Tag: diagnosis

Możliwości postępowania fizjoterapeutycznego u pacjentów z zespołem odpychania

Agnieszka Drozd, Maja Nowacka-Kłos, Rita Hansdorfer-Korzon


Agnieszka Drozd, Maja Nowacka-Kłos, Rita Hansdorfer-Korzon – Possibilities of physiotherapeutic treatment in the case of patients with pusher syndrome. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 146-164

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143k5q

Streszczenie
Następstwem uszkodzenia struktur mózgu często są różnego typu zaburzenia percepcyjno-motoryczne. Jednym z nich jest zespół odpychania (ang. Pusher Syndrome, PS). Jest on definiowany jako zaburzenie postrzegania pozycji ciała w płaszczyźnie czołowej, co w konsekwencji utrudnia utrzymanie prawidłowej pionowej postawy. Występuje najczęściej u osób po udarze prawej półkuli mózgu, w tylno-bocznej okolicy wzgórza, a jego częstotliwość szacuje się na około 9–50%. Jest to jednak wciąż mało poznany syndrom i zbyt rzadko diagnozowany. Prawidłowe, wczesne rozpoznanie zespołu pushera oraz wprowadzenie odpowiedniej fizjoterapii pozwala skrócić czas rehabilitacji pacjenta i przyspieszyć jego powrót do sprawności. Celem pracy jest przedstawienie zasad i możliwości terapii osób z zespołem odpychania.

Słowa kluczowe:
zespół pushera, rozpoznanie, zasady terapii, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Strategie postępowania w terapii manualnej

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek – Strategies of procedure in manual therapy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 173-178

Streszczenie
Ortopedyczna terapia manualna zajmuje się leczeniem odwracalnym zaburzeń kostno-stawowych, czyli dysfunkcji o charakterze zablokowania. Swoim zakresem obejmuje ona wszystkie techniki diagnostyczne i profilaktyczno-lecznicze dotyczące stawów kręgosłupa, kończyn oraz pozostałych stawów. Celem niniejszej publikacji jest omówienie zasad i toku postępowania leczniczego w terapii manualnej, rozumianych jako swoiste strategie postępowania. Należy tu sposób postępowania terapeutycznego z uwzględnieniem trzech okresów: okres I, który obejmuje postępowanie przed zabiegiem mobilizacji lub manipulacji i jego celem jest stworzenie możliwie najlepszych warunków do tego zabiegu; okres II, który dotyczy samego zbiegu (techniki) usuwającego zablokowanie; okres III, który obejmuje postępowanie po zabiegu manipulacyjnym, zarówno tuż po zabiegu, jak i w późniejszym okresie. W artykule omówiono szczegółowo zadania tych okresów. Uwzględniono także przeciwwskazania do terapii manualnej.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, diagnostyka, techniki manualne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie diagnostyczne w uszkodzeniach i schorzeniach stawu kolanowego

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Injuries and diseases of the knee joint – diagnostic evaluation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 297-306

Streszczenie

W urazowych obrażeniach i schorzeniach stawu kolanowego ustalenie prawidłowego rozpoznania jest bardzo ważnym elementem postępowania leczniczego. W wielu przypadkach nie jest ono łatwe. Wiąże się to z możliwością uszkodzenia kilku struktur anatomicznych stawu równocześnie, a tym samym z występowaniem różnie nasilonych i nakładających się na siebie objawów klinicznych. W postępowaniu diagnostycznym najistotniejsze jest ustalenie, które struktury anatomiczne, w wyniku ostrego lub przewlekłego urazu, czy schorzenia zostały uszkodzone i w jakim stopniu upośledzona jest funkcja stawu. W ostrych uszkodzeniach urazowych kolana prawidłowe rozpoznanie powinno być postawione tak szybko, jak tylko jest to możliwe. W pracy przedstawiono schemat postępowania diagnostycznego oparty na danych z piśmiennictwa i własnym doświadczeniu autorów. Szczegółowo omówiono poszczególne elementy tego schematu.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, diagnostyka, urazy, obrażenia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wady stóp u uczniów klas pierwszych z terenu województwa śląskiego

Paulina Głowacka, Marcela Przyłudzka

P. Głowacka, M. Przyłudzka – Foot defects in children attending first class of primary school in Silesian voivodeship. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 94-105

Streszczenie
Wprowadzenie. Wady stóp dotyczą coraz szerszej grupy społecznej. Powstają w wyniku osłabienia siły mięśniowej oraz niestabilności aparatu więzadłowo-torebkowego, a w konsekwencji prowadzą do zaburzeń statycznych i funkcjonalnych stopy. Czynnikiem warunkującym pojawienie się tych problemów są złe nawyki postawy oraz brak edukacji i działań profilaktycznych.
Cel pracy. Ocena statyczna stóp metodą plantokonturograficzną u dzieci w wieku od 7 do 10 lat oraz wykazanie zależności pomiędzy płcią, masą ciała i wzrostem (BMI) a wymienionymi parametrami.
Materiał i metodyka. W badaniu wzięło udział 30 dzieci, w tym 15 dziewczynek i 15 chłopców w wieku od 7 do 10 lat, będących uczniami klas I–III szkół podstawowych z województwa śląskiego. W badaniu plantokonturograficznym uwzględniono 4 parametry diagnostyczne, tj. wskaźnik kątowy Clarke’a, wskaźnik Wejsfloga „W”, kąt piętowy gamma, kąt koślawości palucha alfa.
Wyniki. Zaobserwowano istotną statystycznie zależność pomiędzy BMI a podwyższonymi wartościami kąta alfa i kąta gamma. W całej badanej populacji obserwowano obniżone wartości kąta Clarke’a.
Wnioski. 1. W całej badanej populacji obserwowano zmniejszenie wysklepienia podłużnego stopy. 2. Masy ciała, BMI mają istotny wpływ na wysklepienia podłużne i poprzeczne stopy.

Słowa kluczowe:
wady stóp, plantokonturografia, diagnostyka, wysklepienie stopy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie wskaźnika relacyjnego Wr w diagnozowaniu radiologicznym

Wojciech Kiebzak, Beata Książkiewicz, Michał Kosztołowicz, Małgorzata Kiebzak

W. Kiebzak, B. Książkiewicz, M. Kosztołowicz, M. Kiebzak – Using Relation Index Wr in Radiologic Diagnosis. FP 2016; 16(3); 34-41

Streszczenie
Wstęp. W postępowaniu leczniczym ze względu na strategię postępowania oraz ocenę zmian ważne znaczenie ma precyzyjna diagnoza medyczna oraz fizjoterapeutyczna. W pracy uzasadniono, że  zdjęcie  rentgenowskie klatki piersiowej oceniane  w klasyfikacji ILO (International Labour Organization) jest mniej precyzyjną metodą w radiologicznym  diagnozowaniu pylicy krzemowej niż badanie HRCT klatki (High Resolutio Computed Tomography).
Cel pracy. Zastosowanie wskaźnika relacyjnego Wr w diagnozowaniu guzków pylicznych w klasycznej radiografii ocenianych w klasyfikacji ILO oraz uzyskanych metodą HRCT dla zbadania efektywności obu metod.
Materiał i metoda. Z grupy 358 pacjentów z rozpoznaną pylicą krzemową wybrano 65 mężczyzn, u których badania HRCT klatki piersiowej zostały wykonane w odstępie nie dłuższym niż 6 miesięcy od ostatniego zdjęcia rtg w klasyfikacji ILO. U każdego pacjenta na zdjęciu rtg oraz badaniu HRCT zmierzono średnice guzków najmniejszych i największych. Obliczono następnie średnie wartości wyników pomiarów guzków w każdym rodzaju badań.
Do opracowania wyników zastosowano następujące metody statystyczne: skalę T1 [1],
wskaźnik relacyjny Wr, w przedziałach: Wr∈[0,9; 1,1], Wr<0,9 oraz Wr>1,1. W przedziałach tych obliczono współczynniki korelacji między średnicami guzków występującymi w klasyfikacji ILO i HRCT metodą Pearsona.
Wyniki. Korelacja między średnimi średnicami guzków w poszczególnych przedziałach Wr jest wysoka lub bardzo wysoka a zależność znaczna lub bardzo pewna i H0 odrzucono (wyjątek stanowi przedział Wr>1,1 dla rozetek). Wykazano  zatem, że zdjęcie rtg klatki oceniane w klasyfikacji ILO i badanie HRCT w podobny sposób pozwalają diagnozować stan chorobowy- pylicę krzemową płuc, jednak rodzaj guzków pozwala wykryć tylko badanie HRCT.
Wnioski. Metoda HRCT jest efektywniejsza niż klasyczne zdjęcie rtg klatki  w badaniu pylicy krzemowej płuc, ponieważ wykrywa typy guzków, a mianowicie centrilobularne, podopłucnowe, peribronchowaskularne, rozetki i drzewo w pąkach.

Słowa kluczowe:
ILO, HRCT, wskaźnik relacyjny, skala T1, diagnoza, pylica płuc, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim