Tag: ćwiczenia

Skuteczność tapingu neuromięśniowego, terapii ultradźwiękowej i ćwiczeń w poprawie aktywności fizycznej u osób starszych z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Siti Muawanah, Azliyana Azizan, Zarina Zahari, Susi Endrini, Nova Relida Samosir, Suci Wahyu Ismiyasa, Rezky Guna Putra

Siti Muawanah, Azliyana Azizan, Zarina Zahari, Susi Endrini, Nova Relida Samosir, Suci Wahyu Ismiyasa et al. – Effectiveness of adding neuromuscular taping to ultrasound therapy and exercise therapy in increasing physical activity in older adults with knee osteoarthritis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 392-402

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19623K

Streszczenie
Wprowadzenie. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (KOA) jest powszechną chorobą zwyrodnieniową, która powoduje ból, obrzęk, ograniczenie zakresu ruchu, osłabienie siły mięśni kończyny dolnej, trudności w chodzeniu i pokonywaniu schodów oraz obniżenie jakości życia.
Cel. Celem badania była ocena skuteczności terapii ultradźwiękowej, ćwiczeń oraz tapingu neuromięśniowego (NMT) w łagodzeniu bólu, poprawie równowagi i zwiększaniu aktywności fizycznej u osób starszych z KOA.
Materiał i metody. Zastosowano eksperymentalny projekt badania z podziałem na dwie grupy: kontrolną (terapia ultradźwiękowa i ćwiczenia) oraz interwencyjną (taping neuromięśniowy w połączeniu z terapią ultradźwiękową i ćwiczeniami). Efektywność oceniano za pomocą wizualnej skali analogowej bólu (VAS), wskaźnika WOMAC, zakresu ruchu (ROM) oraz testu wstawania i chodzenia (TUG), przed i po 4-tygodniowej interwencji (3 sesje tygodniowo) u 20 uczestników. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu testów parametrycznych (niezależny test t), po potwierdzeniu normalności rozkładu danych (p > 0,05).
Wyniki. W obu grupach odnotowano istotne zmniejszenie bólu oraz poprawę równowagi i funkcji w codziennym życiu, przy czym w grupie interwencyjnej (NMT + ultradźwięki + ćwiczenia) uzyskano lepsze efekty. W tej grupie VAS zmniejszyło się o 2,60 (p < 0,000), WOMAC o 18,00 (p < 0,004), a czas TUG o 10,86 sekundy (p < 0,004). W grupie kontrolnej zmniejszenie VAS wyniosło 3,20 (p < 0,000), WOMAC 23,40 (p < 0,000), a czas TUG 14,40 sekundy (p < 0,001).
Wnioski. Połączenie tapingu neuromięśniowego, terapii ultradźwiękowej i ćwiczeń jest skuteczną metodą poprawy bólu, równowagi oraz aktywności fizycznej u osób starszych z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.
Słowa kluczowe
terapia ultradźwiękowa, ćwiczenia, taping neuromięśniowy, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między aktywnością fizyczną a siłą mięśni dna miednicy u kobiet w wieku średnim

T. S. Subicha, B. Sathyaprabha, Lavanya. N

T. S. Subicha, B. Sathyaprabha, Lavanya. N – Association between physical activity and pelvic floor muscle strength in middle-aged women –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 376-380

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19TLRW

Streszczenie
Wprowadzenie. Dno miednicy tworzą mięśnie oraz tkanki łącznej, które razem zapewniają wsparcie narządom miednicy i zapobiegają zaburzeniom jej funkcji. Wzrost poziomu aktywności fizycznej może zarówno wzmacniać, jak i osłabiać mięśnie dna miednicy. Regularna aktywność fizyczna jest jednym z głównych modyfikowalnych czynników zdrowotnych w każdym wieku, a koncepcja „ćwiczenia jako lekarstwo” zyskuje uznanie w odniesieniu do wielu schorzeń i dolegliwości. Aktywność fizyczna może poprawiać lub pogarszać siłę mięśni dna miednicy. Zrozumienie, czy aktywność fizyczna sprzyja powstawaniu lub przeciwdziała dysfunkcji dna miednicy – która dotyczy od jednej trzeciej do jednej czwartej kobiet – jest kluczowe.
Cel. Analiza związku między aktywnością fizyczną a siłą mięśni dna miednicy u kobiet w wieku średnim.
Metodyka. Przeprowadzono badanie przekrojowe wśród kobiet w wieku średnim w okresie od lipca do września 2022 roku. Do badania zakwalifikowano 50 uczestniczek na podstawie określonych kryteriów włączenia i wyłączenia. Od wszystkich kobiet uzyskano świadomą zgodę na udział w badaniu. Zebrano dane dotyczące zmiennych tła, a następnie uczestniczki wypełniły kwestionariusz IPAQ i zostały poinstruowane, jak wykonywać skurcz mięśni dna miednicy. Następnie przeprowadzono przezbrzuszne badanie ultrasonograficzne (TAUS).
Wyniki. Analizę danych przeprowadzono za pomocą programu SPSS w wersji 20. Wykazano istotny statystycznie związek między aktywnością fizyczną a przesunięciem podstawy pęcherza moczowego (BBS). Zaobserwowano ujemny związek między aktywnością fizyczną a BMI (p = 0,001), umiarkowany dodatni związek między aktywnością fizyczną a BBS (p = 0,001), ujemny związek między aktywnością fizyczną a nietrzymaniem moczu (p = 0,025) oraz ujemny związek między BBS a sposobem porodu (p = 0,039).
Wnioski. Istnieje umiarkowany dodatni związek między poziomem aktywności fizycznej a siłą mięśni dna miednicy u kobiet w wieku średnim. Zaleca się zatem włączenie umiarkowanej aktywności fizycznej do codziennego życia w celu wspierania zdrowia dna miednicy.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, siła mięśni dna miednicy, dno miednicy, ćwiczenia, przezbrzuszne badanie ultrasonograficzne, kwestionariusz aktywności fizycznej, skurcz mięśni dna miednicy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ międzynarodowych wytycznych dotyczących ćwiczeń fizycznych na postrzeganie choroby u pacjentów z przewlekłym uszkodzeniem rdzenia kręgowego

Dhinta Feritsya Chita, Martha Kurnia Kusumawardani, Dewi Masrifah Ayub, Lydia Arfianti, Dewi Poerwandari, Inggar Narasinta, Damayanti Tinduh

Dhinta Feritsya Chita, Martha Kurnia Kusumawardani, Dewi Masrifah Ayub, Lydia Arfianti, Dewi Poerwandari, Inggar Narasinta et al. – Effect of international scientific exercise guidelines on illness perception in patients with chronic spinal cord injury –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 302-307

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19AIA4

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem badania była analiza wpływu międzynarodowych wytycznych dotyczących ćwiczeń fizycznych na postrzeganie choroby u pacjentów z przewlekłym uszkodzeniem rdzenia kręgowego.
Metody. Szesnastu pacjentów z przewlekłym uszkodzeniem rdzenia kręgowego (AIS B/C/D, NLI na poziomie T1 lub niżej) losowo przydzielono do grupy badanej i kontrolnej. Grupa badana realizowała interwencję opartą na międzynarodowych wytycznych dotyczących ćwiczeń przez 12 tygodni, obejmującą 20-minutowe ćwiczenia wytrzymałościowe o umiarkowanej intensywności dwa razy w tygodniu, a następnie 3 serie ćwiczeń wzmacniających mięśnie obręczy barkowej w domu dwa razy w tygodniu. Grupa kontrolna nie otrzymała specyficznej interwencji i kontynuowała codzienną aktywność, przy czym mogła wykonywać ćwiczenia inne niż te zalecane w wytycznych. Wyniki oceniano za pomocą Skróconego Kwestionariusza Postrzegania Choroby (B-IPQ) przed i po interwencji.
Wyniki. W grupie badanej zaobserwowano istotną poprawę wyniku B-IPQ po interwencji (p = 0,028). Różnica (Δ) w wyniku B-IPQ pomiędzy grupami również była istotna statystycznie (p = 0,008).
Wnioski. Dwunastotygodniowy program ćwiczeń oparty na międzynarodowych wytycznych dotyczących aktywności fizycznej może poprawiać postrzeganie choroby u pacjentów z przewlekłym uszkodzeniem rdzenia kręgowego (AIS B/C/D, NLI T1 lub niżej).
Słowa kluczowe
rdzeń kręgowy, uszkodzenie rdzenia kręgowego, ćwiczenia, międzynarodowe wytyczne dotyczące ćwiczeń fizycznych, skrócony kwestionariusz postrzegania choroby
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przegląd narracyjny roli fizjoterapii w zaburzeniach mięśniowo-szkieletowych

Hind Humid Alshuweihi, Alham Al-Sharman, Walid Kamal Abdelbasset

 

Hind Humid Alshuweihi, Alham Al-Sharman, Walid Kamal Abdelbasset – A narrative review on the role of physiotherapy in musculoskeletal disorders –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(3); 367-372

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020AK7N

Streszczenie:
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe obejmują szeroki zakres schorzeń wpływających na kości, mięśnie, stawy, więzadła i ścięgna w całym ciele. Te zaburzenia mogą wynikać z różnych przyczyn, w tym urazów, przeciążeń, starzenia się, predyspozycji genetycznych oraz chorób ogólnoustrojowych, takich jak zapalenie stawów. Zarządzanie zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi zazwyczaj wymaga podejścia multidyscyplinarnego, obejmującego interwencje medyczne, fizjoterapię, terapię zajęciową, leczenie bólu oraz modyfikacje stylu życia. Celem leczenia jest złagodzenie objawów, poprawa funkcji, zapobieganie dalszym uszkodzeniom i poprawa ogólnego samopoczucia.
Niniejszy przegląd bada rolę fizjoterapii w leczeniu zaburzeń mięśniowo-szkieletowych, oferując interwencje takie jak terapia ruchowa, terapia manualna, metody fizykalne oraz edukacja pacjentów. Fizjoterapeuci dostosowują plany leczenia do indywidualnych potrzeb, wspierając rekonwalescencję i optymalizując długoterminowe wyniki.
Strategie zapobiegania, w tym utrzymywanie zdrowego stylu życia, prawidłowa ergonomia, regularne ćwiczenia oraz programy zapobiegania urazom, są kluczowe dla zmniejszenia ryzyka zaburzeń mięśniowo-szkieletowych. Wiele badań wykazało skuteczność fizjoterapii w leczeniu zaburzeń mięśniowo-szkieletowych, a bogactwo dowodów z badań wspiera integrację fizjoterapii z opieką prowadzoną przez lekarzy jako skuteczne podejście do leczenia tych zaburzeń, co prowadzi do poprawy wyników leczenia, zmniejszenia wykorzystania opieki zdrowotnej, zwiększenia satysfakcji pacjentów oraz długoterminowych korzyści dla pacjentów.
Ogólnie rzecz biorąc, wczesna diagnoza, kompleksowe leczenie i ciągłe zarządzanie są kluczowe dla skutecznego zarządzania zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi i poprawy jakości życia osób dotkniętych tymi schorzeniami.

Słowa kluczowe:
zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, fizjoterapia, ćwiczenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie interaktywnych gier konsolowych w rehabilitacji kardiologicznej: badanie pilotażowe

Kamil Szcześniak, Iwona Sarna, Anna Mierzyńska, Rafał Dąbrowski, Edyta Smolis-Bąk

 

Kamil Szcześniak, Iwona Sarna, Anna Mierzyńska, Rafał Dąbrowski, Edyta Smolis-Bąk– The application of console games – exergames in cardiac rehabilitation: a pilot study. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 182-191

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AR1N

Streszczenie
Wprowadzenie. Zbyt wiele osób unika regularnej aktywności fizycznej, dlatego podejmowane są różne strategie mające na celu zwiększenie ich motywacji. W ostatnich latach zyskały popularność ćwiczenia z wykorzystaniem gier konsolowych, tzw. exergames.
Cele pracy. Czy exergames są przydatne w rehabilitacji kardiologicznej? Jaki jest odbiór systemu ActivLife przez pacjentów? Czy można bezpiecznie wykorzystywać ActivLife z pacjentami kardiologicznymi?
Materiał i metodyka. W badaniu wzięli udział pacjenci skierowani na wczesną, poszpitalną rehabilitację stacjonarną. Wszyscy uczestnicy brali udział w treningu wytrzymałościowym na cykloergometrach oraz w ćwiczeniach fitness (dynamiczne, rozciąganie, koordynacja, równowaga) z elementami treningu oporowego 5 razy w tygodniu. W grupie testowej program rehabilitacyjny został uzupełniony o trening z wykorzystaniem sprzętu ActivLife. Treningi odbywały się codziennie, 5 razy w tygodniu. Obejmowały one program treningowy składający się z 7 ćwiczeń rozwijających zdolności motoryczne: koordynację, siłę i równowagę w formie aktywności podobnych do tradycyjnych ćwiczeń – przysiady, zgięcia boczne, ruchy w trzech płaszczyznach kończyn górnych oraz odchylenia tułowia w płaszczyźnie strzałkowej. Treningi trwały od 15 do 20 minut.
Wyniki. Po rehabilitacji zauważono znaczącą poprawę tolerancji wysiłku u pacjentów w obu grupach w następujących testach: 6MWT [m] – grupa testowa: 369 vs 426, p < 0,05, grupa kontrolna: 341 vs 434, p < 0,001; test siły mięśni kończyn dolnych (liczba powtórzeń / 30 s) wynosił: grupa testowa: 11,4 vs 13,6, p < 0,001, grupa kontrolna: 9,9 vs 13,1, p < 0,001 oraz w teście Up & Go [s]: grupa testowa 7,8 vs 6,7, p < 0,01, grupa kontrolna 8,4 vs 7,3, p < 0,01.
Wnioski. Interaktywne gry konsolowe są oceniane przez pacjentów z problemami kardiologicznymi jako atrakcyjna, bezpieczna i użyteczna metoda ćwiczeń. Trening z wykorzystaniem sprzętu ActivLife okazał się równie efektywny jak tradycyjne ćwiczenia.
Słowa kluczowe:
exergames, rehabilitacja kardiologiczna, fizjoterapia, ćwiczenia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efekty masażu i terapii ćwiczeniowej w leczeniu kontuzji piszczeli u biegaczek na długie dystanse

Ahmad Ridwan, Suharjana, Ahmad Nasrulloh, Ali Satia Graha, Arika Umi Zar’in, Muhammad Nurul Akbar Adityatama, Mela Suhariyanti

 

Ahmad Ridwan, Suharjana, Ahmad Nasrulloh, Ali Satia Graha, Arika Umi Zar’in, Muhammad Nurul Akbar Adityatama, Mela Suhariyanti – Effects of massage therapy and exercise therapy on recovery of shin splints injury in women’s long distance running athletes. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 122-127

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A590

Streszczenie
Wysoka intensywność treningów biegaczy często prowadzi do przetreningowania. Sportowcy, którzy nie są w optymalnej kondycji, a czasem nawet zapominają o rozciąganiu i schładzaniu, są podatni na kontuzje piszczeli. Kontuzje te z pewnością wpływają na ich wyniki podczas treningów i zawodów. Niniejsze badanie ma na celu określenie wpływu masażu i terapii ćwiczeniowej na leczenie kontuzji piszczeli u biegaczek na długie dystanse w kategorii mistrzowskiej. Badanie to opiera się na podejściu quasi-eksperymentalnym z jedno-kontrolną grupą w projekcie badawczym przed i po teście. Techniki zbierania danych obejmują testy i pomiary za pomocą goniometru do mierzenia zakresu ruchu stawów oraz skali bólu do określenia poziomu bólu. Populacja badania składa się z biegaczek maratońskich w wieku 42 lat i starszych. Technika analizy danych polega na parowym teście t, po uprzednim sprawdzeniu normalności i jednorodności danych. Wyniki wskazują na znaczące różnice w efektach masażu i terapii ćwiczeniowej, które charakteryzują się zmniejszeniem bólu i zwiększeniem zakresu ruchu stawów, z wartością p równą 0,000 (p < 0,05).
Słowa kluczowe
masaż, ćwiczenia, kontuzje piszczeli
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Aktywność fizyczna i czynniki ryzyka u osób z pęcherzem nadaktywnym

Aneta Dąbek


Aneta Dąbek – Physical activity and risk factors in subjects with overactive bladder. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 32-39

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AIT9

Streszczenie

Cel pracy. Celem głównym badań była ocena aktywności fizycznej u osób z pęcherzem nadaktywnym OAB. Celem dodatkowym była ocena zależności między aktywnością fizyczną a czynnikami ryzyka OAB tj.: wiekiem, BMI, obwodem talii, obwodem bioder, WHR, stresem.
Materiał i metody. Ogółem przebadano 109 osób (101 kobiet i 8 mężczyzn). Średnia wieku wynosiła 33,30 lat (SD = 11,15). Badanie przeprowadzono za pomocą rozbudowanej ankiety online. Narzędzia badawcze stanowiła: autorska ankieta oraz kwestionariusze: OABSS, PSS-10, IPAQ-SF. Do grupy badanej zakwalifikowano 51 osób z OAB, które w kwestionariuszu OABSS uzyskały ≥ 2 punkty w pytaniu nr 3 i ≥ 3 punkty w ogólnym wyniku. Do grupy kontrolnej zakwalifikowano 58 zdrowych osób.
Wyniki. Aktywność fizyczna w grupie badanej była istotnie niższa (p = 0,039, t = 2,09) niż w grupie kontrolnej. Dodatkowo u osób z OAB stwierdzono korelację między aktywnością fizyczną i obwodem bioder (r = −0,31, p < 0,05). W grupie kontrolnej stwierdzono korelacje między aktywnością fizyczną i stresem (r = 0,36, p < 0,001) oraz między aktywnością fizyczną i WHR (r = 0,26, p < 0,05).
Wnioski. 1. Osoby z pęcherzem nadaktywnym ograniczały aktywność fizyczną. 2. Najniższą aktywność fizyczną wykazywali pacjenci, u których występował duży obwód bioder. 3. U osób z pęcherzem nadaktywnym stres, wiek, BMI, obwód talii oraz nasilenie choroby nie miały związku z aktywnością fizyczną.

Słowa kluczowe:
ćwiczenia, pęcherz moczowy, silne parcie

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ modyfikacji stylu życia na mięśniaki macicy pojawiające się w okresie przedmenopauzalnym: randomizowane badanie kontrolowane

Hala M Hanfy, Mohamed A. Awad, Abd El-Hamid Abd El-Maksod Abd El-Aaty, Hoda H El dahesh

Hala M Hanfy, Mohamed A. Awad, Abd El-Hamid Abd El-Maksod Abd El-Aaty, Hoda H El dahesh – Effect of Life Style Modification on Premenopausal Uterine Fibroids: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 18-24

Streszczenie
Cel. Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu zbadania wpływu modyfikacji stylu życia na mięśniaki macicy pojawiające się w okresie przedmenopauzalnym. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział czterdzieści kobiet w okresie przedmenopauzalnym, u których zdiagnozowano mięśniaki macicy. Zostały one wybrane losowo z Poradni Oddziału Ginekologii w Damanhour Medical National Institute w Damanhour. Ich wiek wahał się od 36-47 lat. Ich wskaźnik masy ciała (BMI) nie przekraczał 35 kg/m2. U kobiet zdiagnozowano podsurowicówkowe i śródścienne mięśniaki macicy. Z badania wykluczono kobiety w ciąży, chore na nowotwory złośliwe, z rozrusznikami serca, po miomektomii, z problemami psychologicznymi, pacjentki po menopauzie lub stosujące hormonalną terapię zastępczą. Projekt obejmował porównanie wyników przed rozpoczęciem i po zakończeniu badaniu. Uczestniczki zostały podzielone na dwie równe grupy: Grupa A (grupa kontrolna) składała się z 20 pacjentek, które prowadziły umiarkowanie restrykcyjną dietę śródziemnomorską przez sześć miesięcy. Grupa B (Grupa badana) składała się z 20 pacjentek, które objęto programem zmiany stylu życia w postaci umiarkowanej restrykcyjnej diety śródziemnomorskiej i wykonywania ćwiczeń aerobowych (5 razy w tygodniu) przez 6 miesięcy. Każda pacjentka została poproszona o wypijanie 3-4 filiżanek zielonej herbaty Lipton dziennie. Wskaźnik masy ciała (BMI) oceniano za pomocą standardowej skali wagowo-wzrostowej, obwód talii (WC) zmierzono metrem; Nasilenie objawów oceniano za pomocą kwestionariusza skali nasilenia objawów (SSS) dla wszystkich pacjentek w obu grupach A i B przed i po leczeniu. Estradiol (E2) w surowicy, cholesterol całkowity (TC) i trójglicerydy (TG) były oceniane u wszystkich pacjentek w obu grupach A i B przed i po leczeniu. Wyniki. Przed leczeniem nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między obiema grupami A i B w średnich wartościach BMI, obwodu talii, podskali nasilenia objawów (SSS), estradiolu w surowicy (E2), cholesterolu całkowitego (TC) i trójglicerydów (TG). W okresie po leczeniu zaobserwowano statystycznie istotną różnicę między obiema grupami A i B w średnich wartościach BMI, obwodu talii, podskali nasilenia objawów (SSS), estradiolu w surowicy (E2), cholesterolu całkowitego (TC) i poziomu trójglicerydów (TG) (większy spadek w grupie B). Wniosek. Modyfikacja stylu życia poprzez wykonywanie ćwiczeń aerobowych i prowadzenie diety śródziemnomorskiej skutecznie zmniejszają nasilenie objawów i poprawia jakość życia pacjentek z mięśniakami macicy w okresie przedmenopauzalnym.
Słowa kluczowe
Styl życia, Okres przedmenopauzalny, Mięśniak macicy, Ćwiczenia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Feedback w reedukacji posturalnej

Janusz Nowotny

Janusz Nowotny – Feedback in postural retraining. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 51-58

Streszczenie
Wprowadzenie. Tzw. „ćwiczenia korygujące” stanowią zazwyczaj główny środek leczniczy dla dzieci i młodzieży mających różnorodne wady postawy. Czynna korekta nieprawidłowej postawy czasami uniemożliwia dziecku brak poczucia ułożenia ciała w przestrzeni, co powoduje, że ćwiczenia nie cieszą się powodzeniem. Wyniki. Braki te można uzupełnić za pomocą ćwiczeń wspomaganych technikami typu „biofeedback”, czyli biologicznym sprężeniem zwrotnym. W artykule przedstawiono różnego rodzaju ćwiczenia korygujące na podstawie tzw. „biofeedback”, jak również specjalny sprzęt.

Słowa kluczowe:
korygowanie wad postawy, ćwiczenia, zastępcze sprzężenie zwrotne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2