzielność, mobilność i funkcje społeczne. Wyniki. Dzieci i młodzież upośledzona umysłowo w stopniu głębokim osiągnęła lepsze wyniki w kategorii samodzielność i funkcje społeczne, niż osoby z umiarkowanym i znacznym stopniem upośledzenia. Stwierdzono poprawę samodzielności u dzieci wiejskich w wieku 8-14 lat, a funkcji społecznych u dzieci miejskich w wieku 8-14 lat oraz wiejskich w wieku 15-17 lat. Wnioski. Dobór form terapii powinien uwzględniać poziom intelektualny osób opóźnionych w rozwoju. Środowisko zamieszkania tylko do pewnego okresu życia może wpływać na badane funkcje.
Słowa kluczowe
rehabilitacja dzieci, upośledzenie umysłowe, zaburzenia narządu ruchu, skala PEDI