Autor: Mateusz Curyło, Tomasz Urbański, Agnieszka Ciukszo, Katarzyna Placek, Dariusz Lusina, Marcin Mikos, Jan W. Raczkowski

Gorset krzyżowo-lędźwiowy w zespołach bólowych kręgosłupa – przegląd literatury

Mateusz Curyło, Tomasz Urbański, Agnieszka Ciukszo, Katarzyna Placek, Dariusz Lusina, Marcin Mikos, Jan W. Raczkowski


Mateusz Curyło, Tomasz Urbański, Agnieszka Ciukszo, Katarzyna Placek, Dariusz Lusina, Marcin Mikos, Jan W. Raczkowski – Sacro-lumbar orthosis in lower back pain syndromes – literature review. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 164-168

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG142R1m

Streszczenie

Cel. Celem pracy jest analiza wpływu ortez krzyżowo-lędźwiowych na występowanie dolegliwości bólowych u pacjentów z LBP (ang. low back pain) oraz oddziaływanie tych ortez na mięśnie stabilizujące tułów na podstawie dostępnej literatury.
Materiał i metody. Na potrzeby niniejszego opracowania przeszukano bazy danych PubMed, Scopus, ScienceDirect, Medline oraz inne, wykorzystując wyszukiwarkę Google Scholar, używając następujących słów kluczowych: low back pain, LBP exercise, low back pain epidemiology, low back pain orthosis, low back pain therapy, LBP treatment, lumbar sacral orthosis.
Wyniki. Analizie poddano 26 spośród 92 wyszukanych powyższą metodą artykułów odnoszących się do tematyki stosowania ortez krzyżowo-lędźwiowych u pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa. Analiza nie wykazała, aby noszenie gorsetu wpływało negatywnie na siłę mięśniową. Większość aktualnych badań zaleca używanie gorsetu w połączeniu z ćwiczeniami i/lub farmakoterapią w przypadku szeroko pojętego LBP.
Wnioski. Brak wystarczającej ilości badań, aby określić jednoznacznie wpływ ortez lędźwiowo-krzyżowych (ang. lumbar sacral orthosis) na odczucie bólu w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Wśród głównych ograniczeń analizowanych badań znajdują się: trudności w pomiarach dolegliwości bólowych, gdyż ból jest odczuciem subiektywnym, znaczna ilość możliwych przyczyn LBP, które czasem trudno doprecyzować.

Słowa kluczowe:
orteza krzyżowo-lędźwiowa, gorset lędźwiowy, zespół bólowy kręgosłupa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ rozluźnienia mięśniowo-powięziowego na korektę kręgosłupa w leczeniu skoliozy posturalnej: randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne

Ahmed Mohamed Fathi Elshiwi, Saud Mashi Alrawaili, Raghad Mudawi Yahya Asiri, Sara Awad Gharama Alasmri, Ghada Mohamed Rashad Koura


Ahmed Mohamed Fathi Elshiwi, Saud Mashi Alrawaili, Raghad Mudawi Yahya Asiri, Sara Awad Gharama Alasmri, Ghada Mohamed Rashad Koura – Effect of myofascial release on spinal adjustment in treatment of postural scoliosis: A randomized controlled clinical trial. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 156-163

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Skolioza to boczne skrzywienie normalnej pionowej linii kręgosłupa. Zespół bólu mięśniowo-powięziowego to przewlekły ból miejscowy, wywoływany przez punkty spustowe w mięśniach szkieletowych.
Cel. Ocena wpływu rozluźnienia mięśniowo-powięziowego (MFR) na korektę kręgosłupa w leczeniu skoliozy posturalnej.
Metody. Randomizowane kontrolowane badanie kliniczne. Trzydzieści egipskich studentek zostało losowo przydzielonych do dwóch grup. Grupa kontrolna wykonywała ćwiczenia terapeutyczne (ćwiczenia rozciągające i wzmacniające plecy) przez 6 tygodni (n = 15), a grupa badana była poddawana MFR i wykonywała te same ćwiczenia przez 6 tygodni (n = 15). Następujące parametry, w tym poziom bólu oceniany za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), niepełnosprawność funkcjonalna oceniana za pomocą wskaźnika niepełnosprawności Oswestry (ODI), zakres ruchu lędźwiowego (zgięcie, wyprost i zgięcie boczne do strony wypukłej) oraz kąt Cobba oceniany w badaniu rentgenowskim mierzono przed i po 6 tygodniach leczenia.
Wyniki. Wyniki wykazały znaczną poprawę w zakresie poziomu bólu, niepełnosprawności funkcjonalnej i ruchu lędźwiowego we wszystkich kierunkach w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,05); jednak kąt Cobba nie wykazał istotnych różnic między dwiema grupami po leczeniu (p > 0,05).
Wniosek. Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe jest skuteczną metodą korekty kręgosłupa w leczeniu skoliozy posturalnej.

Słowa kluczowe
rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, korekta kręgosłupa, skolioza posturalna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność urządzeń Acapella i Power Lung w łagodzeniu duszności po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego

Shymaa Yussuf Abo-zaid, Zeinab Mohammed Helmy, Mahmoud Khairy, El-sayed Essam El-sayed Felaya


Shymaa Yussuf Abo-zaid, Zeinab Mohammed Helmy, Mahmoud Khairy, El-sayed Essam El-sayed Felaya – Efficacy of Acapella versus Power Lung on relieving dyspnea after coronary artery bypass graft. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 150-154

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG142Sbq

Streszczenie

Cel. Badanie przeprowadzono w celu porównania skuteczności urządzeń Acapella i Power Lung w łagodzeniu duszności po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG).
Metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów obojga płci, którzy przeszli operację pomostowania aortalno-wieńcowego CABG w wieku 40-50 lat. Przydzielono ich losowo do dwóch równych grup eksperymentalnych (n = 30), grupy (A) i grupy (B), (Grupa (A) była poddawana działaniu urządzenia Acapella, podczas gdy Grupa (B) była poddawana działaniu urządzenia Power Lung, w ramach nadzorowanej sesji składającej się z trzech serii, każda po 10 powtórzeń, dwa razy dziennie od pierwszego dnia po operacji do siódmego dnia. Ponadto pacjenci byli poddawani rutynowemu programowi fizjoterapii. Oceny dokonano przy użyciu Zmodyfikowanej Skali Borga dla wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem i po zakończeniu badania.
Wyniki. W obu grupach (A) i (B) nastąpił istotny spadek wyniku w Zmodyfikowanej Skali Borga o odpowiednio 44,07% i 23,09%. Analiza międzygrupowa wykazała istotną różnicę między obiema grupami na korzyść grupy (A) (p < 0,001).
Wniosek. Urządzenia Acapella i Power Lung były najskuteczniejszymi urządzeniami w poprawie duszności po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego z przewagą urządzenia Acapella.

Słowa kluczowe
acapella, power lung, duszność, zmodyfikowana skala Borga, operacja pomostowania aortalno-wieńcowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Coaching jako narzędzie motywowania fizjoterapeutów do podnoszenia kwalifikacji zawodowych

Damian Durlak


Damian Durlak – Coaching jako narzędzie motywowania fizjoterapeutów do podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 144-148

Streszczenie

Wstęp. Rozwój zawodowy jest istotny wśród specjalistów wszystkich dziedzin. Również fizjoterapeuci powinni dbać o swój rozwój zawodowy oraz edukacyjny. Coaching jest w stanie pomóc im w wyznaczeniu i osiągnięciu celów.
Cel. Artykuł poświęcono opisowi coachingu i możliwości jego wykorzystania wśród fizjoterapeutów.
Metoda: Wykorzystano przegląd literatury, koncentrując się na pracach na temat coachingu wśród pracowników personelu medycznego.
Wyniki. Zdecydowana większość opracowań podkreśla pozytywne cechy coachingu oraz jego skuteczność w rozwoju zawodowym, edukacyjnym i personalnym pracowników medycznych. Wśród wad tego podejścia wspomniano głównie o potrzebie dopasowania czasowego i tematycznego zajęć do konkretnych zawodów medycznych.
Podsumowanie. Coaching wśród fizjoterapeutów nie jest jeszcze popularnym tematem. Powinien być on bardziej rozpowszechniony, aby zachęcać do dalszego rozwoju niezależnie od poziomu wykształcenia i doświadczenia zawodowego.

Słowa kluczowe:
fizjoterapeuci, coaching, rozwój zawodowy, kompetencje, kwalifikacje

Wada wzroku i zmiany widoczne w pachymetrii po wszczepieniu segmentu pierścienia śródrogówkowego przy użyciu lasera femtosekundowego i sieciowaniu włókien kolagenowych w wewnętrznych warstwach rogówki zastosowanych równocześnie i sekwencyjnie w przypadku stożka rogówki u pacjentów z Egiptu

Moataz Mohamed Nasrat, Ahmed Medhat Abdelsalam, Mohamed Bassam Goily, Amr A Eldib, Gehan A Hegazy


Moataz Mohamed Nasrat, Ahmed Medhat Abdelsalam, Mohamed Bassam Goily, Amr A Eldib, Gehan A Hegazy – Refractory error outcome and pachymetric changes of simultaneous versus sequential intracorneal ring segment implantation with femtosecond laser and corneal collagen crosslinking for keratoconus in Egyptian patients. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 138-143

Streszczenie

Stożek rogówki jest zwyrodnieniową, niezapalną chorobą rogówki. Podstawowe leczenie stożka rogówki obejmuje sieciowanie włókien kolagenowych w wewnętrznych warstwach rogówki (CXL) w celu stabilizacji stożka. Dodatkowa terapia obejmująca wszczepienie segmentu pierścienia śródrogówkowego (ICRS) wymagała poprawy ostrości wzroku. Badanie to miało na celu ocenę wady wzroku i zmian widocznych w pachymetrii po równoczesnym zastosowaniu ICRS i CXL podczas jednej sesji (równocześnie) w porównaniu do dwóch sesji (sekwencyjnie). To porównawcze badanie prospektywne obejmowało czterdziestu pacjentów (60 oczu) ze stożkiem rogówki w stadium łagodnym do umiarkowanego. Pacjentów podzielono na 2 grupy: grupa, u której ICRS i CXL wykonano równocześnie obejmowała 21 pacjentów ze stożkiem rogówki (30 oczu) poddawanych dwóm procedurom (ICRS, a następnie CXL) podczas tej samej sesji, oraz grupa obejmująca 19 pacjentów ze stożkiem rogówki (30 oczu), którą poddano ICRS podczas jednej sesji, a następnie CXL podczas drugiej sesji po 3-4 tygodniach. Pacjenci byli poddawani obserwacji pod koniec 1., 3. i 6. miesiąca. Ocena obejmowała zmiany w nieskorygowanej ostrości wzroku (UCVA), najlepszej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA), wadę wzroku w zakresie kuli i cylindra oraz pachymetrię. Poprawa UCVA, średniej kuli i cylindra w grupie, u której procedury przeprowadzono równocześnie i w grupie, u której nastąpiło to sekwencyjnie wystąpiła w okresie pooperacyjnym pod koniec pierwszego, trzeciego i szóstego miesiąca; podczas gdy wartości BCVA uległy znacznej poprawie w okresie pooperacyjnym pod koniec trzeciego i szóstego miesiąca w porównaniu z wartością przedoperacyjną. Podsumowując, połączenie działania ICRS i CXL okazało się skuteczne przy ich zastosowaniu podczas jednej lub dwóch sesji.

Słowa kluczowe
sieciowanie włókien kolagenowych w wewnętrznych warstwach rogówki, rozszerzenie, laser femtosekundowy, wszczepienie segmentów pierścienia śródrogówkowego, stożek rogówki, wada wzroku, sekwencyjne, równoczesne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efekt przeniesienia różnych technik mobilizacji szyjnej na siłę mięśni barku u pacjentów z zapaleniem ścięgien stożka rotatorów: randomizowane badanie kontrolne

Noha Elserty, Dina Othman Shokri Morsigalal, Shaima M. Abdelmageed, Eman Wagdy, Rania Reda Mohamed


Noha Elserty, Dina Othman Shokri Morsigalal, Shaima M. Abdelmageed, Eman Wagdy, Rania Reda Mohamed – Carry over effect of different cervical mobilization techniques on shoulder muscle strength in rotator cuff tendinitis patients: A randomized control trial. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 130-137

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1420LR

Streszczenie

Cel. Zbadanie, czy różne techniki mobilizacji szyjnej mają długotrwały wpływ na łagodzenie bólu i wzmacnianie zewnętrznych rotatorów i odwodzicieli w zapaleniu ścięgien stożka rotatorów. Metody. Siedemdziesięciu pięciu pacjentów w wieku od 25 do 40 lat z zapaleniem ścięgna stożka rotatorów zostało zrekrutowanych z poradni do wzięcia udziału w badaniu. Grupa A: C5-6 przednio-tylna mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Grupa B: C5-6 boczna mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Grupa C: C5-6 tylno-przednia mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Wizualna Skala Analogowa mierzyła poziom nasilenia bólu, a Ręczny Tester Siły Mięśni Lafayette mierzył izometryczną siłę mięśni zewnętrznych rotatorów i odwodzicieli barku. Wyniki. Test Wilcoxona wykazał statystycznie istotną różnicę w zewnętrznych rotatorach barku, sile odwodzicieli i redukcji bólu przed, bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji i 30 minut po mobilizacji w trzech grupach. Jednak w przypadku mediany wartości rotatorów zewnętrznych bezpośrednio po mobilizacji i 10 minut po mobilizacji zaobserwowano statystyczne istotne różnice między trzema grupami, podczas gdy w przypadku mediany wartości 30 minut po mobilizacji rotatorów zewnętrznych nie zaobserwowano żadnej różnicy. Odwodziciele: Wśród trzech grup nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w wynikach bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji lub 30 minut po mobilizacji, ale zaobserwowano statystycznie istotne różnice w ocenie bólu bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji i 30 minut po mobilizacji. Wniosek. Badanie wykazało, że wszystkie trzy rodzaje mobilizacji szyjnej są przydatne w zmniejszaniu bólu i wzmacnianiu zewnętrznych mięśni rotatorów i odwodzicieli, jednak najskuteczniejszą metodą jest przednio-tylna metoda leczenia zapalenia ścięgna stożka rotatorów.

Słowa kluczowe
mobilizacja boczna, mobilizacja przednio-tylna, mobilizacja tylno-przednia, siła mięśni, zapalenie ścięgna rotatorów

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wczesna fizjoterapia u pacjentów po implantacji mechanicznego wspomagania krążenia lewej komory serca

Katarzyna Gubała, Mariusz Stachowiak, Joanna Foik-Potęga, Karina Drżał, Agnieszka Biełka, Miłosz Cimcioch, Agnieszka Gaponik, Piotr Przybyłowski, Michał O. Zembala


Katarzyna Gubała, Mariusz Stachowiak, Joanna Foik-Potęga, Karina Drżał, Agnieszka Biełka, Miłosz Cimcioch, Agnieszka Gaponik, Piotr Przybyłowski, Michał O. Zembala – Early physical rehabilitation in left ventricular assist device recipients. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 122-129

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Zastosowanie urządzeń wspomagających pracę lewej komory stanowi znaczący postęp w terapii pacjentów ze schyłkową niewydolnością serca. Wczesna rehabilitacja pacjentów, którym wszczepiono urządzenie wspomagające pracę lewej komory, jest kluczowa i powinna zostać wdrożona jak najszybciej. Celem pracy była ocena wyników i ustalenie algorytmu wczesnej rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów ze schyłkową niewydolnością serca, którym wszczepiono urządzenia wspomagające pracę lewej komory o ciągłym przepływie (CF-LVAD).
Metody. Badanie zostało zaprojektowane jako badanie prospektywne, jednoośrodkowe, obserwacyjne i objęło 68 pacjentów, którzy przeszli fizjoterapię we wczesnym stadium po wszczepieniu CF-LVAD w naszej placówce w latach 2017-2020. Sesje terapeutyczne odbywały się na Oddziale Intensywnej Terapii oraz na Oddziale Kardiochirurgii. Algorytm sesji fizjoterapeutycznych obejmował wczesną mobilizację,naukę przemieszczania i zmian pozycji, ćwiczenia oddechowe i krążeniowe oraz treningi na ergometrze rowerowym.
Wyniki. Średni całkowity czas hospitalizacji badanej grupy wynosił 34,5 dnia. Odnotowano istotną statystyczną korelację między wiekiem a wynikiem uzyskanym w treningu rowerowym (p = 0,0007) oraz między wiekiem a usamodzielnianiem się (p = 0,03) oraz między czasem pierwszej pionizacji a całkowitym czasem hospitalizacji (p = 0,001). Nie stwierdzono istotnych statystycznie korelacji pomiędzy BMI a wynikiem uzyskanym w treningu rowerowym (p = 0,64).
Wniosek. U osób, którym wszczepiono CF-LVAD jak najszybsze rozpoczęcie fizjoterapii jest bezpieczne, skuteczne i przyczynia się do znacznego skrócenia całkowitego czasu hospitalizacji. Młodsi pacjenci osiągają lepsze wyniki w treningu rowerowym i teście 6-minutowego marszu.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, urządzenie wspomagające pracę lewej komory o ciągłym przepływie, niewydolność serca, mechaniczne wspomaganie krążenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ różnych rodzajów znieczulenia stosowanych przy cesarskim cięciu na nasilenie podostrego bólu krzyża i niepełnosprawność: retrospektywne badanie kohortowe

Mohamed G. Ali, Mohammed A. Soliman, Amel M. Yousef, Fahima M. Okeel, Mohammed A.M. Sarhan


Mohamed G. Ali, Mohammed A. Soliman, Amel M. Yousef, Fahima M. Okeel, Mohammed A.M. Sarhan – Impact of different types of anaesthesia for cesarean delivery on subacute low back pain intensity and disability: A retrospective cohort study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 116-121

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Ból krzyża (LBP) jest dolegliwością powszechnie występującą u kobiet po cesarskim cięciu. W związku z tym niniejsze badanie przeprowadzono w celu oceny i porównania nasilenia podostrego bólu krzyża i niepełnosprawności wśród kobiet po cesarskim cięciu, u których zastosowano różne typy znieczulenia.
Metodologia. Niniejsze retrospektywne badanie kohortowe zostało przeprowadzone na 38 kobietach. „26 z nich miało cięcie cesarskie, którego stan oceniono po 6 do 12 tygodniach od porodu. Kobiety zostały zaklasyfikowane do: grupy znieczulenia zewnątrzoponowego (Grupa A) n = 6, grupy znieczulenia podpajęczynówkowego (Grupa B) n = 13, grupy znieczulenia ogólnego (Grupa C) n = 7. Wśród pacjentek były pierworódki lub wieloródki, które nie otrzymywały znieczulenia przez co najmniej rok przed ostatnim porodem; pozostałe 12 kobiet stanowiło grupę kontrolną (Grupa D), która nigdy nie była w ciąży ani nie była poddana znieczuleniu”.
Wyniki. Średnie wartości wizualnej skali analogowej (VAS) w grupie A, grupie B, grupie C i grupie D wynosiły odpowiednio 5,00 ± 1,67, 4,62 ± 1,12, 5,14 ± 1,21 i 2,17 ± 0,71. Test ANOVA wykazał istotną różnicę w VAS (p = 0,0001; p < 0,05) pomiędzy czterema grupami, natomiast test post-hoc wykazał nieistotne różnice (p = 1000; p > 0,05) pomiędzy trzema grupami poddawanymi znieczuleniu. Również średnie wartości wskaźnika niepełnosprawności Oswestry (ODI) w tych samych czterech grupach wynosiły odpowiednio 26,00 ± 16,68, 27,00 ± 11,72, 30,00 ± 6,87 i 25,00 ± 9,33. Test ANOVA wykazał nieistotną różnicę w ODI (p = 0,838; p < 0,05) pomiędzy czterema grupami.
Wniosek. Znieczulenie zewnątrzoponowe, podpajęczynówkowe i ogólne do cięcia cesarskiego wiąże się ze zwiększoną intensywnością podostrego bólu krzyża, jednak bez istotnych różnic między tymi rodzajami znieczuleń. Znieczulenia nie powodują zintensyfikowania niepełnosprawności.

Słowa kluczowe
Znieczulenie nerwu osiowego, znieczulenie ogólne, poród cesarski, podostry ból krzyża

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie rehabilitacyjne po przebytej chorobie COVID-19 w okresie poszpitalnym – opis przypadku

Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka


Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka – Post-COVID-19 rehabilitation in the post-hospitalization period – case study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 102-115

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG142HN3

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie autorskiego planu przeprowadzenia interwencji fizjoterapeutycznej dla chorych w fazie poszpitalnej COVID-19. W postępowaniu terapeutycznym wyróżniono terapię oddechową, trening aerobowy i oporowy oraz edukację pacjenta.
Opis przypadku. Badanie przeprowadzono na 62-letniej kobiecie, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Pacjentka przyjęta na OIT z ostrym ARDS, w stanie bardzo ciężkim. W wywiadzie stwierdzono otyłość, przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze oraz stan po zawale mięśnia sercowego w 2011 roku. Pacjentka trafiła na oddział rehabilitacji w fazie poszpitalnej, korzystając z tlenoterapii biernej z przepływem tlenu na poziomie 4 l/m. Podczas kwalifikacji do terapii pacjentkę zbadano kwestionariuszem, w skład którego wchodziły wystandaryzowane testy, takie jak: 6-MWT, MRC, 30CST oraz skala FIM. Ponadto przeprowadzono ocenę czynnościową płuc za pomocą badania spirometrycznego. Identyczne pomiary dokonywano co 2 tygodnie terapii. Po 8 tygodniach postępowania terapeutycznego zaobserwowano istotną poprawę wyników 6-MWT, które zwiększyły się o 750%. Systematycznej poprawie ulegało również odczucie duszności i zmęczenia, które po zakończeniu terapii całkowicie ustąpiło. Stan funkcjonalny pacjentki znacznie się poprawił, co sugerują wyniki 30CST, które poprawiły się o 380%. Analiza wyników badania spirometrycznego wykazała poprawę FVC, FEV1 i wskaźnika pseudo-Tiffeneau odpowiednio o 40%, 53% oraz o 9,6%.
Podsumowanie. Ocena programu terapeutycznego, bazującego na terapii oddechowej, treningu aerobowym i oporowym oraz edukacji pacjenta, jest bardzo obiecująca. Zastosowany plan terapeutyczny przyczynił się do względnie szybkiego powrotu do zdrowia sprzed choroby pacjentki. U pacjentki zaobserwowano zwiększenie wydolności fizycznej oraz oddechowej, poprawę tolerancji wysiłkowej, ustąpienie odczucia duszności oraz zmęczenia, a także wzrost sprawności funkcjonalnej. Poprawiła się także czynność układu oddechowego, co wykazano za pomocą badania spirometrycznego.

Słowa kluczowe:
SARS-Cov-2, COVID-19, fizjoterapia, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Akademicki stres poznawczy wśród studentów medycyny podczas pandemii COVID-19

Lamiaa K. Elsayyad, Hashma S. Aljaad, Shahad M. Aburas, Raghad I. Almatani, Haneen A. Al­Shehri, Amjad G. Al­Thagafy, Sara S. Alshehri, Hatem H. Allam


Lamiaa K. Elsayyad, Hashma S. Aljaad, Shahad M. Aburas, Raghad I. Almatani, Haneen A. Al­Shehri, Amjad G. Al­Thagafy, Sara S. Alshehri, Hatem H. Allam – Academic cognitive stress of undergraduate medical students during COVID-19 pandemic. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 94-100

Streszczenie

Cel. Zbadanie poziomu stresu akademickiego wśród studentów medycyny na Uniwersytecie Taif podczas pandemii COVID-19 i określenie jego źródeł. Ponadto określenie różnicy między studentami i studentkami w tej kwestii.
Metody. Badanie przeprowadzono na Uniwersytecie Taif, od 15 stycznia do 1 marca 2021 r. Populacją docelową byli studenci medycyny. Skala Percepcji Stresu Akademickiego (PAS) była narzędziem używanym do oceny stresu akademickiego i jego źródeł. W badaniu wzięło udział czterystu trzydziestu trzech studentów, 177 (39,9%) mężczyzn i 256 (60,1%) kobiet.
Wyniki. Całkowity wynik PAS wskazywał na stres o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego. Postrzeganie obciążenia pracą było największym znaczącym źródłem stresu (od umiarkowanego do ciężkiego). Presja wykonania i ograniczenia czasowe były drugim źródłem stresu z nieistotną różnicą między nimi, przy czym powodowały one istotnie większy stres niż samoocena akademicka, która skutkowała najniższym poziomem stresu. Wystąpiły nieistotne różnice między mężczyznami i kobietami we wszystkich czterech wymiarach i wyniku całkowitym.
Wniosek. Studenci medycyny na Uniwersytecie Taif odczuwają łagodny do umiarkowanego stres akademicki. Postrzeganie obciążenia pracą stanowi główne źródło stresu. Nie zaobserwowano znaczącej różnicy między studentami i studentkami.

Słowa kluczowe
Stres akademicki, studenci medycyny, COVID-19

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 … 23 24 25 26 27 … 140