Streszczenie

Informacje wprowadzające. Menopauza i starzenie się wpływają na zdrowie otyłych kobiet, prowokując kumulację trzewnej tkanki tłuszczowej i stany zapalne. Otyłość prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych, które zwiększają ryzyko wyniszczających chorób prowadzących do śmierci. Zatem utrata wagi i trzewnej tkanki tłuszczowej są głównymi celami leczenia poprzez modyfikację nawyków żywieniowych i ćwiczeń. Cel badania. Badanie przeprowadzono w celu określenia, która metoda jest bardziej skuteczna w zakresie wpływu na poziom interleukiny-6 (IL-6) u otyłych kobiet po menopauzie: trening wibracyjny całego ciała (WBVT) lub trening interwałowy o wysokiej intensywności (HIIT). Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 45 otyłych kobiet po menopauzie, u których stwierdzono wyższy poziom IL-6, wskaźnik masy ciała (BMI) > 30 kg/m2 oraz wskaźnik talia/biodra (W/H) > 0,8. Kobiety zostały losowo podzielone na 3 równe grupy; Grupa (A) stosowała dietę niskokaloryczną (1200 kcal), grupa (B) była poddawana WBVT, a grupa (C) była poddawana HIIT. Grupy (B i C) stosowały tę samą niskokaloryczną dietę co grupa (A). Oceny dokonano przed i po 3 miesiącach leczenia poprzez pomiar masy ciała, BMI, obwodu talii i bioder, wskaźnika W/H oraz poziomu IL-6. Wyniki. We wszystkich trzech grupach wykazano statystycznie istotną poprawę (p < 0,05) we wszystkich parametrach po leczeniu w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Wystąpiły również statystycznie istotne różnice między 3 grupami po leczeniu, przy czym grupa (B) uzyskała bardziej korzystne wyniki niż grupy (A i C). Wniosek. WBVT jest skuteczniejszą metodą niż HIIT w zmniejszaniu stanu zapalnego poprzez zmniejszenie poziomu IL-6 u otyłych kobiet po menopauzie.

Słowa kluczowe

otyłość, menopauza, ćwiczenia wibracyjne całego ciała, trening interwałowy o wysokiej intensywności, interleukina-6