Streszczenie

Skutkiem urazu bądź choroby są nie tylko określone objawy kliniczne, ale często też rozwija się dysfunkcja ograniczająca funkcjonowanie chorego w normalnym życiu społecznym. Podstawę dla ustalania optymalnego planu usprawniania stanowi pełne rozeznanie odnośnie podstawowych problemów chorego, w tym także funkcjonalnych. Służą temu nie tylko rutynowe badania kliniczne, ale i specjalne testy, a ostatnio również badania funkcjonalne z wykorzystaniem specjalnej aparatury. Wyniki tych badań pozwalają także na śledzenie postępów usprawniania. Celem pracy jest przedstawienie problematyki badań funkcjonalnych w odniesieniu do podstawowych problemów niepełnosprawności i planowania oraz kontrolowania procesu usprawniania. W kolejnych częściach pracy problematykę badań funkcjonalnych przedstawiono na przykładach podstawowych problemów (upośledzeń i ograniczeń) posturalnych i lokomocyjnych. Szczególną uwagę zwrócono na potrzebę obiektywizacji badań i możliwości uzyskiwania wymiernych wyników. Zwrócono też uwagę na umiejętność lokalizowania rozmaitych objawów w łańcuchach przyczynowo-skutkowych oraz na konieczność właściwej interpretacji uzyskiwanych wyników badań.

Słowa kluczowe

niepełnosprawność, ograniczenia, badania funkcjonalne, planowanie terapii