Streszczenie

Wprowadzenie. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest powikłana obecnością częstych i nawracających ostrych zaostrzeń. We wczesnych stadiach pacjenci są bezobjawowi i stabilni. Pojawia się u nich osłabienie podstawowych mięśni oddechowych, wtedy wykorzystują mięśnie pomocnicze, co prowadzi do zmian postawy. Przesunięcie głowy do przodu jest bardzo częste u pacjentów z POChP z powodu zwiększonego użycia mięśni pomocniczych i zmian związanych z wiekiem. Celem tego badania jest określenie bezpośredniego wpływu kinesiotapingu na czynność płuc i siłę mięśni oddechowych u stabilnych pacjentów z POChP i zdrowych osób w tym samym wieku.

Metody. 20 stabilnych pacjentów chorych na POChP i 20 osób bezobjawowych w tym samym wieku poddano ocenie pod kątem czynności płuc aparatem laboratoryjnym Spiro oraz siły mięśni oddechowych przy użyciu aparatu Micro RPM przed zastosowaniem KT. Pomiary powtórzono po 30 minutach od zastosowania KT do korekcji przedniego ustawienia głowy. Porównanie zmiennych w grupie i między grupami przed i po zastosowaniu KT przeprowadzono za pomocą testu t-Studenta.

Wyniki. Stwierdzono istotną korelację w wyjściowych parametrach wieku (p = 0,011); PEF (p = 0,004) i poziomu aktywności fizycznej (p = 0,039). Zastosowanie kinesiotapingu okazało się korzystne, poprawiło parametry płucne i oddechowe FVC (p = 0,002) i MEP

(p = 0,22) w grupie pacjentów w POChP.

Wnioski. W naszym badaniu stwierdzono, że zastosowanie kinesiotapingu może stanowić uzupełnienie konwencjonalnych ćwiczeń oddechowych u pacjentów z POChP. Po zastosowaniu kinesiotapingu następuje poprawa czynności płuc i zmniejszenie odczuwanego wysiłku.

Słowa kluczowe

przewlekła obturacyjna choroba płuc, kinesiotaping, pozycja głowy do przodu, czynność płuc