Autor: Ali Essawy Ali Mostafa, Abdul Aleem A. Atteya, Hoda Zakaria, Moataz Mohamed Talaat El Semary, Sherief Al Shazly

Wpływ wybranego zaprojektowanego paradygmatu na radikulopatię szyjną: randomizowane badanie kontrolowane

Ali Essawy Ali Mostafa, Abdul Aleem A. Atteya, Hoda Zakaria, Moataz Mohamed Talaat El Semary, Sherief Al Shazly

Ali Essawy Ali Mostafa, Abdul Aleem A. Atteya, Hoda Zakaria, Moataz Mohamed Talaat El Semary, Sherief Al Shazly – Influence of selected designed paradigm in cervical radiculopathy: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 138-142

Streszczenie

Cel. Ocena wpływu mobilizacji struktur nerwowych z zastosowaniem mechanicznej przerywanej trakcji lub bez niej na ból szyi i ramion, a także niepełnosprawność funkcjonalną u pacjentów z jednostronną radikulopatią szyjną. Materiały i metody. Trzydziestu pacjentów z jednostronną radikulopatią szyjną przydzielono losowo do dwóch równych grup. Grupa (A) była poddawana wyłącznie mobilizacji struktur nerwowych przez 4 tygodnie (n = 15), podczas gdy grupa (B) była poddawana mobilizacji struktur nerwowych oraz mechanicznej przerywanej trakcji przez 4 tygodnie (n = 15). Wszystkich pacjentów w obu grupach oceniano przed i po leczeniu za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) w celu oceny intensywności bólu szyi i ramion oraz wskaźnika niepełnosprawności szyi w celu oceny niepełnosprawności funkcjonalnej. Wyniki. Porównanie obu grup po leczeniu wykazało istotne statystycznie zmniejszenie nasilenia bólu szyi i ramion, a także niepełnosprawności funkcjonalnej (p <0,05) na korzyść grupy (B). Wnioski. Mobilizacja struktur nerwowych oraz mechaniczna przerywana trakcja w większym stopniu redukują nasilenie bólu szyi i ramion, a także niepełnosprawność funkcjonalną niż sama mobilizacja struktur nerwowych u pacjentów z radikulopatią szyjną.

Słowa kluczowe:
Radikulopatia szyjna, mobilizacja struktur nerwowych, przerywana trakcja szyjna, ból szyi, ból ramienia, niepełnosprawność funkcjonalna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie pedobarografii w procedurach fizjoterapeutycznych – analiza standardów kształcenia, kierunki zastosowań a rzeczywistość; cz. 2

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Monika Brzózka, Andrzej Garstka, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

A. Bitenc-Jasiejko, K. Konior, M. Brzózka, A. Garstka, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – The use of pedobarography in physiotherapeuticprocedures – analysis of educationstandards, fields of application – and reality; part 2. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 122-136

Streszczenie

Diagnostyka postawy ciała człowieka oraz ocena funkcjonalności w procedurach fizjoterapeutycznych realizowana jest w większości poprzez metody oglądowe oraz przez metody fotogrametryczne lub videogrametryczne, nie dające możliwości pomiarów kątowych, antropometrycznych, czasowo-przestrzennych etc. Wysokospecjalistyczne badania obrazowe stanowią procedury lekarskie, co znacząco wpływa na ich dostępność, również w ujęciu ich ekonomii, zastosowania oraz inwazyjności. Tym samym ich przeznaczenie jest znacząco ograniczone w procesie diagnostyki wstępnej, a w szczególności w bieżącej ocenie fizjoterapeutycznej.
Na świecie od ponad 30 lat ocena chodu, równowagi, wybranych parametrów biomechaniki
i funkcjonalności ciała realizowana jest przez badanie pedobarograficzne. Inne badania naukowe autorów wskazują jednak, że metoda jest bardzo mało znana w Polsce przez kadry medyczne. Mimo tego, że jest wpisana do listy świadczeń gwarantowanych od 2011r., nie określono procedur jej realizacji. Istotnym aspektem zastosowania pedobarografii jest spójność kierunków jej zastosowania ze standardami kształcenia zawodu fizjoterapeuty. Oczywisty i logiczny jest wniosek, że brak wiedzy z obszaru metody nie pozwala na jej rozwój. Istotną kwestią jest ocena, czy standardy kształcenia są wprost spójne z kierunkami zastosowania pedobarografii w procesie rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja, fizjoterapia, badania postawy, badania chodu, stopy, wady stóp, pedobarografia, ortopedia, neurologia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Biofeedback w przypadku nietrzymania stolca po naprawie wad rozwojowych odbytu: efekty obserwowane przez cztery miesiące: randomizowana próba kontrolowana

Mohamed Ali Elshafey, Mohamed Serag, Mohamed Samy Abdrabo

Mohamed Ali Elshafey, Mohamed Serag, Mohamed Samy Abdrabo – Biofeedback on Faecal Incontinence After Anorectal Malformations Repair: Effects Through Four Months: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 114-120

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A45D5

Streszczenie

Informacje podstawowe. Chirurgiczna naprawa wad rozwojowych odbytu i odbytnicy u dzieci dała niezadowalające wyniki pooperacyjne, ponieważ dzieci nadal cierpiały z powodu nietrzymania stolca. Cel. Zbadano wpływ Biofeedback w leczeniu nietrzymania stolca u dzieci po korekcji wad wrodzonych odbytu. Metodologia. W szpitalu pediatrycznym Uniwersytetu Mansoura przeprowadzono badanie randomizowane. Oceniono kwalifikowalność czterdziestu ośmiu dzieci po operacyjnej korekcji wad rozwojowych odbytu. Czterdzieścioro dzieci (dwudziestu dwóch chłopców i osiemnaście dziewcząt) poddano prostej randomizacji i podzielono na dwie grupy: kontrolną i badaną. Czynność odbytu oceniano za pomocą manometrii anorektalnej, a nietrzymanie stolca za pomocą skali społecznej Baylora. Pomiary wykonano przed i po dwóch miesiącach od interwencji, oraz po czterech miesiącach obserwacji. Wyniki. Stwierdzono statystycznie istotną poprawę maksymalnego spoczynkowego ciśnienia odbytu, maksymalnego dobrowolnego ciśnienia skurczowego, dobrowolnego czasu skurczu, progu czucia w odbycie, maksymalnej tolerowanej objętości oraz w wynikach skali społecznej Baylora (P < 0,05) dla grupy, u której stosowano biofeedback po dwóch miesiącach od interwencji i czterech miesiącach obserwacji w porównaniu z leczeniem zachowawczym. Wniosek. Biofeedback poprawił nietrzymanie stolca po korekcji ARM i miał pośredni skutek kontrolny w połączeniu z interwencjami zachowawczymi.

Słowa kluczowe:
Biofeedback, wady rozwojowe odbytu, nietrzymanie stolca, manometria anorektalna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Sprawność fizyczna kobiet w wieku podeszłym podejmujących regularne formy rekreacji

Małgorzata Proszkowiec

M. Proszkowiec – Physical fitness of elderly women undertaking active forms of recreation. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 102-112

Streszczenie

Cel pracy. Tematyką pracy badawczej była ocena poziomu sprawności fizycznej polskich kobiet, znajdujących się w wieku pomiędzy 60. a 75. rokiem życia. Badaniu zostały poddane dwie grupy: pierwszą stanowiły osoby systematycznie podejmujące formy aktywności, drugą natomiast seniorzy o sedenteryjnym charakterze trybu życia. Każda z grup składała się z 30 osób.
Metody. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankietowego oraz Fullerton Functional Fitness Test, którego próby stanowiły właściwe narzędzie badawcze dla projektu.
Wyniki. Poziom sprawności fizycznej seniorek prowadzących aktywny tryb życia kształtował się na znacznie wyższym poziomie w porównaniu z respondentkami z grupy drugiej.
Wnioski. Regularnie wdrażany trening ruchowy wpływa korzystniej na kształtowanie zdolności motorycznych, takich jak: koordynacja, szybkość, siła i gibkość w porównaniu z codziennymi podejmowanymi aktywnościami w ramach prac domowych. Systematycznie wdrażane formy ruchu stanowią składową fizjoterapii prewencyjnej w występowaniu chorób przewlekłych, w tym narządu ruchu.

Słowa kluczowe:
proces starzenia, stan zdrowia, sprawność, aktywność ruchowa, Fullerton Functional Fitness Test
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu ruchowego z użyciem zautomatyzowanej ortezy do oceny i nauki chodu (lokomat) w modulacji spastyczności u dzieci z hemiplegią spastyczną: randomizowane badanie kontrolowane

Mohamed Serag Eldein Mahgoub, Wagdy William Amin, Samah Saad Zahran

Mohamed Serag Eldein Mahgoub, Wagdy William Amin, Samah Saad Zahran – Effect of locomotor training with a robotic-gait orthosis (lokomat) In Spasticity Modulation of Spastic Hemiplegic Children: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 94-101

Streszczenie

Informacje podstawowe. Badanie dotyczące treningu lokomotorycznego z użyciem robota (lokomat) w modulacji spastyczności u dzieci z porażeniem mózgowym i porażeniem połowiczym jest strategią określania jego skuteczności w zmniejszaniu spastyczności.
Cel. Zbadanie skuteczności treningu lokomotorycznego z użyciem robota (lokomat) w modulacji spastyczności. Metody. W badaniu wzięło udział 30 dzieci ze spastycznym porażeniem połowicznym, obu płci, w wieku od 7 do 14 lat. Dzieci zostały losowo wybrane z ośrodka kompleksowej rehabilitacji i przydzielone do dwóch równych grup (po 15 dzieci). Grupa kontrolna (A) była poddawana tradycyjnej terapii ruchowej, natomiast grupa badana (B) oprócz tradycyjnego programu ćwiczeń była poddawana treningowi chodu przy użyciu robota lokomat. Trening przy użyciu lokomatu był wykonywany 3 dni w tygodniu przez 4 tygodnie, maksymalnie 45 minut na sesję. Analiza kinematyki chodu 3-D została przeprowadzona przed i po interwencji, i wykorzystana jako wskaźnik poprawy i zmniejszenia spastyczności.
Wyniki. W grupie badanej nastąpiła istotna statystycznie poprawa w porównaniu z grupą kontrolną. Wniosek. Trening chodu z użyciem lokomatu jest skutecznym dodatkowym narzędziem programu fizjoterapeutycznego w leczeniu dzieci z mózgowym porażeniem połowiczym, ponieważ odgrywa ważną rolę w zmniejszaniu spastyczności i poprawie wzorca chodu pacjenta.

Słowa kluczowe:
porażenie mózgowe, spastyczność, pomiar 3-D, trening chodu z użyciem lokomatu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ masy przyborów szkolnych na cechy postawy ciała w płaszczyźnie czołowej transportowanych w trybie ciągu lewą lub prawą ręką przez 7-letnich uczniów obojga płci

Mirosław Mrozkowiak

M. Mrozkowiak – The impact of weight of school supplies transported by pulling with the left or right hand on body posture features in the frontal plane of 7-year-old students of both sexes. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 78-92

Streszczenie

Wstęp. Analiza środowiska ucznia to zbiór stresorów pola ekologii człowieka, mieszczący w swoich granicach nie tylko czynnik genetyczny, ale także epigenetyczny.
Materiał, metoda. Badania postawy ciała przeprowadzono w grupie 65 uczniów w wieku 7 lat metodą mory projekcyjnej w 8 pozycjach: 1 – postawie habitualnej, 2 – postawie po 10-minutowym ciągnięciu pojemnika z przyborami szkolnymi jednorącz, 3 – po jednej minucie od zdjęcia obciążenia, 4 – po dwóch minutach od zdjęcia obciążenia. Dokonano pomiaru sprawności fizycznej testem Sekity, uzupełnionym o próbę wytrzymałości. Analizowano istotność różnic między 1 a 2 pomiarem dla określenia wpływu obciążenia oraz korelacji ze sprawnością fizyczną, dla zbadania jej wpływu na wielkość różnic cech postawy.
Wnioski. 1. Transport przyborów szkolnych sposobem ciągu pojemnika lewą lub prawą ręką wywołuje istotne zmiany w wielkościach wybranych cech postawy ciała dziewcząt i chłopców. Należy przyjąć, że zmiany te będą tym większe, im większa będzie masa pojemnika, czas transportu i intensywność wysiłku fizycznego. W związku z tym nie należy zalecać tego sposób transportu przyborów szkolnych dla uczniów klas pierwszych. 2. Poziom ogólnej sprawności fizycznej ma zróżnicowany wpływ na wielkość zmian cech postawy ciała pod wpływem przyjętego transportu przyborów szkolnych. Wśród chłopców wpływ ten jest istotny, a wśród dziewcząt tylko w ciągu ręką prawą. Biorąc pod uwagę poszczególne zdolności, to wśród chłopców wpływ na zmiany wielkości cech postawy ma szybkość, moc, wytrzymałość i zwinność, a wśród dziewcząt dodatkowo siła.

Słowa kluczowe:
plecak, postawa ciała, mora projekcyjna, sprawność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Siła chwytu dłoni oraz zdolności w zakresie motoryki małej w zaburzeniu ze spektrum autyzmu

Rajeswari Muthusamy, Ramachandran Padmanabhan, Binu Ninan, Sailakshmi Ganesan

Rajeswari Muthusamy, Ramachandran Padmanabhan, Binu Ninan, Sailakshmi Ganesan – Hand Grip Strength and Fine Motor Skills in Autism Spectrum Disorders. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 72-77

Streszczenie

Informacje podstawowe. Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) jest przede wszystkim uważane za zaburzenie psychiatryczne, ale są z nim związane cechy fizyczne. Zaburzenia motoryczne objawiają się zarówno opóźnieniami, jak i deficytami, z opóźnieniami stwierdzanymi w zakresie motoryki dużej, motoryki małej i mowy oraz deficytami w praktyce, koordynacji i chodzie. Funkcje motoryki dużej rozwijają się z czasem, ale nadal stwierdza się, że motoryka mała jest opóźniona nawet w wieku trzech lat. Siła chwytu dłoni w ASD jest mniejsza, co może być jednym z zależnych czynników czynnościowych zadań motorycznych. Zakres osłabienia mięśni i jego wpływ na zdolności motoryczne nie są jasne, a zapewniłyby wgląd w fizyczne ograniczenia dziecka i plan opieki.
Cel. Celem badania było określenie stopnia osłabienia mięśni dłoni oraz wpływu siły chwytu dłoni na zdolności motoryczne u dzieci z ASD.
Materiały i metody. Niniejsze badanie przekrojowe przeprowadzono na 65 dzieciach z ASD, które spełniły kryteria włączenia. Badanych rekrutowano z Vidyasudha – Centrum dla dzieci ze specjalnymi potrzebami. Do badania włączono dzieci, u których rozpoznano ASD ze Skalą Oceny Autyzmu Dziecięcego. Poziom FMS oceniano za pomocą Skali rozwoju motorycznego Peabody (PDMS-2), a siłę chwytu określano za pomocą Vigorimetru Martina.
Wyniki. Analiza niesparowanego testu t wykazała statystycznie istotną zmianę HGS pomiędzy wartościami normatywnymi Vigorimetru Martina w populacji indyjskich dzieci z ASD na poziomie p < 0,05. Korelacja Pearsona wykazała silną dodatnią korelację między umiejętnościami w zakresie motoryki małej a siłą chwytu dłoni z wartością r > 0,7 i p ≤ 0,05.
Wniosek. Wynik wskazuje znaczące osłabienie siły chwytu dłoni z dodatnią korelacją umiejętności w zakresie motoryki małej u dzieci z ASD. Wynik wymaga rutynowej oceny siły mięśni i użycia Vigorimetru Martina do oceny siły chwytu dłoni u dzieci z ASD, a następnie ćwiczeń wzmacniających w celu poprawy codziennej aktywności i osiągnięcia funkcjonalnej niezależności.

Słowa kluczowe:
Zaburzenia ze spektrum autyzmu, zdolności w zakresie motoryki małej, siła chwytu dłoni, skale rozwoju motorycznego Peabody, Vigorimetr Martina
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ cech demograficznych na wykorzystanie i ocenę skuteczności rehabilitacji

Damian Durlak

D. Durlak – The influence of demographic characteristics on the use and assessment of the effectiveness of rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 58-70

Streszczenie

Wstęp. Odpowiednio dobrany plan leczenia i rehabilitacji pacjenta jest kluczowy dla jego szybkiego powrotu do zdrowia. Poza samą jednostką chorobową istotne mogą być również cechy demograficzne pacjenta, wpływające na sposób, w jaki chciałby korzystać z rehabilitacji, a po jej zakończeniu – na jego ocenę jej skuteczności.
Cel badania. Celem badania było wskazanie występowania korelacji między cechami demograficznymi a wykorzystaniem i oceną skuteczności rehabilitacji przez pacjentów.
Materiał i metoda. W badaniu wykorzystany został autorski formularz, zawierający 11 pytań na temat wykorzystania i oceny skuteczności rehabilitacji i 6 pytań dotyczących cech demograficznych. Badanie ankietowe zostało przeprowadzone na grupie 121 pacjentów Mazowieckiego Szpitala Specjalistycznego w Radomiu na przestrzeni stycznia i lutego 2020 roku.
Wyniki. Korelacja została stwierdzona tylko dla części relacji, wskazując, że istnieje związek między cechami demograficznymi a wykorzystaniem i oceną skuteczności rehabilitacji.
Podsumowanie. Osoby planujące i zalecające fizjoterapię pacjentom powinny poza konkretnym urazem lub niepełnosprawnością wziąć pod uwagę również cechy demograficzne pacjenta, by w jak największym stopniu przyczynić się do szybkiego odzyskania pełnej sprawności.

Słowa kluczowe:
cechy demograficzne, rehabilitacja, skuteczność, wykorzystanie
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Technika energii mięśniowej a ćwiczenia stabilizacji centralnej w bezobjawowej hiperlordozie lędźwiowej u dorosłych: Randomizowane badanie kontrolowane

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis – Muscle energy technique versus core stability exercises on asymptomatic lumbar hyperlordosis in adults: A Randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 50-56

Streszczenie

Cel. Badanie miało na celu porównanie wpływu techniki energii mięśniowej i ćwiczeń stabilizacji centralnej na kąt lordozy lędźwiowej, kąt nachylenia miednicy i zakres ruchu lędźwiowego (ROM) u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 60 osób, u których kąt lordozy lędźwiowej wynosił > 58,5°. Ich wiek wahał się od 18 do 30 lat, a wskaźnik masy ciała nie przekraczał 29,9 kg/m2. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do trzech równych grup. Grupa (A) była poddawana technice energii mięśniowej i ćwiczeniom korekcji postawy. Grupa (B) wykonywała podstawowe ćwiczenia stabilności i ćwiczenia korekcji postawy. Grupa (C) wykonywała tylko ćwiczenia korygujące postawę. Terapia trwała 12 tygodni, po trzy sesje w tygodniu. Kąty lordozy lędźwiowej i nachylenia miednicy mierzono za pomocą zwykłego RTG, a zgięcie i wyprost w odcinku lędźwiowym ROM mierzono podwójnym inklinometrem. Wyniki. Analiza statystyczna z zastosowaniem projektu mieszanego 3×2 MANOVA wykazała, że w grupach (A), (B) i (C) stwierdzono znaczące zmniejszenie bezwzględnego kąta obrotu i kąta nachylenia miednicy oraz znaczny wzrost zgięcia i wyprostu ROM w odcinku lędźwiowym po terapii. Porównując wyniki pomiędzy trzema badanymi grupami, stwierdzono istotną poprawę (p < 0,05) średnich wartości ARA, kąta nachylenia miednicy i zgięcia ROM w grupie eksperymentalnej (A) i grupie (B) w porównaniu z grupą kontrolną (C). Po przeprowadzonym badaniu nie stwierdzono znaczącej różnicy w średnich wartościach wszystkich mierzonych zmiennych między dwiema grupami eksperymentalnymi (A) i (B). Ponadto nie stwierdzono istotnej różnicy (p > 0,05) w średnich wartościach wyprostu ROM między trzema grupami. Wnioski. Zarówno technika energii mięśniowej, jak i ćwiczenia stabilizacji centralnej wykazują zbliżoną skuteczność w korygowaniu hiperlordozy i nachylenia miednicy, a także zwiększaniu lędźwiowego zgięcia i wyprostu ROM poprzez poprawę stabilizacji lędźwiowo-miedniczej i symetrii miednicy u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą.

Słowa kluczowe:
Technika energii mięśniowej, ćwiczenia stabilizacji centralnej, hiperlordoza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena sprawności ręki po leczeniu botuliną typu A(B) i elementami metod kinezyterapeutycznych: studium przypadku

Sebastian Głowiński, Karol Łosiński, Agnieszka Grochulska, Gabriela Płotka, Adam Hałaburda

S. Głowiński, K. Łosiński, A. Grochulska, G. Płotka, A. Hałaburda – Evaluation of manual dexterity after treatment with botulinum type A(B), selected kinesitherapeutic methods: a case study. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 40-48

Streszczenie

Wstęp. Leczenie botuliną zakłada redukcję napięcia spastycznego osób zakwalifikowanych do tego rodzaju zabiegu. Głównym celem tego zabiegu jest zwiększenie komfortu życia poprzez poprawę w zakresie funkcjonalności. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy badania obiektywne wskazują na pogorszenie parametrów ruchowych, a jednocześnie pacjent zgłasza poprawę w zakresie wykonywania podstawowych czynności samoobsługowych. W takim przypadku decyzja o kontynuowaniu terapii zależy od subiektywnych odczuć pacjenta.
Materiał i metodyka. Badania dotyczą 20-letniej pacjentki z niedowładem spastycznym prawostronnym powstałym w wyniku operacyjnego leczenia naczyniaka wzgórza lewego w 2008 roku. Pacjentka została zakwalifikowana do leczenia toksyną botulinową w ramach programu NFZ w 2019 roku. Zastosowano ww. terapię w połączeniu z elementami ćwiczeń wg metod neurofizjologicznych. Celem było maksymalne wykorzystanie pozytywnych efektów terapii: poprawa zakresu ruchomości, obniżenie reakcji stowarzyszonej, przy jednoczesnej minimalnej utracie czynności manualnych prawej kończyny górnej. Wykonano testy: oceny napięcia mięśniowego wg skali Ashworth’a, chwytu precyzyjnego z „Wytycznych Krajowej Rady Fizjoterapeutów do udzielania świadczeń zdrowotnych”. Dodatkowo zmierzono zakres ruchu w stawach ręki z wykorzystaniem systemu wizyjnego. Zaproponowano subiektywną 10-stopniową skalę oceny występowania reakcji stowarzyszonej podczas wykonywania czynności dnia codziennego.
Wyniki. Uzyskane rezultaty wskazują na rozbieżności pomiędzy obiektywnymi wynikami standardowych testów a subiektywną oceną pacjentki. Według niej, pomimo utraty niektórych ciężko wypracowanych schematów ruchowych, komfort życia poprawił się.
Wnioski. Ostrzykiwanie botuliną w połączeniu z terapią ruchem zwiększyło nieznacznie zakres ruchu w stawach ręki, obniżyło reakcje stowarzyszone, a także poprawiło nieznacznie funkcjonalność w zakresie badanych funkcji manualnych.

Słowa kluczowe:
spastyczność, rehabilitacja, fizjoterapia, botulina
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 … 99 100 101 102 103 … 140