Tag: Zbigniew Śliwiński

Ocena skuteczności kinesiotapingu w fizjoterapii u chorych po zabiegu cholecystektomii. Doniesienie wstępne

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński – The effectiveness of Kinesio Taping applications in physiotherapy of post-cholecystectomy patients. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 279-289

Streszczenie
Wstęp. Operacje w zakresie jamy brzusznej powodują zawsze zaburzenia funkcji organizmu w postaci pooperacyjnego porażenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzeń wodno–elektrolitowych i innych, związanych z procesem chorobowym, który był przyczyną operacji, znieczuleniem i ewentualnymi schorzeniami towarzyszącymi. Poważnym problemem występującym po zabiegach chirurgicznych jest ból, pogorszenie czynności wentylacyjnej płuc oraz gorsza tolerancja wysiłku. Materiał i metody. W celu potwierdzenia skuteczności stosowania metody kinesiotapingu w terapii, przeprowadzono badania na grupie 17 pacjentów (9 mężczyzn, 8 kobiet) po cholecystektomii wykonanej metodą otwartą w oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego w Nysie w okresie – marzec 2007 do luty 2008r. Badani podzieleni byli losowo na dwie grupy: badaną (3 Mężczyzn, 5 kobiet), w której wykonano aplikacje kinesiotapingu oraz kontrolną (6 mężczyzn, 3 kobiety), w której przeprowadzono standardowe postępowanie lecznicze. W badaniu dokonano oceny: subiektywnego odczucia poziomu bólu, obwodów brzucha, czynności wentylacyjnej płuc, tolerancji wysiłku, okresu atonii jelit oraz pierwszej defekacji po zabiegu. Wyniki i Wnioski. 1. W badaniach wykazano, że kinesiotaping stosowany u pacjentów po cholecystektomii powoduje zmniejszenie odczuć bólowych, szybszą redukcję obwodów brzucha i znacznie mniejszą konsumpcję środków przeciwbólowych w stosunku do grupy kontrolnej. 2. Stwierdzono, że kinesiotaping istotnie skraca czas atonii jelit, przyspieszając czas wystąpienia perystaltyki oraz pierwszej defekacji po zabiegu cholecystektomii. 3. Uzyskana w badaniach poprawa czynności wentylacyjnej płuc i poprawa tolerancji wysiłku wskazuje na skuteczność kinesiotapingu w fizjoterapii po cholecystektomii konwencjonalnej.
Słowa kluczowe
chirurgia ogólna, fizjoterapia, kinesiotaping

Typy skolioz wg Kinga-Moe na przykładzie materiału badawczego Ośrodka Rehabilitacji w Zgorzelcu

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński – King-Moe Scoliosis Classification, case study: Zgorzelec Rehabilitation Centre. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 272-278

Streszczenie
Wstęp. Istnieje wiele systemów klasyfikacji skolioz idiopatycznych. Najbardziej popularną i rozpowszechnioną jest klasyfikacja opracowana w 1983 roku przez dr Kinga i dr Moe. Klasyfikacja ta definiuje 5 typów skolioz idiopatycznych. Użycie tego systemu ułatwia oceną choroby przez różnych badaczy, a uzyskane rezultaty stają się jednorodne i porównywalne. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. W badaniach wzięła udział 48-osobowa grupa dzieci, w tym 37 dziewcząt w wieku od 7 do 18 (śr. 12,3) i 11 chłopców w wieku od 10 do 17 (śr. 12,7). Średnia wiekowa grupy 12,4. Oceniano rozkład występowania poszczególnych typów skolioz wg Kinga-Moe, a wynik porównano z doniesieniami Kinga i Sastre. Wyniki. Skoliozy typu I stanowią najliczniejszą grupę- 41% (wg Sastre-28%, wg Kinga- 12,9 %), typu II -13% (wg Sastre-25%, wg Kinga- 32,6 %), typu III – 21% (wg Sastre-16%, wg Kinga- 32,8 %), typu IV- 17% (wg Sastre-29%, wg Kinga- 9,2 %), typu V – 8% (wg Sastre-2%, wg Kinga- 11,6 %). Wnioski. Występowanie poszczególnych typów skolioz w porównywanych ze sobą opracowaniach różni się w sposób znaczący. Klasyfikacja ułatwia analizę i porównywanie danych prezentowanych przez różne ośrodki. Użycie klasyfikacji Kinga-Moe w połączeniu z analizą RTG pozwala na dokładną i zunifikowaną diagnostykę skoliozy.
Słowa kluczowe
skolioza, klasyfikacja Kinga-Moe

Zmiany obrazu termowizyjnego okolicy stawu kolanowego u pacjentów poddanych krioterapii miejscowej w zależności od stosowanego programu fizjoterapii

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński – Changes in knee joint thermograms following local cryotherapy combined with various physiotherapy regimens. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 267-271

Streszczenie
Wstęp. Celem poniższych badań była ocena efektywności krioterapii i prowadzonego programu postępowania fizjoterapeutycznego u chorych ze wskazaniami do stosowania tych zabiegów na okolicę stawu kolanowego lub stawów kolanowych. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono w Krakowskim Centrum Rehabilitacji w 2008 roku. Do badań zakwalifikowano grupę 38 pacjentów którzy zostali poddani krioterapii na okolicę stawu kolanowego. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Do grupy 1 zakwalifikowano pacjentów, u których bezpośrednio po krioterapii prowadzono ćwiczenia kończyn dolnych. W grupie 2 znalazły się osoby których program fizjoterapeutyczny obejmował ćwiczenia 30 minut po zabiegu krioterapii. U wszystkich pacjentów rejestrowano zmiany obrazu termowizyjnego. Wyniki. Wstawię kolanowym, który miał być poddany zabiegowi, w grupie 1 średnia temperatura wyniosła x=30,19°C, a w grupie 2 x=31,46°C. Podobnie w badaniu 2 różnice między badanymi grupami nie były istotne statystycznie. Istotne różnice zarejestrowano w badaniu 3. W grupie 1 średnia wartość zakresu temperatury wyniosła x=28,54°C, a w grupie 2 x=23,38°C. W ostatnim badaniu wykonanym po 30 minutach od końca zabiegu krioterapii w grupie 1 średnia temperatura stawu kolanowego poddanemu zabiegowi wyniosła x=28,99° C natomiast w grupie 2 x=29,43°C. Wnioski. U osób, które po zabiegu krioterapii miejscowej okolicy stawu kolanowego nie są bezpośrednio poddawane zabiegom kinezyterapii, ocieplenie tej samej okolicy ciała tkanek następuje wolniej.
Słowa kluczowe
staw kolanowy, krioterapia, termowizja, fizjoterapia

Standardy kwalifikacji w zawodzie fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński – Standards of competence in the physiotherapist profession. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 84-96

Streszczenie
Wstęp. Od początku lat 90-tych w Polsce rozpoczęto prace nad standardami kwalifikacji zawodowych. Standardy zawierają ogólny opis zadań zawodowych ujętych w kontekście rozpatrywanego zawodu wraz z zarysem związanych z nim umiejętności i kwalifikacji. Do końca 2007 roku opracowano 253 standardy kwalifikacji, w tym dla zawodu fizjoterapeuty technika fizjoterapii i masażysty. Materiał i metody. Zdefiniowano pięć poziomów kwalifikacji zgodnie z ustaleniami Wspólnoty Europejskiej, biorąc pod uwagę złożoność wykonywanej pracy, stopień trudności umiejętności oraz stopień odpowiedzialności i poziom w hierarchii zawodowej, do jakiej przygotowywany jest przyszły absolwent, w Krajowym Standardzie Kwalifikacji Zawodowych. Zbiory umiejętności, wiadomości i cech psychofizycznych przypisane zostały do czterech grup kwalifikacji: ponadzawodowych, ogólnozawodowych, podstawowych dla zawodu i specjalistycznych, które różnią się zasięgiem i stopniem ogólności. Przyjmując powyższe kryteria, stworzono ankietę i przeprowadzono badania. Ankieta licząca ponad 30 stron kierowana była do badania pilotażowego, w którym ankietę wypełniało 8 osób, a następnie do badania docelowego, podczas którego ankietę wypełniało 40 osób. W każdym z badań ankietę wypełniali fizjoterapeuci oraz kierownictwo placówki zatrudniającej. Wyniki ankiety służyły do opracowania wstępnej wersji standardu ocenionego przez trzech ewaluatorów, podczas seminarium z autorami. Po uwzględnieniu uzasadnionych uwag i wprowadzeniu poprawek, autorzy skierowali standard do recenzji i kolejno po uwzględnieniu uwag recenzentów, standard skierowano do Komisji zatwierdzającej. Wyniki. Opracowano standard zawodu – fizjoterapeuta, w którym zamieszczono: podstawy prawne wykonywania zawodu, syntetyczny opis zawodu, stanowiska pracy, zadania zawodowe, specyfikację kwalifikacji ogólnozawodowych, podstawowych i specjalistycznych dla zawodu. Wnioski. 1. Standard stanowi jednolity dokument, który określa zakres posiadanej wiedzy, umiejętności, wskazuje zadania zawodowe i zakres odpowiedzialności zawodowej. 2. Standard zawodu – fizjoterapeuta, może być wykorzystywany przez zainteresowane osoby i instytucje do różnych celów, np. przy poradnictwie zawodowym, polityce zatrudnienia, polityce kadrowej przedsiębiorstw i instytucji, a także w sferze ubezpieczeń społecznych do oceny ryzyka zawodowego i dostosowanych do niej stawek ubezpieczeń oraz orzecznictwie sądowym i w obszarze określania ubezpieczeń społecznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, zadania zawodowe, kompetencje zawodowe

Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński – Assessment of gait patiem following Kinesiology Taping application in patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 133-142

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę stereotypu chodu u chorych po udarze mózgu, poddanych kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem aplikacji Kinesiology Tapingu. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 20 chorych 113 mężczyzn i 7 kobiet, u których wykonano aplikacje Kinesiology Tapingu. W grupie kontrolnej, która liczyła 5 kobiet i 15 mężczyzn nie zastosowano aplikacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie internistyczne, neurologiczne i funkcjonalne, które stanowiło podstawę do przygotowania programu usprawniania leczniczego. Wyniki. Analiza wyników wskazuje, że zastosowanie aplikacji funkcjonalnych dla mięśnia Tibialis Anterior, aplikacji więzadłowej ścięgna Achillesa i mięśniowej – mięśnia Soleus mają istotny wpływ na poprawę funkcji stawu skokowego. U chorych u których zakładany był KT poprawił się stereotyp chodu, który uwidocznił się wyrównaniem długości kroku, wydłużeniem fazy podporowej przejmującej ciężar ciała. W analizie i nauce chodu Midstance pełne obciążenie jest istotnym elementem wprowadzającym do fazy przetaczania. Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu, jest pracą nowatorską. Wnioski. Aplikacje mięśniowe i więzadłowe Kinesiology Tapingu zmniejszają napięcie spastyczne porażonych, w wyniku udaru mózgowego, mięśni kończyny dolnej. Opisywane przez autorów metody, korzystne działanie elastycznej taśmy, aplikowanej zgodnie z zasadami kinesiologii, zwiększa zakresy ruchomości stawu skokowego. Aplikacje Kinesiology Tapingu zmniejszają obrzęki zastoinowe kończyn porażonych w wyniku udaru mózgowego, a także poprawiają stereotyp chodu. W wyniku zastosowanego sposobu postępowania usprawniającego poprawiła się szybkość chodu u pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, aplikacje mięśniowe, aplikacje więzadłowe, aplikacje korekcyjne, udar mózgu

Temperatury powierzchni skóry w obrazie termowizyjnym po wybranych zabiegach fizykoterapeutycznych oraz porównanie skuteczności ich działania

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Marek Woszczak, Grzegorz Śliwiński, Anna Lipińska

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Marek Woszczak, Grzegorz Śliwiński, Anna Lipińska – Thermovision recordings of skin surface temperatures following selected physical therapy procedures and comparison of procedure efficacy. Fizjoterapia Polska 2009; 9(4); 321-331

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań termowizyjnych powierzchni ciała pacjentów poddanych różnym zabiegom fizykoterapeutycznym. Dokonują także oceny bólu, za pomocą wizualnej skali porównawczej VAS (ang. Yisual Analogue Scale). Celem pracy było porównanie skuteczności działania tych zabiegów. Materiał i metody. Obserwacją objęto 38 pacjentów (15 mężczyzn i 23 kobiety) w wieku od 19 do 78 lat (średni wiek 58,1) lat. U pacjentów rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe i dolegliwości bólowe stawów kończyn dolnych (13 osób), kończyn górnych (7 osób) i kręgosłupa (18 osób). Wszystkie osoby podzielono na cztery grupy i poddano zabiegom: jonoforezy z NLP1 (gr. 1), galwanizacji anodowej (gr. 2), galwanizacji – bezpośrednio po której wykonano wcierkę z NLP1 (gr. 3) i samej wcierki z NLP1 (gr. 4). Pierwszego, piątego i dziesiątego dnia zabiegowego, oceniano natężenie bólu wg subiektywnej skali VAS. Obserwowano także rozkład temperatur na powierzchni zabiegowej w pierwszym i ostatnim dniu zabiegowym. Rejestrację temperatury prowadzono przy użyciu kamery termowizyjnej Agema 570. Wyniki. Poprawę subiektywnego odczucia bólu zaobserwowano we wszystkich grupach badanych pacjentów. W grupie pierwszej poprawę uzyskano o 50,2%, w drugiej o 44.9%, w trzeciej uzyskano 62,2% poprawy, a w czwartej grupie poprawę uzyskano o 38,9% w stosunku do dnia rozpoczęcia terapii. Również zaobserwowano zmiany temperatur powierzchni skóry po zabiegach, jednakże dla grupy 4, są one nieistotne statystycznie. Wnioski. Najskuteczniejszym zabiegiem w subiektywnej ocenie pacjentów jest galwanizacja anodowa połączona z wcierką lekową, wykonaną bezpośrednio po zakończeniu działania prądu. Skuteczniejsze działanie tego zabiegu, wydaje się, jest związane z większą dawką leku wprowadzoną do leczonego obszaru i większym przekrwieniem skóry, niż ma to miejsce podczas samej jontoforezy Wcierka lekowa po galwanizacji jest zabiegiem efektywnym i bardziej uzasadnionym ekonomicznie, gdyż nie ma strat leku wynikających z pozostania na podkładzie lekowym, co ma miejsce podczas jonoforezy.
Słowa kluczowe
jontoforeza, galwanizacja, wcierka, termowizja, liniowa skala VAS

Ewaluacja procesu kształcenia fizjoterapeutów w Polsce

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Evaluation of the process of physiotherapists training in Poland. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 75-87

Streszczenie
Poczucie tożsamości zawodowej, postrzeganie zawodu w społeczeństwie są ważnymi czynnikami rozwoju zawodowego, stanowią motywację, aby w tym zawodzie pozostać. W pracy została podjęta próba usystematyzowania stanu wiedzy dotyczącej rozwoju zawodu fizjoterapeuty w Polsce. Analiza dostępnych tekstów archiwalnych oraz krajowych pozycji piśmienniczych pozwoliła na rozpoznanie badanej grupy w kontekście tworzenia się jej zawodowej tożsamości. Prześledzone zostały procesy powstawania pierwszych ośrodków kształcenia w zakresie rehabilitacji ruchowej, tworzenia standardów nauczania, programu specjalizacji dla fizjoterapeutów. Wprowadzenie terminu „fizjoterapia” w miejsce funkcjonującego określenia „rehabilitacja ruchowa” zainicjowało zmiany w zakresie działań legislacyjnych. Zgodnie z wymogami Deklaracji Bolońskiej utworzono nowe poziomy kształcenia, co wiązało się z uzyskaniem określonych kompetencji i tytułów zawodowych. Zmiany objęły również obszar związany ze specjalizacją. Ten poziom doskonalenia zawodowego jest aktywnie podejmowany przez fizjoterapeutów. Obecnie akredytację posiada 26 ośrodków, w których program specjalizacji realizowany jest przez około 400 fizjoterapeutów.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, standardy kształcenia, rozwój zawodowy, historia

Skuteczność przydzielania zadań wideo online bazujących na studium przypadku w poprawie praktycznych wyników studentów fizjoterapii – badanie quasi-eksperymentalne

Thirumalaya Balaraman, Zbigniew Śliwiński

Thirumalaya Balaraman, Zbigniew Śliwiński – The effectiveness of a case based online video assignment in improving practical performance of physiotherapy students – a quasi experimental study. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 30-34

Streszczenie
Cel. W tym zaawansowanym technologicznie świecie nauczanie online stało się wszechobecne we wszystkich dziedzinach. Jednak nauczanie online pozostaje wyzwaniem na kursach dla pracowników służby zdrowia, gdzie umiejętności praktyczne są podstawowym elementem programu nauczania. W związku z tym celem niniejszego artykułu była ocena skuteczności zadania wideo online i pracy pisemnej na podstawie badania przypadku w poprawie praktycznych wyników i satysfakcji studentów kursu fizjoterapii krążeniowo-oddechowej.
Materiał i metody. Na INTI International University (INTIIU) udostępniliśmy studentom kursu fizjoterapii krążeniowo-oddechowej w ramach zadania scenariusz przypadku. Najpierw uczniowie muszą przesłać swoje pisemne odpowiedzi w systemie zarządzania edukacją Blackboard (BB). Muszą również nagrać film z procedury oceny pacjenta dla danego scenariusza przypadku i przesłać go do BB. W celu znalezienia różnicy oceniano praktyczne wyniki studenta przed zadaniem online w ramach zajęć Objective Structured Clinical Examination (OBWE – Obiektywne ustrukturyzowane badanie kliniczne) i po zajęciach końcowych OBWE.
Wyniki. Sparowany test t wykazał istotną różnicę między wynikami z zajęć OBWE (M = 66,47, SD = 7,04) a końcowymi wynikami zajęć OBWE (M = 77,49, SD = 10,11); t (13) = -3,48, p = 0,004, co oznacza, że wyniki uczniów w ramach zajęć końcowych OBWE były znacznie lepsze niż na początkowych zajęciach OBWE. Odbiór kursu przez studentów i ich zaangażowanie na platformie BB było lepsze.
Wnioski. Wideo dotyczące oceny przypadku i praca pisemna to skuteczna strategia poprawy praktycznych wyników uczniów na kierunku fizjoterapia, na którym niezbędne są umiejętności praktyczne.
Słowa kluczowe:
nauczanie mieszane, zadanie wideo, zadanie online, wyniki praktyczne, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zawód fizjoterapeuty w opinii grupy zawodowej

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – The profession of physiotherapist in the opinion of the professional group. Fizjoterapia Polska 2011; 11(3); 227-240

Streszczenie
Fizjoterapeuta wykonuje zawód medyczny. Postępowanie fizjoterapeutyczne ma charakter działań długofalowych i wymaga specjalistycznego przygotowania, spełniającego wysokie wymagania zawodowe i etyczne obowiązujące w ochronie zdrowia. Przydatność i użyteczność wiedzy są warunkiem profesjonalizmu. Każda profesja dąży do uzyskania autonomii, której wyrazem jest wewnętrzna kontrola sprawowana przez organizacje zawodowe. Celem podjętych badań jest poznanie subiektywnej opinii fizjoterapeutów dotyczącej wykonywanego zawodu, w kontekście jego profesjonalizacji. Przedstawiono wyniki badań w grupie 338 pracujących fizjoterapeutów oraz 125 studentów kierunku fizjoterapia. Badania miały charakter wieloośrodkowy, objęły 11 placówek (uczelnie i ośrodki rehabilitacji). Cel pracy zrealizowano w oparciu o przeprowadzone badanie ankietowe. Kwestionariusz ankiety składał się z pytań ułożonych tematycznie. Respondenci przedstawili opinie dotyczące jakości kształcenia, stopień zadowolenia z wyboru zawodu, status zawodu, miejsce jakie zajmuje w zespole medycznym oraz rozwój naukowy i zawodowy fizjoterapeutów. Rozwój naukowy i doskonalenie zawodowe wskazują na postęp, jaki poczyniła fizjoterapia polska. Fizjoterapia postrzegana jest jako zawód odpowiedzialny, dynamicznie rozwijający, dający poczucie zadowolenia. Należy zakończyć prace nad ustawą o zawodzie fizjoterapeuty. Należy podnieść jakość kształcenia akademickiego w zakresie praktycznego przygotowania do zawodu.
Słowa kluczowe
profesjonalizacja, fizjoterapia, rozwój zawodowy

Wpływ aplikacji Kinesiology Tapingu na wynik testu 100 metrowego marszu u chorych po udarze mózgu

Jan Szczegielniak, Dariusz Banik, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Dariusz Banik, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Zbigniew Śliwiński – The effect of Kinesiology Taping application on the result of 100 meter walking test in patients after cerebrovascular stroke. Fizjoterapia Polska 2012; 12(1); 71-75

Streszczenie
Jednym z większych problemów postępowania usprawniającego chorych po udarze mózgu jest opadanie stopy wpływające na znaczące obniżenie jakości chodu. Tradycyjne zaopatrzenie ortopedyczne może w pewnym stopniu kompensować ten deficyt. Alternatywną formą postępowania usprawniającego przy opadaniu stopy może być aplikacja korekcyjna Kinesiology Tapingu. Celem pracy jest ocena wpływu korekcyjnego ustawienia stopy przy użyciu Kinesiology Tapingu na wynik testu 100 metrowego marszu u chorych po udarze mózgu. Badaniami objęto 30 losowo wybranych chorych (15 kobiet i 15 mężczyzn) po udarze mózgu leczonych w Brzeskim Centrum Medycznym od stycznia do grudnia 2009 roku. Wiek chorych wahał się od 53 do 70 lat (średnia 58,7 lat). Wszyscy badani poddani zostali standardowej fizjoterapii neurologicznej. U badanych chorych wykonano test 100 metrowego marszu przed aplikacją, godzinę po założeniu aplikacji i 24 godziny po aplikacji taśmą Kinesiology Tape w celu korekcji stopy opadającej. W wyniku zastosowanej aplikacji Kinesiology Tapingu zaobserwowano u badanych chorych istotne statystycznie (p<0,05) skrócenie czasu przejścia testu 100 metrowego marszu. Wyniki sugerują przydatność aplikacji korekcyjnej Kinesiology Tapingu jako metody wspomagającej fizjoterapię neurologiczną pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
udar mózgu stopa opadająca
1 … 4 5 6 7 8 … 12