Tag: Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka

Różnice i podobieństwa między metodą tradycyjną a wybranymi wzorcami koncepcji PNF i elementami metody Bobath w usprawnianiu chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki – Similarities and differences between traditional rehabilitation and selected models of PNF concept combined with elements of Bobath method in rehabilitation of patients following surgery of traumatic subdural and epidural hematomas. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 35-42

Streszczenie
Wstęp. Głównym celem pracy jest określenie wpływu zastosowanej fizjoterapii (we wczesnym okresie) na powrót sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolności komunikowania się z otoczeniem u chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych. Materiał i metody. Materiał badań stanowiła grupa 84 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Wszystkich pacjentów podzielono na dwie grupy, gdzie podstawowym kryterium różnicującym był rodzaj zastosowania fizjoterapii. Poziom sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolność komunikowania się chorych z otoczeniem ocenianiano za pomocą skali Brunnström. Wyniki. Do porównania średnich stosowano test Wilcoxona (dane zależne) lub test U-Manna-Whitneya (dane niezależne). Uzyskane wyniki potwierdziły u wszystkich pacjentów istotną poprawę sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolność komunikowania się z otoczeniem. Jednak powrót badanych funkcji usprawniających wg wybranych wzorców koncepcji PNF i elementów metody Bobath, w porównaniu do pacjentów rehabilitowanych metodą standardową, następował w istotnie szybszym tempie. Nie odnotowano różnic pomiędzy dwiema grupami badanych w przebiegu zmian zdolności komunikowania się z otoczeniem. Wnioski. Otrzymane wyniki wskazują również na największe możliwości uzyskania powrotu utraconych funkcji we wczesnym okresie pooperacyjnym (1-5 doba).
Słowa kluczowe
wczesna fizjoterapia, koncepcja PNF, metoda Bobath, pourazowe krwiaki przymózgowe, sprawność ruchowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Powrót utraconych funkcji u chorych poddanych rehabilitacji po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski – Functional recovery in patients receiving rehabilitation after operative treatment of post-traumatic extraaxial cerebral haematoma. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 271-279

Streszczenie
Wstęp. Liczba pacjentów leczonych operacyjnie z powodu pourazowych krwiaków przymózgowych z roku na rok wzrasta, stając się istotnym problemem terapeutycznym. Głównym celem pracy jest charakterystyka zmian stanu funkcjonalnego, przebiegu zmniejszenia ubytków neurologicznych i zmiany stanu świadomości u chorych w trakcie prowadzenia kompleksowej rehabilitacji po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych oraz określenie różnic i podobieństw w tempie powrotu tych funkcji.
Materiał i metody. Badaniu poddano grupę 43 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Do oceny stopnia deficytu neurologicznego i niepełnosprawności wykorzystano: Międzynarodową Skalę Niedowładów Mięśni, Zmodyfikowaną Skalę Barthel i Skalę Rankina, natomiast ocenę stanu świadomości dokonano w oparciu o Glasgow Coma Scale.
W celu porównania przebiegu zmian oraz kompleksowej oceny badanych funkcji, dokonano ich unormowania.
Wyniki. Badania chorych poddanych fizjoterapii po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych wykazały istotną poprawę wszystkich mierzonych funkcji. Najszybciej następował powrót sprawności funkcjonalnej i możliwości wykonywania czynności dnia codziennego. Znacznie wolniej dokonywał się powrót świadomości, natomiast niedowłady wycofywały się najwolniej.
Wnioski. 1. Zabieg operacyjny oraz wcześnie wdrożona rehabilitacja pooperacyjna powodują skuteczny, ale zróżnicowany powrót do normy utraconych funkcji. 2. Wczesne rozpoczęcie rehabilitacji chorych po operacyjnym usunięciu krwiaka przymózgowego jest czynnikiem zwiększającym możliwość wytworzenia mechanizmów kompensujących i sprzyjającym uzyskaniu korzystnych ostatecznych wyników jej oddziaływania.
Słowa kluczowe
urazy czaszkowo-mózgowe, pourazowe krwiaki przymózgowe, fizjoterapia pooperacyjna

Postępujący niedowład spastyczny czterokończynowy. Podejrzenie zespołu Strumpell–Lorrain. Studium przypadku

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Marcin Jelitto, Izabela Korabiewska, Karen Shahnazaryan, Dariusz Białoszewski

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, M. Jelitto, I. Korabiewska, K. Shahnazaryan, D. Białoszewski – Progressive spastic four-limb paresis. Suspected Strumpell-Lorrain disease. Case study. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 150-159

Streszczenie
Zespół Strumpell–Lorrain jest rzadką, postępującą chorobą, nazywaną też dziedziczną paraplegią spastyczną. Jest to zespół schorzeń neurologicznych o podłożu genetycznym i różnorodnym przebiegu, charakteryzujący się postępującym niedowładem spastycznym kończyn dolnych, zwykle bardzo nasilonym. Należy do chorób neurodegeneracyjnych neuronu ruchowego.
Podmiotem badania była 27-letnia kobieta, u której postawiono podejrzenie tak zwanej dziedzicznej tetraplegii spastycznej.
U badanej pierwsze objawy choroby pojawiły się w wieku 6 lat. Rodzice chorej zaobserwowali u córki chód na palcach stóp i częste upadki przez niewłaściwe stawianie stóp.
Zabiegi fizjoterapeutyczne miały na celu poprawę stabilizacji tułowia oraz poprawę funkcjonalną pacjentki, w tym czynności dnia codziennego wraz z wydłużeniem czasu przebywania pacjentki poza łóżkiem, poprawę funkcji motorycznej, w tym wykonywanie czynności w szybszym tempie i czasie.
Postępowanie fizjoterapeutyczne ma znaczącą rolę w leczeniu pacjentów ze schorzeniami układu nerwowo-mięśniowego, zarówno pod kątem funkcjonalnym pacjenta, jak i na tle fizycznym i psychologiczno-społecznym. Pacjenci z tego typu zaburzeniami bardzo często są osamotnieni, nieszczęśliwi, co oddziałuje na sferę psychiczną. Możliwość uczestniczenia w zabiegach fizjoterapeutycznych sprawia, że taka osoba nie tylko poprawia swój stan funkcjonalny pod względem fizycznym, ale także bardzo silnie oddziałuje na sferę psychiczną oraz poprawia funkcjonowanie w społeczeństwie.

Słowa kluczowe:
Zespół Strumpell–Lorrain, dziedziczna paraplegia spastyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Diagnostyka zaburzeń równowagi i chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Edyta Smolis-Bąk, Izabela Korabiewska, Monika Lewandowska, Dariusz Białoszewski

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, E. Smolis-Bąk, I. Korabiewska, M. Lewandowska, D. Białoszewski – Diagnostics of Balance and Gait Disorders in Patients with Parkinson’s Disease. FP 2017; 17(2); 122-131

Streszczenie

Choroba Parkinsona (Parkinson’s disease – PD) jest przewlekłym, postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego człowieka. Należy do chorób zwyrodnieniowych i dotyczy głównie układu pozapiramidowego, a w szczególności istoty czarnej śródmózgowia [1]. Poza osiowymi objawami choroby Parkinsona do najważniejszych należy zaliczyć zaburzenia postawy i chodu. Nieprawidłowa sylwetka ma wpływ na późniejsze problemy z lokomocją i czynnościami samoobsługi [2].
Przed podjęciem działań fizjoterapeutycznych należy przeprowadzić szereg testów, które pozwolą na ocenę ilościową i jakościową chodu oraz testy związane z postawą pacjenta. Są to m.in. analiza chodu przeprowadzana na bieżni typu „Zebris” FDM-TDM wykorzystująca system baz danych WinFDM-T, system Vicon 460 do trójwymiarowej oceny chodu, testy Timed Up & Go, 10 metrów czy Tinetti.
Dane demograficzne wskazują na wzrost zapadalności na chorobę Parkinsona ze względu na stopniowe wydłużanie się życia społeczeństwa. Dlatego też tak ważna jest rehabilitacja i właściwa opieka nad chorymi.
W miarę postępu choroby pacjenci zaczynają odczuwać dyskomfort podczas wykonywania czynności dnia codziennego, w lokomocji i obniża się jakość ich życia. Ogromne znaczenie ma tu wdrożona fizjoterapia, której zadaniem jest jak najdłuższe utrzymanie sprawności ruchowej pacjentów w stopniu umożliwiającym samodzielne funkcjonowanie. Podjęta odpowiednio wcześnie istotnie wpływa na poprawę parametrów chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona i opóźnia postęp choroby.

Słowa kluczowe:
diagnostyka, choroba Parkinsona, zaburzenia równowagi, zaburzenia chodu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dynamika powrotu utraconych funkcji u pacjentów poddanych fizjoterapii po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki,
Zbigniew Śliwiński, Maria Kłoda, Michał Sobstyl, Agata Kuźmicka

G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, S. Kuźmicki, Z. Śliwiński, M. Kłoda, M. Sobstyl, A. Kuźmicka  – The dynamics of the return of lost functions in patients undergoing physiotherapy following surgical treatment of post-traumatic paracerebral hematomas. FP 2014; 14(3); 66-75

Streszczenie
Celem pracy jest określenie wpływu wczesnej fizjoterapii na dynamikę powrotu zdolności wykonywania czynności dnia codziennego, poprawę stanu funkcjonalnego i zmniejszenie ubytków neurologicznych oraz zmianę stanu świadomości u chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych.
Materiał badań stanowiła grupa 86 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Wszystkich pacjentów podzielono na dwie grupy, gdzie podstawowym kryterium różnicującym badanych był rodzaj zastosowanej kinezyterapii.
Do oceny stopnia neurologicznego deficytu i niepełnosprawności wykorzystano Międzynarodową Skalę Niedowładów Mięśni, Zmodyfikowaną Skalę Barthel i Skalę Rankina, natomiast ocenę stanu świadomości dokonano w oparciu o skalę Glasgow Coma Scale.
Powrót utraconych funkcji u chorych usprawnianych wg wybranych wzorców koncepcji PNF i elementów Metody Bobath, w porównaniu do pacjentów poddanych kinezyterapii tradycyjnej, posiadał większą dynamikę, szczególnie w pierwszych dniach i następował w istotnie szybszym tempie. Jednak takiej zależności nie odnotowano w przypadku powrotu stanu świadomości. Największe możliwości uzyskana powrotu utraconych funkcji występują we wczesnym okresie pooperacyjnym (1-5 doba).

Słowa kluczowe:
wczesność, pourazowe krwiaki przymózgowe, kinezyterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ testu TIMP na kształtowanie postaw rodziców niemowląt z zespołem Downa w procesie terapeutycznym

Anna Kloze, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Agnieszka Stępień, Jolanta Stępowska, Agata Kuźmicka, Małgorzata Łukowicz

A. Kloze, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Stępień, J. Stępowska, A. Kuźmicka, M. Łukowicz – The effect of carrying out the ‘Test of Infant Motor Performance’ on parental attitudes towards Down syndrome infants during the therapeutic process. FP 2014; 14(4); 34-45

Streszczenie
Wstęp. Integralną częścią fizjoterapii dziecka z zespołem Downa (ZD) jest ocena jego rozwoju ruchowego przed podjęciem usprawniania. Trafna ocena stanu dziecka i  współpraca  rodziny jest warunkiem podjęcia skutecznej pomocy niemowlęciu prezentującemu zaburzenia rozwoju. Test TIMP (Test of Infant Motor Performance) jest narzędziem badawczym służącym do oceny wzorców postawy i wzorców ruchu prezentowanych u pacjentów w pierwszych miesiącach życia. Konstrukcja testu TIMP umożliwia ocenę podstawowego repertuaru aktywności własnej dziecka w odpowiedzi na bodźce płynące z otoczenia. Celem badań była ocena wpływu testu TIMP na kształtowanie postaw rodziców i opiekunów dzieci z zespołem Downa.
Materiał i metody. Zbadano 64 pacjentów z zespołem Downa w wieku od 2 – 17 tyg. życia (średnio 9,4 tygodnia życia (SD +/- 4.5)), z pełną trisomią w 21 parze chromosomów.  Rodzice dzieci z zespołem Downa oraz niemowląt z grupy kontrolnej po badaniu testem TIMP wypełniali  autorską ankietę dotyczącą wartości edukacyjnej testu. Ankieta zawierała 10 pytań odnoszących się do sposobu badania, w tym przystępności  oceny testem TIMP dla opiekunów.
Wyniki. Ocena  rozwoju ruchowego  niemowląt z zespołem Downa wykazała, iż dzieci z zespołem Downa badane testem TIMP wykazują zaburzenia neurorozwojowe w stosunku do dzieci zdrowych.
Wnioski. Na podstawie wyników ankiety stwierdzono, iż test TIMP jest bezpieczny i przyjazny dla  dziecka  w ocenie rodziców, pozwala na budowanie zaufania do specjalisty i ułatwia włączanie rodziców niemowląt z zespołem Downa w proces terapeutyczny.

Słowa kluczowe:
Zespół Downa, TIMP, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postawa wobec aktywności ruchowej i ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie

Edyta Smolis-Bąk, Agnieszka Szymańczuk, Hanna Rymuza,
Ilona Kowalik, Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka

E. Smolis-Bąk, A. Szymańczuk, H. Rymuza, I. Kowalik, M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka – The assessment of the attitude towards physical activity among the Physiotherapy students of Warsaw Medical University (WMU) and the students of Physical Education Academy (PEA). FP 2016; 16(4); 30-39

Streszczenie

Aktywność fizyczna stanowi kluczowy i integrujący element zdrowego stylu życia. Sprawność fizyczna decyduje o zaradności człowieka w różnych sytuacjach życiowych, a jej wysoki poziom może ułatwić wykonywanie pracy, poszerzać możliwości funkcjonalne i współtworzyć prozdrowotny styl życia. Badania wykazują, że fizjoterapeuci są szczególnie predysponowani do promowania zdrowego trybu życia wśród pacjentów. Z drugiej strony, ze względu na charakter wykonywanej pracy, są narażeni na urazy mięśniowo-szkieletowe.
Celem pracy była: ocena postawy wobec aktywności ruchowej oraz ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) i Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) w Warszawie.
Metodyka: Badaną grupę stanowiło 90 osób (37 K, 9 M z WUM oraz 22 K, 22 M z AWF) w średnim wieku 22,7 ±2,0 lat. Do oceny postawy wobec aktywności ruchowej został wykorzystany opracowany samodzielnie kwestionariusz ankiety. Poziom sprawności fizycznej badanych studentów fizjoterapii przebadano Międzynarodowym Testem Sprawności Fizycznej.
Wyniki. Ilość godzin lekcyjnych przeznaczonych na zajęcia ruchowe jest istotnie statystycznie mniejsza na Uniwersytecie Medycznym (1,6 ±1,5) niż w Akademii Wychowania Fizycznego (3,6 ±1,7), p<0,001. Wykazano bardzo duże (80%) zainteresowanie studentów aktywnością fizyczną w czasie wolnym, choć zauważa się większą tendencję do aktywności ruchowej wśród studentów fizjoterapii AWF niż WUM (p=0,07). Zaobserwowano istotnie gorszy poziom sprawności fizycznej studentów WUM w porównaniu z wynikami studentów AWF.
Wnioski. 1. Bardzo duże zainteresowanie aktywnością fizyczną w czasie wolnym, w obu badanych grupach, należałoby wykorzystać i rozwinąć w procesie kształcenia. 2. Studenci fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prezentowali znacznie niższy poziom sprawności niż studenci Akademii Wychowania Fizycznego, co może być skutkiem mniejszej ilości godzin zajęć ruchowych na WUM. 3. Wobec dużych oczekiwań względem fizjoterapeutów w pracy zawodowej, wydaje się, że sprawność fizyczna winna być jednym z elementów doboru studentów w procesie rekrutacji prowadzonej na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

Słowa kluczowe:

Aktywność ruchowa, ocena sprawności fizycznej, studenci fizjoterapii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Patogeneza zaburzeń równowagi w chorobie Parkinsona. Metody oceny zaburzeń równowagi. Praca poglądowa

Maria Kłoda, Renata Kowalska-Taczanowska, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Andrzej Friedman

M. Kłoda, R. Kowalska-Taczanowska, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Friedman – The Pathogenesis of Parkinson’s Disease Related Balance Disorders. The Balance Disorders Evaluation Methods. Review Article. FP 2016; 16(1); 82-87

Streszczenie
Podstawą choroby Parkinsona są chroniczne zmiany neurodegeneracyjne, objawiające się asymetryczną bradykinezją, sztywnością mięśni oraz drżeniem spoczynkowym. Wraz z zaawansowaniem choroby pojawiają się objawy ze strony układu wegetatywnego, zaburzenia mowy oraz połykania, otępienie, zaburzenia funkcji poznawczych. Postępujący proces neurodegeneracyjny wynikający z niedoborów dopaminy w mózgu, prowadzi do stopniowego zniesienia koordynacji ruchowej, narastającej wraz z rozwojem choroby. Charakterystyczne dla pacjentów z chorobą Parkinsona spowolnienie ruchowe jest z kolei wiodącą przyczyną upośledzenia lokomocji. Wraz ze współwystępującą niestabilnością posturalną objaw ten kwalifikowany jest jako główna przyczyna zaburzeń równowagi w opisywanej jednostce chorobowej. Wdrożenie prawidłowej diagnostyki zaburzeń równowagi w opisywanej grupie chorych rzeczywiście przyczynia się do zmniejszenia liczby epizodów upadków.
Obecnie najbardziej popularnym narzędziem do oceny zaburzeń stabilności postawy są kliniczne testy oceny równowagi. Bardzo popularne  w ocenie zaburzeń równowagi są ponadto proste testy motoryczne umożliwiające ocenę danej cechy w sposób ilościowy lub półilościowy. Rzeczywistą przydatność badań równowagi na platformach stabilometrycznych potwierdzono w rozlicznych badaniach klinicznych. Wykazano przydatność opisywanej metody analizy w badaniach prawdopodobieństwa upadków w chorobie Parkinsona. Istotne są również doniesienia o wyższości posturografii nad innymi testami oceny równowagi. Niestety powszechne zastosowanie badań posturograficznych w analizie równowagi wśród pacjentów z chorobą Parkinsona jest nadal ograniczone do wyselekcjonowanych ośrodków. Wynika to przede wszystkim ze stosunkowo wysokich kosztów zakupu samej platformy posturograficznej.

Słowa kluczowe:
choroba Parkinsona, badania posturograficzne, testy oceny równowagi

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Częstość występowania wad stóp u dzieci w wieku przedszkolnym

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Maria Drajczyk, Piotr Drajczyk, Janina Grzegorzewska, Edyta Smolis-Bąk

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, M. Drajczyk, P. Drajczyk, J. Grzegorzewska, E. Smolis-Bąk – Prevalence of feet defects in preschool-aged children. FP 2016; 16(1); 36-46

Streszczenie
Wstęp i cel pracy. Dzieciństwo – czas rozwoju człowieka – to bardzo istotny okres, podczas którego stopa zmienia się, aby w przyszłości być gotową na wiele lat ciężkiej i wytrwałej służby. Celem pracy jest ocena częstości występowania wad stóp w grupie dzieci przedszkolnych.
Materiał i metody. Do badań włączono 143 dzieci i przeprowadzono: pomiary ortopedyczne, pomiary antropometryczne, badanie plantokonturograficzne oraz badania podoskopowe. Rodzice dzieci wypełniali autorską ankietę dotyczącą rozwoju stóp dziecka, istniejących lub przebytych wad, noszenia obuwia oraz uprawiania sportu.
Wyniki. Analiza wskaźnika kątowego Clarke’a ujawniła iż najczęstszą wadą w badanej grupie była stopa płaska (146 przypadków na 286 badanych stóp, ok. 50%), a także stopa o obniżonym wysklepieniu (102). Stopa w normie występowała w 37 przypadkach. Zanotowano także 1 stopę o podwyższonym wysklepieniu wg Clarke’a. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Wskaźnik KY nie wykazał istotnych statystycznie różnic pomiędzy występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Płeć badanych dzieci nie miała istotnego wpływu na występowanie wad stóp wg tego wskaźnika, z wyjątkiem stopy płaskiej, której obecność u chłopców była istotnie wyższa niż u dziewczynek: n=42 (36%) vs n=19 (11%), p<0,05.
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonej analizy wyników badanej grupy dzieci przedszkolnych, spośród wszystkich ocenionych parametrów najczęściej występującą wadą jest płaskostopie, najrzadziej zaś występuje stopa wydrążona. Odsetek dzieci aktywnych ruchowo i noszących odpowiednie obuwie w prewencji wad stóp jest niesatysfakcjonujący i powinno się skuteczniej promować świadomość aktywności ruchowej wśród rodziców i opiekunów dzieci w przedszkolu.

Słowa kluczowe:
wady stóp, wskaźniki kątowe, plantokonturografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ zastosowania Kinesiotapingu na rozkład obciążeń stóp u osób po plastyce hallux valgus w ujęciu badań pedobaroskopowych

Karolina Załoga, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Agata Kuźmicka, Zbigniew Śliwiński

K. Załoga, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Kuźmicka, Z. Śliwiński – Kinesio Taping and its effect on weight distribution on feet after hallux valgus corrective surgery, assessed with the use of pedobaroscope FP 2016; 16(3); 50-57

Streszczenie
Wprowadzenie. Stopa jako jeden z ważniejszych elementów narządu ruchu człowieka jest szczególnie narażona na wszelkiego rodzaju urazy i przeciążenia. Jedną z dolegliwości w obrębie stopy jest paluch koślawy (hallux valgus). Leczenie hallux valgus obejmuje leczenie zachowawcze i operacyjne.
Cel pracy. określenie wpływu aplikacji taśm kinesiotaping na wartości obciążenia stopy i jej zasadność jako terapii wspomagającej po operacji palucha koślawego.
Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 32 pacjentów po leczeniu operacyjnym palucha koślawego. Pacjentów przebadano na platformie sił reakcji podłoża. Wykorzystano oklejenie korekcji mechanicznej stosowane przy hallux valgus.
Wyniki. Obliczono poziom istotności dla wartości obciążeń operowanej kończyny oraz poziom istotności dla obciążenia przodostopia operowanej kończyny (kolejno: p=0,44, p=0,23). Obliczony wskaźnik korelacji dla obciążenia stopy operowanej z obciążeniem przodostopia tej kończyny po oklejeniu wykazał istotność statystyczną na poziomie p= 0,01.
Wnioski. Korekcja mechaniczna plastrami kinesiotaping jest skutecznym uzupełnieniem terapii lecz należy pamiętać, że jej nie zastępuje. Badania wskazują, że kinesiotaping wspomaga odtworzenie prawidłowego obciążania stopy oraz dociążenie I promienia stopy. Najlepsze wyniki w przeprowadzonych badaniach uzyskano podczas zastosowania w terapii obu oklejeń.

Słowa kluczowe:
kinesiotaping, hallux valgus, pedobaroskop, koślawość, rozkład sił reakcji podłoża

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim