Streszczenie

Celem tego badania jest określenie związku między nawykami życiowymi w okresie nowej normalności a (1) składem ciała oraz (2) poziomem tlenu we krwi po jeździe na rowerze w maseczce. Badanie to jest studium wieloośrodkowym pomiędzy Indonezją a Malezją, przy czym dane prezentowane tutaj dotyczą specyficznie regionu DI Yogyakarta w Indonezji i obejmują badanie obserwacyjne analityczne z wykorzystaniem podejścia przekrojowego. W badaniu wzięło udział 71 osób badanych. Instrumenty użyte do zbierania danych to zachowania związane z kondycją fizyczną podczas pandemii (częstotliwość i czas trwania ćwiczeń), pomiary antropometryczne oraz nasycenie tlenem po jeździe na rowerze w czasie pandemii. Skład ciała został określony za pomocą wzoru BMI, uwzględniającego wzrost i wagę. Nasycenie tlenem podczas jazdy na rowerze mierzono przy użyciu pulsoksymetru FOX-1(N) firmy Elitech Technovision. Największy odsetek osób jeżdżących na rowerze to dwa razy w tygodniu (42,25%), za którymi plasują się trzy, jeden, piąty i czwarty raz w tygodniu. Większość uczestników jeździła na rowerze przez 120 minut (35,21%), a następnie przez 180 minut, 60 minut, 30 minut itd. Dane dotyczące nasycenia tlenem pokazują, że większość badanych ma nasycenie tlenem na poziomie 98% (47,8% respondentów), żaden z nich nie osiągnął 100%, ale 97% nasycenia, 96% zajmuje drugie i trzecie miejsce w dystrybucji. Z pierwotnych danych uzyskanych w Indonezji tylko nasycenie tlenem i czas trwania jazdy na rowerze wykazały bardzo istotny związek (p=0,009), podczas gdy inne zmienne, takie jak BMI i częstotliwość jazdy na rowerze, nie wykazały istotnej korelacji. Można zatem wnioskować, że istnieje istotny związek między czasem trwania ćwiczeń, a konkretnie jazdą na rowerze, a nasyceniem tlenem u indonezyjskich badanych.

Słowa kluczowe

jazda na rowerze, aktywność fizyczna, zachowania związane z kondycją, skład ciała, nasycenie tlenem, ćwiczenia i pandemia