Tag: Riyan Jaya Sumantri

Terapia blokowa rozwijająca umiejętność podawania wśród piłkarzy po urazie stawu skokowego

Muftah Mohamed S. Belhaj, Agus Kritiyanto, Hari Setijono, Hary Pramono, Didi Yudha Pranata, Riyan Jaya Sumantri

 

Muftah Mohamed S. Belhaj, Agus Kritiyanto, Hari Setijono, Hary Pramono, Didi Yudha Pranata, Riyan Jaya Sumantri – Block practice therapy of football players’ passing ability post ankle injury –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 48-53

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8311

Streszczenie
Cel. Celem badania była analiza związku między ciśnieniem krwi skurczowym i rozkurczowym a zdolnością układu oddechowo-krążeniowego u osób starszych. Metoda. Badanie to jest obserwacyjnym badaniem analitycznym przeprowadzonym z zastosowaniem podejścia przekrojowego. W próbie uczestniczyło 43 osób starszych o następujących charakterystykach: wiek 66,79 ± 4,24; waga 62,4 ± 11,66; wzrost 157,83 ± 6,77. Pomiar ciśnienia krwi przeprowadzono za pomocą tensometru, natomiast pomiary zdolności układu oddechowo-krążeniowego przeprowadzono przy użyciu testu dwuminutowego marszu w miejscu opartego na procedurze testu sprawności seniorów. Do określenia związku między zdolnością układu oddechowo-krążeniowego a ciśnieniem krwi zastosowano test korelacji Pearsona. Wyniki. Wyniki testu analizy danych Pearsona wykazały ujemną korelację między zdolnością układu oddechowo-krążeniowego a ciśnieniem skurczowym (r(41) = −0.516, p = < 0.001) oraz rozkurczowym (r(41) = −0.442, p = 0.003). Wniosek. Im wyższy poziom zdolności układu oddechowo-krążeniowego u osób starszych, tym niższe ciśnienie krwi skurczowe i rozkurczowe. Zatem dobra kondycja układu oddechowo-krążeniowego jest znana jako zapewniająca pozytywne korzyści w lepszej regulacji ciśnienia krwi u osób starszych. Ćwiczenia mogą być potrzebne, aby osoby starsze uzyskały dobrą kondycję układu oddechowo-krążeniowego i jednocześnie normalne ciśnienie krwi.
Słowa kluczowe
ciśnienie krwi, skurczowe, rozkurczowe, układ oddechowo-krążeniowy, starsi, sprawność
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ćwiczenia rozciągające PNF i rozciąganie statyczne: działania zwiększające elastyczność mięśni uda u futsalistów

Riyan Jaya Sumantri, Soegiyanto, Rumini, Henny Setyawati, Didi Suryadi, Mikkey Anggara Suganda

Riyan Jaya Sumantri, Soegiyanto, Rumini, Henny Setyawati, Didi Suryadi, Mikkey Anggara Suganda – PNF stretching and static stretching exercises: Efforts to increase the flexibility of the hamstring muscles in futsal players. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 96-103

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF55B

Streszczenie

Cel. Słaba elastyczność ścięgna mięśnia podkolanowego jest jednym z najczęstszych czynników ryzyka urazów ścięgna mięśnia podkolanowego. Wynika to z napięcia w strukturach mięśniowo-ścięgnistych, które zmniejsza zdolność mięśni do szybkiego rozciągania bez urazów. Dlatego niniejsze badanie ma na celu wykazanie wpływu ćwiczeń rozciągających PNF i rozciągania statycznego na poziom elastyczności ścięgien mięśni podkolanowych u sportowców.

Materiał i metody. Badacze wykorzystali procedury badawcze Quasi Experimental Design. Ta forma stanowi rozwinięcie projektu eksperymentalnego. Po podziale na dwie grupy, uczestnicy otrzymali program ćwiczeń realizowany pod okiem trenera. Po odpoczynku po sesji treningowej uczestnicy realizowali dwa programy: rozciąganie statyczne oraz ćwiczenia rozciągające PNF. Uczestnikami badania było 20 futsalistów z SMA Negeri 4 Metro wybranych przy użyciu celowego doboru próby. Ponadto analiza danych w tym badaniu była wspomagana aplikacją SPSS 26.

Wyniki. W wyniku przeprowadzonych badań uzyskano wyniki wskazujące na istotny wpływ ćwiczeń rozciągających PNF na poziom elastyczności mięśniowej futsalistów, mianowicie 0,000 < 0,05. Wyniki wskazują na wzrost stopnia elastyczności tułowia o 19,5%. W przypadku rozciągania statycznego wyniki wykazują na znaczny wzrost poziomu elastyczności mięśni futsalistów, mianowicie 0,000 < 0,05, oraz wzrost stopnia elastyczności tułowia o 6,7%. Co więcej, nie ma znaczącej różnicy między ćwiczeniami rozciągającymi PNF a rozciąganiem statycznym w zwiększaniu elastyczności ścięgna mięśnia podkolanowego u futsalistów.

Wnioski. Wyniki tego badania dostarczają dowodów na to, że zarówno ćwiczenia rozciągające PNF, jak i rozciąganie statyczne mają znaczący wpływ na wyniki elastyczności ścięgien mięśni podkolanowych. W ten sposób wyniki tego badania mogą być stosowane w celu zapobiegania urazom w sporcie. Badacze zalecają regularne wykonywanie ćwiczeń rozciągających PNF i rozciągania statycznego w treningu sportowym.

Słowa kluczowe: ćwiczenia rozciągające PNF, rozciąganie statyczne, elastyczność ścięgien podkolanowych, gra w futsal

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza profilu somatotypowego osób uprawiających sztuki walki Tarung Derajat: badanie porównawcze między kategoriami ruchu i walki

Ardo Okilanda, Didi Suryadi, Mikkey Angga Suganda, Nurul Ihsan, Novi Yanti, Rubiyatno, Riyan Jaya Sumantri, Suciati Rahayu Widyastuti


Ardo Okilanda, Didi Suryadi, Mikkey Angga Suganda, Nurul Ihsan, Novi Yanti, Rubiyatno, Riyan Jaya Sumantri, Suciati Rahayu Widyastuti – Analysis of somatotype profile of Tarung Derajat arts: A comprative study between movement and combat arts categories. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 26-32

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF869

Streszczenie
Cel. Somatotyp to parametr służący do określenia kryteriów na podstawie budowy ciała. Jednakże podczas selekcji potencjalnych sportowców rzadko dokonuje się pomiarów somatotypu. Niniejsze badanie ma na celu analizę somatotypu sportowców uprawiających sztuki walki Tarung Derajat. Materiał i metody. W badaniach zastosowano opisowe metody badawcze i badania ankietowe oraz podejścia ilościowe, a mianowicie pomiar antropometryczny do identyfikacji budowy ciała ludzkiego. Pomiar antropometryczny przeprowadza się poprzez pomiar szerokości kości, obwodu ciała, grubości tkanki tłuszczowej, masy ciała oraz wzrostu. Do określenia próbki zastosowano technikę doboru celowego. W badaniu wzięło udział 30 sportowców uprawiających sztuki walki Tarung Derajat, obejmujące 15 kategorii ruchu i 15 kategorii walki. Wyniki. Wyniki badania pokazują, że centralna budowa ciała sportowców w kategorii ruchu dotyczyła 13% i 40% sportowców w kategoriach walki. Endomorficzna budowa ciała dotyczyła 13% sportowców w kategoriach ruchu i 7% sportowców w kategoriach walki. Jeśli chodzi o endomorficzno-mezomorficzną budowę ciała, 67% to sportowcy w kategorii ruchu, a 47% to sportowcy w kategorii walki. Brak jest sportowców z mezomorficzną budową ciała oraz mezomorficzno-ektomorficzną budową ciała. 7% sportowców w kategoriach ruchu i walki ma ektomorficzno-endomorficzną budowę ciała. Wyniki badań dowodzą, że u sportowców w kategoriach ruchu i walki występują podobieństwa w budowie ciała – tendencja do endomorficzno-mezomorficznej budowy ciała. Wnioski. Dominująca budowa ciała sportowców uprawiających sztuki walki Tarung Derajat to typ endomorficzno-mezomorficzny z wartością procentową 67% w kategorii ruchu i 47% w kategorii walki. Dane uzyskane w tym badaniu stanowią charakterystykę somatotypów sportowców uprawiających sztuki walki, które można wykorzystać do ustalenia odniesień do systematycznych badań w dziedzinie zdrowia i sportu. Oczekuje się, że wyniki tego badania wpłyną na coaching koncentracji treningowej, z większym naciskiem na somatotyp.
Słowa kluczowe
Somatotyp, antropometria, sztuki walki, Tarung Derajat
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim