Autor: Karolina Sandecka, Zbigniew Śliwiński, Grzegorz Śliwiński

Czynność połykania – istotny aspekt funkcjonowania pacjenta w procesie rehabilitacji i terapii neurologopedycznej

Karolina Sandecka, Zbigniew Śliwiński, Grzegorz Śliwiński

K. Sandecka, Z. Śliwiński, G. Śliwiński – Swallowing – an important aspect of a patient’s functioning in the process of rehabilitation and neuro-speech therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 186-193

Streszczenie
Połykanie jest skomplikowanym, wieloetapowym procesem, na który składają się formy wolicjonalnej i zautomatyzowanej aktywności naszego organizmu. Nieprawidłowości w jego zakresie mogą mieć podłoże neurologiczne, niezwiązane z morfologią i czynnością układu nerwowego bądź też wiązać się z fizjologicznym procesem starzenia.
Dysfagia, presbyfagia i afagia mogą nieść ze sobą powikłania w postaci zachłystowego zapalenia płuc, niedożywienia, odwodnienia i pogorszenia jakości życia. Niezwykle ważne w przypadku pacjentów z zaburzeniami połykania jest wielospecjalistyczne leczenie oraz postępowanie terapeutyczne i rehabilitacyjne, a także zaangażowanie w ten proces rodziny i opiekunów.

Słowa kluczowe:
połykanie, zaburzenia połykania, dysfagia, afagia, presbyfagia, odynofagia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń stabilności rdzenia na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z zespołem bolesnego barku: randomizowana próba kontrolowana

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa – Effect of Core Stability Exercises on the Acromiohumeral Distance in patients with Shoulder Impingement Syndrome: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 178-185

Streszczenie
Cel. Celem tego badania było zbadanie wpływu dodania podstawowego programu ćwiczeń stabilności do konwencjonalnego programu fizykoterapii na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z ZBB. Materiał i metody. ZBB zdiagnozowano u trzydziestu mężczyzn i kobiet w wieku od 25 do 50 lat. Uczestnicy badania zostali losowo podzieleni na dwie równe grupy eksperymentalne. Pacjenci w grupie (A) zostali poddani konwencjonalnemu programowi fizykoterapii. Pacjenci w grupie (B) zostali poddani podstawowym ćwiczeniom stabilności w połączeniu z konwencjonalnym programem fizykoterapii. Pacjenci odbyli 12 sesji w ciągu czterech tygodni, trzy sesje w tygodniu. Odległość barkowo-ramienna została zmierzona w odwiedzeniu 0 stopni i 45 stopni. Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że ​​nastąpił znaczny wzrost odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° na korzyść grupy (B) w porównaniu z grupą (A). Mimo że nie było istotnej statystycznie różnicy w odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 45° między grupami, stwierdzono różnicę kliniczną i wysoki procent poprawy na korzyść grupy B. Wniosek. Ćwiczenia stabilności rdzenia połączone z konwencjonalną fizykoterapią poprawiają OBR w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° bardziej niż konwencjonalny program fizykoterapii.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, ćwiczenia stabilności rdzenia, odległość barkowo-ramienna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dostępność i zastosowanie pedobarografii poprzez fundusz świadczeń gwarantowanych oraz w sektorze prywatnym – możliwości i ograniczenia; cz.1

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Katarzyna Kordus, Monika Brzózka, Andrzej Garstka, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

A. Bitenc-Jasiejko, K. Konior, K. Kordus, M. Brzózka, A. Garstka, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – Availability and application of pedobarography within services offered by the guaranteed healthcare benefits fund and private sector — possibilities and limitations; part 1. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 160-176

Streszczenie
Zmiany powstające w przebiegu wadliwej dystrybucji nacisku na część podeszwową stopy mogą skutkować rozwojem degradacji tkanek twardych i miękkich. Istnieje ścisły związek pomiędzy wzmożonym naciskiem w obrębie stóp a powstawaniem owrzodzeń i ran przewlekłych, w szczególności w przebiegu cukrzycy, neuropatii czuciowej i ruchowej. Pedobarografia znajduje szerokie zastosowanie w ocenie wartości nacisku oraz parametrów czasowo-przestrzennych podczas stania oraz podczas chodu. Przekłada się to na zastosowanie jej w ortopedii, rehabilitacji, zaopatrzeniu ortopedycznym oraz traumatologii i terapii wad postawy.
Pedobarografia stanowi usługę diagnostyczną niewysokospecjalistyczną (stosowana jest również przez kadrę nielekarską), dzięki czemu może być używana przez specjalistów wielu dziedzin. W większości krajów, w których profilaktyka chorób stóp, a w szczególności zespołu stopy cukrzycowej jest wysoce rozwinięta, pedobarografia stanowi podstawową usługę diagnostyczną. W Polsce znajduje się na liście świadczeń gwarantowanych NFZ od roku 2011. Niemniej istnieją przesłanki, że pedobarografia nie jest usługą powszechnie stosowaną, na co szczególny wpływ ma wiedza kadr medycznych w zakresie metody. Mając na uwadze, że stanowi ona znaczącą usługę diagnostyczną w profilaktyce chorób wynikających z wadliwej migracji nacisku, istotna jest analiza kierunków jej zastosowania i inferencja czynników, które determinują jej rozwój. Celem opracowania jest ocena dostępności usług pedobarografii oraz analiza czynników sprzyjających oraz ograniczających jej rozwój.

Słowa kluczowe:
pedobrografia, ortopedia, rehabilitacja, traumatologia, wady postawy, owrzodzenia, neuroosteoartropatia Charcota, indywidualne wkładki ortopedyczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, odległością barkowo-ramienną i bólem u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed – Correlation between supraspinatus tendon echo texture, acromiohumeral distance, and pain in patients with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 156-159

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zespół bolesnego barku (ZBB) jest najczęstszą przyczyną bólu barku i utraty funkcji, jeśli chodzi o dolegliwości związane z ramieniem. Wszystkie wcześniejsze badania przedstawiały tę patologię jako spowodowaną zwężeniem przestrzeni podbarkowej lub zmniejszeniem odległości barkowo-ramienną (OBR). Nie zwrócono jednak uwagi na zwyrodnienie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego i jego związek z bólem lub zwężeniem przestrzeni podbarkowej. Cel. Celem było zbadanie, czy istnieje jakikolwiek związek między zwyrodnieniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego a OBR w spoczynku i podczas ruchu, i bólem barku. Metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów z jednostronnym ZBB (38 kobiet, 22 mężczyzn) w wieku od 25 do 45 lat. Wszyscy pacjenci zostali poddani ultrasonografii (US) w celu zbadania echostruktury ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego; stopnia zwyrodnienia ścięgna; zmierzono też OBR. Dodatkowo pacjentów oceniano pod względem intensywności bólu barku za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS). Na koniec przeprowadzono korelację w celu ustalenia, czy istnieje jakikolwiek związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, OBR i wynikami VAS dla bólu barku. Wyniki. Stwierdzono silną korelację dodatnią (p < 0,05) między echostrukturą ścięgna a VAS, natomiast silną korelację ujemną (p < 0,05) stwierdzono między echostrukturą ścięgna a OBR zarówno w spoczynku, jak i ruchu. Wniosek. Stopień zwyrodnienia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego może być dodatkowym źródłem bólu barku, podobnie jak zmniejszona przestrzeń podbarkowa u pacjentów z ZBB, dlatego w ramach rehabilitacji ZBB należy zająć się zwyrodnieniem tego ścięgna, a także zwiększeniem przestrzeni podbarkowej.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, tendinopatia mięśnia nadgrzebieniowego, USG, przestrzeń podbarkowa, wizualna skala analogowa (VAS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia w chorobach wieku starczego – od perspektywy całościowej oceny geriatrycznej do terapii

Alicja Rutkiewicz

A. Rutkiewicz – Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 148-154

Streszczenie
Osoby starsze stanowią największą grupę beneficjentów usług fizjoterapeutycznych. Wynika to z większej częstości występowania chorób przewlekłych w tej grupie wiekowej, a także z obniżania się sprawności funkcjonalnej, a poprzez to rosnącej zależności od innych osób. Rehabilitacja geriatryczna w dużym stopniu nosi więc znamiona profilaktyki niepełnosprawności. Problem pacjenta w starszym wieku jest zazwyczaj bardzo złożony. Składa się na to wielochorobowość, mniejszy potencjał rehabilitacyjny, brak motywacji, problemy społeczne, finansowe itd. Na skutek tego w przypadku osoby starszej powrót do sprawności sprzed choroby często nie jest możliwy. Duży nacisk w postępowaniu ze starszym pacjentem należy położyć na zapobieganie hipokinezji i jej skutkom. Z uwagi na konsekwencje unieruchomienia trzeba unikać pozostawania pacjenta w łóżku, a jeśli to niemożliwe, należy dążyć do skrócenia tego czasu, szybkiej mobilizacji i pionizacji. Skutki unieruchomienia w wielu przypadkach mogą być groźniejsze od choroby podstawowej. Celem niniejszego artykułu jest więc ukazanie poglądu na fizjoterapię w geriatrii.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, geriatria, fizjoterapia geriatryczna, całościowa ocena geriatryczna, starzenie się

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ różnych kątów lordozy lędźwiowej na dynamiczną stabilność postawy u młodych osób dorosłych

Mostafa Gomaa Mahmoud Ali, Neveen Abdel Latif Abdel Raoof, Magda Gaid Sedhom, Nesma Ahmed Helmy, Hossam Eddien Fawaz

Mostafa Gomaa Mahmoud Ali, Neveen Abdel Latif Abdel Raoof, Magda Gaid Sedhom, Nesma Ahmed Helmy, Hossam Eddien Fawaz – Effect of Different Lumbar Lordotic Angles on Dynamic Postural Stability in Young Adults. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 142-147

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DC30E

Streszczenie
Cel. Lordoza lędźwiowa to główny element mający znaczenie dla utrzymania równowagi strzałkowej. Niewłaściwa postawa i stabilność tułowia oraz nadmierne skrzywienie kręgosłupa, takie jak lordoza, kifoza i skolioza, mogą niekorzystnie wpływać na równowagę. Badanie przeprowadzono w celu zbadania wpływu różnych kątów lordozy lędźwiowej na dynamiczną stabilność postawy i granice stabilności u młodych osób dorosłych. Metody. W badaniu wzięło udział 100 mężczyzn w wieku od 20 do 35 lat; BMI od 18,5 do 24,9. Przydzielono ich do dwóch równych grup zgodnie z kątem lordozy lędźwiowej. Grupa kontrolna (A) (n = 50 mężczyzn), w której kąty lordozy lędźwiowej były prawidłowe – od 20 do 60 stopni. Grupa (B) (n = 50 mężczyzn), w której kąty lordozy lędźwiowej były większe niż 60 stopni. W celu dokonania pomiarów kątów lordozy lędźwiowej wykonano zdjęcia rentgenowskie i kąty zmierzono przy użyciu metody Cobba, a platformę balansową Biodex zastosowano do oceny dynamicznej stabilności postawy i granic stabilności. Wyniki. Wyniki badania z użyciem testu MANOVA wykazały, że różne kąty lordozy lędźwiowej miały istotny wpływ na dynamiczną stabilność postawy i granice stabilności u młodych osób dorosłych (p = 0,0001). Wniosek. Stwierdzono, że różnica w kątach lordozy lędźwiowej miała wpływ na dynamiczną stabilność postawy i granice stabilności u młodych osób dorosłych. Co więcej, pacjenci z większymi kątami lordozy lędźwiowej zgłaszali słabą dynamiczną stabilność postawy i zmniejszone granice stabilności w porównaniu z pacjentami, u których kąty lordozy lędźwiowej miały wartości prawidłowe, mierzone przy użyciu platformy balansowej Biodex.

Słowa kluczowe:
kąty lordozy lędźwiowej, dynamiczna stabilność postawy, platforma balansowa Biodex

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza wpływu masażu tkanek głębokich na stan funkcjonalny stawu ramiennego po zabiegach artroskopii

Joanna Zabłocka, Wojciech Kułak, Andrzej Julian Niewiński

J. Zabłocka, W. Kułak, A. J. Niewiński – Analysis of the impact of deep tissue massage on the functional state of the shoulder joint after arthroscopy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 132-141

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stawu ramiennego po zabiegu artroskopii jest procesem złożonym, a jednym z możliwych działań wykorzystywanych przez terapeutów jest masaż tkanek głębokich.
Cel. Celem badania była analiza wpływu masażu tkanek głębokich na stan funkcjonalny stawu ramiennego po zabiegach artroskopii.
Materiał i metody. Badania pacjentów przeprowadzane były od 1 lipca 2014 roku do 28 lutego 2015 roku wśród pacjentów gabinetu fizjoterapeutycznego Artros w Białymstoku. Wykorzystaliśmy kwestionariusz ankiety, zawierający 10 pytań otwartych. Badana grupa obejmowała 16 pacjentów, którzy zostali poddani zabiegowi artroskopii stawu ramiennego – 9 mężczyzn oraz 7 kobiet.
Wyniki. Największy wzrost siły mięśniowej mierzonej skalą Lovetta zanotowano podczas ruchu odwodzenia kończyny górnej (o 2,5 ± 1,15), w zakresie ruchomości najlepsze rezultaty uzyskano w ruchu odwodzenia (o 79,5° ± 49,40°) i zgięcia kończyny (o 76° ± 48,33°).
Wnioski. Masaż tkanek głębokich, w połączeniu z kinezyterapią i fizykoterapią, zwiększa siłę mięśniową i zakres ruchu w stawie ramiennym oraz zmniejsza dolegliwości bólowe pacjentów.

Słowa kluczowe:
staw ramienny, artroskopia, masaż tkanek głębokich

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Witamina D a aktywność fizyczna

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy – Vitamin D and Physical Activity. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 126-131

Streszczenie
Cel. Zbadanie wpływu aktywności fizycznej zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz na poziom witaminy D w oparciu o systematyczny przegląd literatury pochodzącej z różnych badań.
Materiały i metody. Do marca 2018 r. prowadzono systematyczne badania literatury, przeszukując elektroniczne bazy danych, w tym PUBMED, bibliotekę Cochrane i Google Scholar pod kątem wszystkich badań kontrolnych dotyczących oceny związku między aktywnością fizyczną a witaminą D.
Wyniki. Różne badania wykazały, że uczestnicy badania, którzy byli aktywni fizycznie, wykazali dodatnią korelację zarówno z poprawionym poziomem 25 (OH), jak i znaczną poprawą jakości życia. Niewiele badań przypisywało wzrost poziomu witaminy D aktywności fizycznej w pomieszczeniach, co oznacza, że poziom witaminy D nie ulega poprawie w wyniku samej ekspozycji na słońce. Dlatego też, chociaż różne badania wykazały wyraźny związek między aktywnością fizyczną a witaminą D u osób dorosłych, wyniki nie były jednorodne.
Wniosek. Niniejszy przegląd to zbiór różnych badań, które zostały przeprowadzone w przeszłości (szczególnie w ciągu ostatniej dekady) w celu oceny związku między poziomem witaminy D a aktywnością fizyczną. Większość badań zawartych w przeglądzie wyraźnie wskazuje na wzrost stężenia witaminy D w osoczu w odpowiedzi na aktywność fizyczną zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz.

Słowa kluczowe:
Witamina D, aktywność fizyczna, ekspozycja na światło słoneczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Sytuacja matek wychowujących dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w odniesieniu do wybranych czynników społeczno-demograficznych i klinicznych

Ewa Puszczałowska-Lizis, Aleksandra Rokosz, Izabela Zbrońska, Sabina Lizis

E. Puszczałowska-Lizis, A. Rokosz, I. Zbrońska, S. Lizis –The situation of mothers raising children with intellectual disabilities in relation to selected sociodemographic and clinical factors. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 110-124

Streszczenie
Wstęp. Diagnoza niepełnosprawności intelektualnej dziecka może wyzwalać u rodziców różne emocje, w konsekwencji których rodzina może ulec wzmocnieniu i zjednoczeniu lub osłabieniu i destabilizacji. Cel pracy stanowiła ocena sytuacji matek wychowujących dzieci z niepełnosprawnością w zależności od ich wieku, środowiska zamieszkania, poziomu wykształcenia oraz stopnia niepełnosprawności intelektualnej dziecka.
Materiał i metody. Analizie testem chi-kwadrat poddano wyniki 103 ankiet pochodzących z sondażu diagnostycznego, wykonanego w placówkach rewalidacyjno-wychowawczych wśród matek dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.
Wyniki. Stwierdzono statystycznie istotne zależności między wiekiem matek a wybieranymi dla dzieci formami edukacji (p = 0,021) i rodzajem zajęć dodatkowych (p = 0,015). Poziom wykształcenia matek wykazywał zależności z rodzajem źródeł informacji o specyfice zaburzeń dziecka (p = 0,043), a stopień niepełnosprawności dziecka z częstością otrzymywania wsparcia od bliskich (p = 0,038), korzystania z instytucjonalnej pomocy materialnej (p = 0,002), rodzajem czynników, które najtrudniej zaakceptować (p = 0,021) i uczuciami na temat przyszłości dzieci (p = 0,002).
Wnioski. Wiek matek determinuje formy edukacji i rodzaj zajęć dodatkowych. Środowisko zamieszkania nie warunkuje sytuacji rodzin wychowujących dziecko z niepełnosprawnością intelektualną. Poziom wykształcenia matek determinuje częstość korzystania ze źródeł informacji o specyfice zaburzeń dziecka. Stopień niepełnosprawności intelektualnej dziecka determinuje częstość, z jaką matki mogą liczyć na wsparcie bliskich, częstość korzystania z pomocy materialnej świadczonej przez instytucje, jak również najtrudniejsze do zaakceptowania czynniki oraz uczucia na temat przyszłości.

Słowa kluczowe:
niepełnosprawność, wsparcie, akceptacja, edukacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ nadzorowanego programu aktywnej rehabilitacji na aktywność funkcjonalną pacjentów z poparzeniami kończyn dolnych

Nancy Hassan Aboelnour, Mahmoud Ewidea, Rafik Radwan

Nancy Hassan Aboelnour, Mahmoud Ewidea, Rafik Radwan – Impact of Supervised Active Rehabilitation Program on Functional Activity in Patients with Post Burn Lower Limb. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 102-108

Streszczenie
Cel. Ustalenie, czy aktywny program rehabilitacji obejmujący ćwiczenia izokinetyczne i aerobowe kończyn dolnych po oparzeniu jest skuteczny. Metoda. Czterdziestu pacjentów z oparzeniem kończyn dolnych losowo podzielono na dwie równe grupy: grupa A (grupa aktywnej rehabilitacji): protokół wytycznych (zakres ćwiczeń ruchowych, masażu, unieruchomienie za pomocą szyny, rozciągania) oraz program aktywnej rehabilitacji składający się z ćwiczeń izokinetycznych i aerobowych; grupa B (grupa kontrolna): protokół wytycznych i ćwiczenia aerobowe. Pacjenci byli poddawani leczeniu przez okres 12 tygodni (3 sesje/tydzień). Metody oceny obejmowały ocenę uzyskiwania szczytowego momentu obrotowego (PT) mięśnia czworogłowego i ścięgna podkolanowego przy użyciu izokinetycznego dynamometru Biodex (BID) oraz skalę funkcjonalną kończyny dolnej (LEFS) do oceny czynności funkcjonalnej kończyny dolnej. Wszystkich pomiarów dokonano przed rozpoczęciem i po zakończeniu badania (po 12 tygodniach).
Wyniki. Wzrost PT mięśnia czworogłowego i ścięgna podkolanowego odnotowano w obu grupach na koniec badania, odpowiednio o 32,69% i 25,7% w grupie A, i odpowiednio o 14,19% i 10,22% w grupie B. Różnica między obiema grupami była istotna statystycznie (p < 0,05). Ponadto nastąpiła statystycznie istotna poprawa wyniku LEFS w grupie A w porównaniu z grupą B (p < 0,05), ponieważ procent poprawy w grupie A i B wynosił odpowiednio 72,9% i 38,91%. Wniosek. Wyższe wyniki istotne statystyczne osiągnięto dzięki programowi aktywnej rehabilitacji, co wskazuje na znaczące efekty ćwiczeń izokinetycznych w przypadku oparzeń kończyn dolnych pod względem poprawy siły mięśni nóg i aktywności funkcjonalnej.

Słowa kluczowe:
Oparzenie, ćwiczenia izokinetyczne, ćwiczenia aerobowe, dynamometr izokinetyczny Biodex (BID) i skala funkcjonalna kończyny dolnej (LEFS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 … 103 104 105 106 107 … 140