Streszczenie

W warunkach po pandemii COVID-19 uczniowie nie angażują się w aktywność fizyczną zarówno w szkole, jak i w domu, co prowadzi do spadku jakości kondycji fizycznej uczniów. Celem tego badania jest poprawa kondycji fizycznej uczniów poprzez wdrożenie dobrze zaplanowanego, dokładnego, konsekwentnego i mierzalnego programu ćwiczeń fizycznych oraz monitorowanie aktywności sportowych podejmowanych przez uczniów. Badanie to ma charakter pseudo-eksperymentalny z projektowaniem przedtestowym i potestowym. Próbka badawcza obejmowała 117 uczniów. Użyta technika doboru to dobor celowy. Instrumentem do oceny kondycji fizycznej jest Indonezyjski Test Świeżości Fizycznej (TKJI). Technika analizy danych polega na użyciu sparowanego testu t. Wyniki wskazują na znaczący wpływ programu aktywności sportowej na kondycję fizyczną uczniów, z przeciętnym wzrostem wyniku kondycji fizycznej o 13% w Gimnazjum nr 01, 11% w Gimnazjum nr 39, 9% w Gimnazjum nr 14 oraz 5% w Gimnazjum nr 24. Wyniki te są potwierdzone przez wyniki testu t przy użyciu sparowanego testu t, z wartością t wynoszącą −3,754 i wartością istotności p = 0,001 (p < 0,05). Na podstawie tych wyników można wnioskować, że wdrożenie programów aktywności sportowej w różnych gimnazjach w mieście Padang znacząco poprawia kondycję fizyczną uczniów w okresie po pandemii COVID-19.

Słowa kluczowe

kondycja fizyczna, aktywność sportowa, COVID-19