Tag: Dominika Zawadzka

Ocena parametrów siłowo-prędkościowych mięśni prostowników stawu kolanowego u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa I°

Małgorzata Stefańska, Dominika Zawadzka

Małgorzata Stefańska, Dominika Zawadzka – Assessment of force-velocity parameters of knee extensors in children with first-degree scoliosis. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 228-232

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena parametrów siłowo — prędkościowych mięśni prostowników stawu kolanowego u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa I° uczestniczących i nie uczestniczących w zajęciach z pływania. Materiał i metoda. W badaniach uczestniczyło 52 dzieci w wieku 10-11 lat. U wszystkich uczestników badań zdiagnozowano boczne skrzywienie kręgosłupa I°. Dzieci podzielono na dwie grupy. Za kryterium kwalifikacji do grupy badanych uznano uczestnictwo (w ostatnim półroczu) w zajęciach z pływania. Dzieci z obu grup badanych nie różniły się w sposób istotny pod względem wieku, masy i wysokości ciała. Nie stwierdzono także istotnych różnic w deklarowanym sposobie spędzania czasu wolnego. W obu grupach badanych dokonano oceny parametrów siłowo-prędkościowych mięśni prostowników stawu kolanowego w warunkach izokinetycznych. Urządzeniem badawczym było stanowisko pomiarowe firmy Biodex. Zadanym nastawnym obciążeniem była prędkość ruchu 60°/s, 180°/s i 240°/s. Zadaniem każdego uczestnika badań było wykonanie 5 ruchów prostowania kończyny dolnej w stawie kolanowym przy każdym z obciążeń. W każdym ruchu obowiązywał imperatyw wyzwolenia maksymalnej siły w jak najkrótszym czasie. Wyniki. Wynikiem pomiarowym przeprowadzonych doświadczeń były wartości maksymalnego momentu siły, średniej mocy, oraz wykonanej pracy, uzyskane przez mięśnie prostowniki stawu kolanowego przy każdym z zadanych obciążeń. W badaniach wykazano, że dzieci uczestniczące w zajęciach z pływania uzyskały wartości wyższe dla każdego analizowanego parametru. Wnioski. Zajęcia w wodzie oprócz działania korekcyjnego poprzez środowisko o zwiększonym oporze wpływają pozytywnie na poprawę siły i wytrzymałości organizmu. Ćwiczenia w wodzie powinny więc stanowić ważny element fizjoterapii prowadzonej u dzieci z wadami postawy.

Słowa kluczowe:
testy izokinetyczne, maksymalny moment siły, średnia moc, całkowita praca mięśni, aktywność ruchowa

Ocena wpływu gimnastyki korekcyjnej w systemie stacyjnym na kształtowanie się parametrów czynnościowych narządu ruchu dzieci ze skoliozą 1°

Katarzyna Barczyk, Magdalena Łata, Arletta Hawrylak, Dominika Zawadzka, Dorota Wojna

Katarzyna Barczyk, Magdalena Łata, Arletta Hawrylak, Dominika Zawadzka, Dorota Wojna – Evaluation of the effect of station-based corrective exercises on changes in parameters of musculoskeletal system function in chiidren with Grade 1° scoliosis. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 49-59

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena skuteczności gimnastyki korekcyjnej prowadzonej w sali gimnastycznej w systemie stacyjnym u dzieci z idiopatycznym bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiła grupa 67 dzieci ze stwierdzonym idiopatycznym, jednołukowym, lewostronnym skrzywieniem piersiowo-lędźwiowym kręgosłupa 1°, w wieku 10-12 lat. Badania przeprowadzono w trzech etapach: przed rozpoczęciem cyklu (badanie I), po 3 (badanie II) oraz po 6 miesiącach (badanie III). Zastosowano trening stacyjny przy użyciu sprzętu „SYNKOPA” oraz taśm Thera-Band. U wszystkich badanych wykonano pomiar ruchomości kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej, czołowej i poprzecznej oraz ruchomości obręczy barkowej i biodrowej. Wyniki. Analiza wyników badań pomiędzy poszczególnymi obserwacjami wykazała istotne statystycznie różnice. Oceniając wyniki pomiędzy badaniem I i II stwierdzono, iż różnica statystycznie istotna wystąpiła dla wszystkich pomiarów ruchomości kręgosłupa oraz w niektórych płaszczyznach ruchu obręczy barkowej i biodrowej. Natomiast pomiędzy badaniem I a III, różnice te dotyczyły wszystkich analizowanych cech. Wnioski. Trening stacyjny doprowadził do zwiększenia ruchomości kręgosłupa oraz obręczy barkowej i biodrowej we wszystkich płaszczyznach.
Słowa kluczowe
skolioza, trening stacyjny, ruchomość kręgosłupa, obręcz barkowa i biodrowa

Terapia zajęciowa w pracy z dziećmi i młodzieżą w wybranych ośrodkach w Polsce

Anna Gumułka, Marta Curyło, Dominika Zawadzka

Anna Gumułka, Marta Curyło, Dominika Zawadzka – Occupational therapy for children and teenagers in selected centres in Poland. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 367-374

Streszczenie
Wstęp. Celem artykułu jest przedstawienie założeń terapii zajęciowej w pracy z dziećmi i młodzieżą w oparciu o ICF CY oraz charakterystyka terapii zajęciowej dzieci w Polsce na przykładzie krakowskich ośrodków terapeutyczno-wycho­wawczych. Materiał i metody. Badania do niniejszej pracy zostały przeprowadzone w krakowskich ośrodkach sprawujących opiekę i prowadzących terapię dla dzieci i młodzieży. Narzędziami badawczymi były autorski kwestionariusz wywiadu oraz ankiety. Wyniki. Pośród 38 przebadanych ośrodków w 21 placówkach prowadzona była TZ lub jej elementy. Najwięcej osób prowadzących terapię zajęciową (TZ) lub jej elementy miało wykształcenie pedagogiczne (około 50%). Tylko 7% respondentów zatrudniona była jako terapeuta zajęciowy. Najbardziej rozpowszechnionymi metodami terapeutycznymi okazały się: metoda Weroniki Sherborn, metoda Knillów oraz Integracja Sensoryczna. Wnioski. Wydaje się koniecznym propagowanie wiedzy w zakresie rozwoju nowej TZ w Polsce wśród pracowników ośrodków terapeutyczno – wychowawczych oraz wdrażanie metod z zakresu TZ w tych placówkach. Nowo wykształceni terapeuci zajęciowi będą lepiej przygotowani do zaspakajania potrzeb dzieci i młodzieży z różnymi dysfunkcjami.
Słowa kluczowe
terapia zajęciowa, metody terapeutyczne w pediatrii

Ocena skuteczności programu terapeutycznego, łączącego elementy terapii zajęciowej oraz Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, realizowanego w grupie dzieci autystycznych. Doniesienie wstępne

Dominika Zawadzka, Paulina Zawadzka, Rafał Bugaj, Marta Curyło, Anna Gumułka

Dominika Zawadzka, Paulina Zawadzka, Rafał Bugaj, Marta Curyło, Anna Gumułka – Evaluation of effectiveness of the therapeutic program combining elements of occupational therapy and Veronica Sherborne’s Developmental Movement approach in autistic children. A preliminary study. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 405-416

Streszczenie
Terapia dzieci autystycznych prowadzona jest w celu zminimalizowania problemów charakterystycznych dla tego zaburzenia, w tym głównie symptomów wynikających z autystycznej triady. Celem pracy była ocena skuteczności przeprowadzonego programu terapeutycznego wykorzystującego elementy terapii zajęciowej i Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne u dzieci autystycznych. Badaniu poddano 20-osobową grupę dzieci z klinicznie zdiagnozowanym autyzmem (w przedziale wieku od 3 do 6 lat). Cały projekt trwał rok. W pierwszych 6 miesiącach program zastosowano u 10 dzieci. W kolejnym półroczu zastosowano ten sam program u kolejnych 10 dzieci. Wyniki każdej grupy poddano analizie statystycznej i porównano progres. W związku z brakiem istotnych różnic między grupami, końcową analizę przeprowadzono łącznie dla wszystkich badanych dzieci. Pacjentami były dzieci z Poradni Zdrowia Psychicznego we Wrocławiu oraz Centrum Rehabilitacji i Neuropsychiatrii „Celestyn” w Mikoszowie. Podstawowym narzędziem badawczym była Skala Obserwacji Zachowania Dzieci (SOZ-D) opracowana przez Bogdanowicz. Oceniano zmiany zachodzące w pięciu aspektach rozwoju psychomotorycznego, z czego cztery z nich uważane są za podstawowe: rozwój poznawczy, emocjonalny, społeczny i ruchowy. Zastosowany program terapeutyczny najskuteczniej wpłynął na rozwój emocjonalny, społeczny oraz poznawczy dzieci autystycznych. Terapia okazała się najbardziej skuteczna w następujących aspektach rozwoju psychomotorycznego: w nastroju, kontakcie fizycznym, stosunku do zajęć oraz stosunku do partnera w parze. Zaproponowany program terapeutyczny łączący elementy terapii zajęciowej oraz Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne okazał się skuteczny; wspomaga rozwój psychomotoryczny dzieci dotkniętych autyzmem. Program mógłby stać się stałym elementem terapeutycznym, wspierającym rozwój dzieci autystycznych. Dla sprawdzenia długofalowych efektów terapii należałoby wydłużyć okres trwania programu.
Słowa kluczowe
autyzm, terapia dzieci autystycznych, metoda Weroniki Sherborne, terapia zajęciowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim