Tag: Zbigniew Śliwiński

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Biotensegracja wad zgryzu i zaburzeń czynnościowych stawów skroniowo-żuchwowych z chorobami narządu ruchu i wadami postawy – przegląd piśmiennictwa poparty obserwacjami własnymi

Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński


Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński – Biotensegration of malocclusion and temporomandibular disorders with diseases of the musculoskeletal system and posture defects – a literature review, supported by own observations. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 22-38

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3B3

Streszczenie

Diagnostyka medyczna układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego człowieka, choć umożliwia szybką ocenę, nie zawsze jest w pełni wykorzystywana. Utrudnia to często obiektywną ocenę dysfunkcji i ogranicza możliwości leczenia. Coraz powszechniejsze stają się dysfunkcje układu stomatognatycznego o różnej etiologii. Wiele badań naukowych poświęconych jest związkom między narządami i układami organizmu człowieka, które mogą powodować dysfunkcje w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. W literaturze można znaleźć prace badające korelacje pomiędzy zaburzeniem mięśniowo-powięziowo-szkieletowym a zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. Dla dobrego zrozumienia etiologii tych dysfunkcji wskazane jest całościowe spojrzenie na pacjenta, uwzględniające fakt, że staw skroniowo-żuchwowy jest integralną częścią całego organizmu. Niniejsza praca jest przeglądem piśmiennictwa, popartym własnymi przykładami, dotyczącym badania związku zaburzeń mięśniowo-powięziowo-szkieletowych z zaburzeniem skroniowo-żuchwowym, które w świetle aktualnej wiedzy medycznej przypisuje się zjawisku biotensegracji. Na podstawie 136 doniesień naukowych wysunięto wniosek, że istnieje zależność między tymi dysfunkcjami.

Słowa kluczowe:
biotensegracja, zaburzenia narządu ruchu, wady postawy, dysfunkcje narządu żucia, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie nieinwazyjnej stymulacji mózgu z wykorzystaniem przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS) lub przezczaszkowej stymulacji prądem stałym (tDCS) w terapii dysfagii w następstwie udaru niedokrwiennego mózgu – analiza doniesień z badań

Karolina Sandecka, Zbigniew Śliwiński


Karolina Sandecka, Zbigniew Śliwiński – Application of non-invasive brain stimulation with the use of repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS) or transcranial direct current stimulation (tDCS) in the treatment of dysphagia following an ischemic stroke – analysis of research reports. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 108-114

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20ANp0

Streszczenie

Udar mózgu jest jednym z istotnych problemów i powodów śmiertelności szczególnie krajów wysoko rozwiniętych. Stanowi on również najczęstszą przyczynę dysfagii.
Niniejsza praca poświęcona została analizie publikacji z ostatniej dekady, dotyczących badań nad wykorzystaniem nieinwazyjnej stymulacji mózgu (TMS, tDCS) w terapii dysfagii w następstwie udaru niedokrwiennego mózgu. W celu odnalezienia publikacji przeszukane zostały bazy danych: PubMed, Polish Scientific Journals Datebase, EBSCO, ScienceDirect. Wśród 358 odnalezionych artykułów jedynie 2 spełniły wszystkie warunki włączenia.
Omawiane w niniejszym artykule badania obejmowały pacjentów, którzy przebyli pierwszy w życiu udar jednostronny niedokrwienny, w następstwie którego wystąpiła dysfagia.
Analizie poddane zostały doniesienia z badań pilotażowych skuteczności zastosowania tDCS w terapii zaburzeń połykania w następstwie udaru niedokrwiennego mózgu. 14 pacjentów w wieku od 50 do 92 lat w sposób losowy przydzielono do dwóch grup. Grupie badanej stosowano stymulację anodową, a w grupie kontrolnej pozorowaną stymulację mózgu. Wyniki wykazały, iż pacjenci w grupie badanej uzyskali wynik istotny statystycznie, wskazujący na poprawę funkcji połykania mierzonych na podstawie Skali Wyników i Nasilenia Dysfagii. Powyższe dane mogą wskazywać na skuteczność wykorzystania metody tDCS w terapii dysfagii.
Do badań na skutecznością rTMS w terapii dysfagii zakwalifikowano 50 pacjentów. Utworzono trzy grupy: pierwszą – wysokiej częstotliwości rTMS, gdzie pacjenci otrzymywali stymulację rTMS – 3 Hz; niskiej częstotliwości rTMS – 1 Hz oraz kontrolną. Oceniano skuteczność zastosowanej terapii w piątym dniu oraz po 1, 2 i 3 miesiącach. Grupy objęte aktywną stymulacją rTMS po 5 dniach prezentowały większą poprawę funkcji połykania w stosunku do grupy pozorowanej stymulacji. Lepsze wyniki w Standaryzowanej Ocenie Połykania odnotowano także po 3 miesiącach w grupach 1 Hz i 3 Hz, nie dotyczyło to natomiast grupy kontrolnej. W trzech grupach po 3 miesiącach poprawiły się wyniki testu połykania wody oraz stopnia dysfagii.
Niniejsza analiza badań wskazuje, że nieinwazyjna stymulacja mózgu z wykorzystaniem metod tDCS i rTMS w procesie terapii dysfagii powiązana jest z poprawą funkcji połykania. Jednak niewielka ilość przeprowadzonych badań w tym zakresie nie pozwala na ekstrapolowanie ich wyników.

Słowa kluczowe:
dysfagia, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS), przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (tDCS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kondycja psychofizyczna dziecka w czasie pandemii COVID-19

Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński


Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński – Psychophysical condition of a child during the COVID-19 pandemic. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 6-19

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A7jJ

Streszczenie

Każda epidemia powoduje wiele zmian w życiu społecznym i gospodarczym. Pandemia COVID– 19 przypadła na czasy, Pandemia COVID-19 przypadła na czasy, podczas których wykorzystano technologie informatyczne. W trakcie izolacji społeczeństwa praca i nauka zdalna pomagały w wykonywaniu czynności zawodowych oraz edukacji szkolnej i jednocześnie wywoływały niepożądane następstwa. Celem pracy jest ocena wpływu nauki zdalnej w czasie pandemii COVID-19 na kondycję psychofizyczną dziecka. Do badania wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz technikę ankiety. Badanie przeprowadzono wśród uczniów szkół podstawowych w formie online. Zebrany materiał empiryczny ukazuje ocenę zdalnej edukacji i jej wpływ na zmiany jakie zaszły u dzieci podczas pandemii, a tym samym nauki zdalnej. Przeanalizowano zmiany w aspekcie fizycznym, psychicznym jak i społecznym. Zdalna realizacja nauki wywoływała u uczniów różne emocje, obawy i stres. Relacje rówieśnicze w czasie kształcenia zdalnego głównie miały charakter pośredni. W pracy podkreśla się zmiany jakie zaszły u dzieci podczas nauczania zdalnego: stres, izolacja, brak kontaktów bezpośrednich z rówieśnikami, przemęczenie, duża ilość godzin przed monitorem, zmniejszona aktywność fizyczna.

Słowa kluczowe:
pandemia COVID-19, edukacja zdalna, rozwój psychiczny dzieci, rozwój fizyczny dzieci, rozwój społeczny dzieci, rozwój poznawczy dzieci, lockdown

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przegląd piśmiennictwa na temat możliwości zastosowania Kinesiology Tape w chorobach narządu ruchu. Metaanaliza

Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Igor Świerkowski, Aleksandra Skomudek, Ewa Jach, Danuta Lietz-Kijak, Zbigniew Śliwiński, Jan Szczegielniak

Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Igor Świerkowski, Aleksandra Skomudek, Ewa Jach, Danuta Lietz-Kijak, Zbigniew Śliwiński, Jan Szczegielniak – The review of literature on the possibility of the use of Kinesiology Tape in musculoskeletal diseases. Meta-analysis. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 90-103

Streszczenie
Wstęp. Kinesiology Tape (KT) jest szeroko stosowany u pacjentów z dysfunkcjami mięśni i z bólami. Cele. Przedstawienie aktualnej wiedzy na temat KT jako metody leczenia pacjentów z zaburzeniami mięśni i bólem. Projekt. Przegląd systematyczny. Populacja. Pacjenci z zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi i bólem, w którym zastosowano KT.
Metody. Prace zostały zidentyfikowane na podstawie wyszukiwań terminów w cyfrowych bazach badawczych (PubMed, Medline, Cochrane Central Register of Controlled Trials (CCTR), EMBASE (Excerpta Medica) i Google Scholar). Na podstawie przeglądu dostępnych 152 artykułów naukowych wybrano 27 prac dotyczących zaburzeń mięśniowych i dolegliwości bólowych. Dwóch autorów tego przeglądu, pracujących niezależnie, wybrało artykuły do włączenia do analizowanej próby, wyizolowało dane, przeprowadziło ocenę ryzyka błędu systematycznego i oceniło jakość dowodów za pomocą skali IVS oraz PEDro. Do oceny dowodów wykorzystano uproszczoną wersję systemu Oxford Center for Evidence-Based Medicine (OCEBM). Wyniki. Istnieje zbyt mało prospektywnych, kontrolowanych badań z randomizacją dotyczących KT, obejmujących wystarczająco dużą kohortę. Tylko nieliczne z recenzowanych artykułów omawiających zasady KT spełniają kryteria rygorystycznych badań naukowych. Wnioski: Istnieje potrzeba dalszych badań klinicznych nad skutecznością stosowania metody KT.
Wpływ rehabilitacji klinicznej: Znaleźliśmy istotne dowody jakościowe na poparcie stosowania KT w praktyce klinicznej u pacjentów z zaburzeniami układu mięśniowo-szkieletowego (oraz w terapii sportowej).
Słowa kluczowe:
kinesiotaping, kinesiology taping, kinesiology tape, k/active tape ORAZ medicine, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego ORAZ ból
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Stan emocjonalny dzieci we wschodniej Ukrainie

Oleg Panchenko, Anastasiia Kabantseva, Zbigniew Śliwiński

Oleg Panchenko, Anastasiia Kabantseva, Zbigniew Śliwiński – Emotional condition of children in eastern Ukraine. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 184-188

Streszczenie
Cel badania. Diagnoza i prognoza zaburzeń psychicznych dzieci w wieku przedszkolnym mieszkających we wschodniej Ukrainie w czasie konfliktu zbrojnego. Materiały i metody. W latach 2014-2018 przebadano 1308 dzieci w wieku 5–7 lat z obwodu donieckiego. Zastosowano obserwację, rozmowę, psychodiagnostykę i metody statystyczne. Wyniki. Większość badanych miała lęki o różnym charakterze (61,2%), strach, zaniepokojenie, zmartwienie (53,2%), przejawy agresji (36,7%) oraz niską samoocenę (18,4%). Dynamika tych wskaźników na przestrzeni lat utrzymywała się na wysokim poziomie. Również stan emocjonalny rodziców i atmosfera rodzinna wpływały na stan zdrowia dzieci. Zaniedbanie ze strony ojca powoduje potrzebę dodatkowej uwagi (r = 0,305; p ≤ 0,01), a zaniedbanie ze strony matki powoduje lęk (r = 0,322; p ≤ 0,01) i stany nerwicowe (r = 0,331; p ≤ 0,01). Wnioski. Konflikty zbrojne, trudności społeczne i prawne na Ukrainie demoralizują społeczeństwo i stanowią zagrożenie dla pełnego rozwoju dzieci. Wyniki badań podkreślają wagę zorganizowania dynamicznej diagnostyki zdrowia psychicznego dzieci, a także wprowadzenia odpowiednich działań w zakresie profilaktyki i eliminowania negatywnych przejawów emocjonalnych wśród dzieci poprzez realizację towarzyszącego im programu medyczno-psychologicznego i pedagogicznego.
Słowa kluczowe:
dzieci, zaburzenia emocjonalne, agresja, lęk, wojna, Donbas, Ukraina
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Współpraca specjalistów w zakresie rehabilitacji patologii kręgosłupa

Oleg Panchenko, Zbigniew Śliwiński, Anastasiia Kabantseva, Nataliia Tsapro

O. Panchenko, Z. Śliwiński, A. Kabantseva, N. Tsapro – Collaboration of specialists in the rehabilitation of spine pathology. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 96-102

Streszczenie
Zbadanie wpływu negatywnego stanu psychicznego dzieci i młodzieży żyjących na terenie działań wojennych, na powstawanie i przebieg patologii kręgosłupa. Próba składała się z 1467 młodych osób w wieku 5-18 lat, których rodzice nie zgłaszali patologii kręgosłupa u dzieci, czyli były to „dzieci stosunkowo zdrowe pod względem patologii kręgosłupa”. Potwierdzono wzrost patologii kręgosłupa w okresach intensywnego wzrostu dziecka: w grupie wiekowej 5-7 lat u 3,49% dzieci, w grupie wiekowej 8-10 lat u 13,78%, w grupie wiekowej 10-14 lat u 17,89%, w grupie wiekowej 15-17 lat u 25,15%. Zaobserwowano wzrost zachorowalności na skoliozy w obwodzie donieckim (z wyłączeniem terytoriów czasowo okupowanych) na poziomie 28,26 zachorowań na 1000 uczniów, czyli więcej niż w innych regionach Ukrainy. Określono podobieństwo patogenezy skoliozy, stresu i hiperkalciurii, co wyjaśnia uzyskane przez nas dane dotyczące rozpowszechnienia skoliozy w obszarze ATO, tj. 95,89 przypadków na 1000 dzieci i 251,53 przypadków na 1000 młodzieży w wieku 15-18 lat. Objawy zaburzeń autonomicznych (rs = 0,34), (p ≤ 0,01), zaburzeń snu (rs = 0,43), (p ≤ 0,01), lęki (rs = 0,43), (p ≤ 0,01) są większe u dzieci doświadczających znacznego lęku przed wojną. Skoliozę należy traktować jako stresor, dlatego dzieci ze skoliozą powinny skorzystać z rehabilitacji psychologicznej i porady eksperta.
Słowa kluczowe:
skolioza, stres, hiperkalciuria, dzieci, młodzież, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza dolegliwości bólowych i poziomu jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski – Analysis of pain and quality of life in women after radical and sparing mastectomy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 214-225

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była analiza dolegliwości bólowych i jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej. Poziom jakości życia kobiet po przebytej mastektomii radykalnej w porównaniu do pacjentek po mastektomii oszczędzającej scharakteryzowano, oceniając utrudnienia w życiu codziennym i w pracy zawodowej oraz ograniczenia w podejmowaniu różnych aktywności, spowodowane dolegliwościami bólowymi po zabiegu. Sprawdzono, czy rodzaj przebytej mastektomii wpływał istotnie na wybrane aspekty życia.
Materiał i metodyka. Badania techniką ankietowania zostały przeprowadzone wśród 100 pacjentek Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w wieku od 29 do 88 lat po leczeniu radykalnym i oszczędzającym raka piersi. W celu porównania wartości zmiennych ilościowych i jakościowych między grupami zastosowano test t-Studenta, test chi-kwadrat, test Manna–Whitneya oraz test Shapiro–Wilka. W toku analizy przyjęto poziom istotności p < 0,05. Analizę statystyczną przeprowadzono z wykorzystaniem programu Statistica 13.1. firmy StatSoft, dane gromadzono w programie Excel 2016.
Wyniki. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu w każdym analizowanym obszarze między grupami kobiet, natomiast potwierdziła istotny statystycznie związek pomiędzy rodzajem przeprowadzonego zabiegu a okresem pojawienia się dolegliwości bólowych oraz ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu z zależności od okresu leczenia.
Wnioski. Poziom dolegliwości bólowych po mastektomii radykalnej i oszczędzającej był na podobnym poziomie. Po mastektomii radykalnej jakość życia kobiet była niższa niż po mastektomii oszczędzającej. Rehabilitacja spowodowała obniżenie natężenia bólu oraz poprawiła jakość życia kobiet.
Słowa kluczowe:
mastektomia radykalna, mastektomia oszczędzająca, rehabilitacja, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola narządu wzroku we wczesnej diagnostyce i rehabilitacji ośrodkowego układu nerwowego

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński – The role of the visual apparatus in the early diagnostics and rehabilitation of disorders of the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 43-44

Streszczenie
Autorzy przedstawiają różne objawy mogące świadczyć o zaburzeniach rozwojowych narządu wzroku w związku z asocjacjami drogi nerwowej z niekiedy bardzo złożonymi łukami odruchowymi. Prezentują metodę Bezpośrednich Bodźców Świetlnych (DLS), która może być pomocna w stymulacji i rehabilitacji dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego.

Słowa kluczowe:
wzrok, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, diagnostyka, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termowizyjna ocena zachowania się temperatury powierzchni skóry po kriostymulacji przedramienia u dorosłych, zdrowych ludzi

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar – Thermovisual evaluation of the behavior of skin surface temperature following cryostimulation of the forearm in healthy adults. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 155-160

Streszczenie
Wstęp. Autorzy opisują wpływ krioterapii miejscowej na organizm ludzki oraz zasady działania ośrodka termoregulacji. W artykule zawarte są również informacje dotyczące termowizji. Prezentowane są także wyniki badań zmian temperatury na powierzchni skóry kończyn górnych, po schładzaniu oparami ciekłego azotu, przez 2 minuty, tylko jednego przedramienia. Materiał i metoda. Badanie wykonano na zdrowych ochotnikach w grupie liczącej 18 osób (13 kobiet, 5 mężczyzn), za zgodą Komisji Biotycznej AM w Bydgoszczy. Zmiany temperatury oceniano za pomocą kamery termowizyjnej typu Agema 570, a do kriostymulacji użyto aparatu KS-1 firmy Hans-Sped z Głogowa. Wyniki. Uzyskane wyniki potwierdziły, że schładzanie jednej tylko kończyny wywołuje zmiany także w kończynie drugiej. Po 5 minutach od zakończenia dwuminutowego zabiegu, temperatura schładzanej kończyny nie osiąga wartości wyjściowych. Natomiast w kończynie nie schładzanej po 2 minutach od zakończenia zabiegu wyrównują się temperatury, mimo początkowej zniżki. Intensywna perfuzja prowadzi do istotnego statystycznie wzrostu temperatury do wartości wyższych od początkowych. W kilku przypadkach obserwuje się jednakże wzrost temperatury po zakończonym zabiegu kriostymulacji. Mechanizm ten nie jest do końca wyjaśniony. Wnioski. Wzrost temperatury kończyny nie zabiegowej po zakończeniu schładzania, powyżej wartości temperatury wyjściowej, świadczy o sprawnym mechanizmie termoregulacji, który broni przed utratą ciepła, dostarczając więcej krwi do kończyny. Zimno zmniejsza bowiem wrażliwość mięśni gładkich na bodźce sympatyczne i działanie katecholamin, a to ułatwia dopływ krwi do kończyn. Kriostymulacja jednej tylko kończyny u ludzi zdrowych wywołuje kontralateralizację odruchu konsensualnego, czego dowodem są zmiany temperatury na skórze przedramienia nie poddawanego schładzaniu. Wiązać to należy z pobudzeniem termoreceptorów zimna na skutek obniżenia temperatury skóry, a to prowadzi do bioelektrycznego wzbudzenia mózgu przez aktywującą część układu siatkowatego w śródmózgowiu.

Słowa kluczowe:
kriostymulacja, termoregulacja, termowizja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4 … 12