Autor: Wojciech Cieśla, Krzysztof Gieremek, Jarosław Drabik, Tomasz Cieśla

Zastosowanie treningu biegowego w głębokiej wodzie w fizjoterapii – możliwości i ograniczenia

Wojciech Cieśla, Krzysztof Gieremek, Jarosław Drabik, Tomasz Cieśla

FP 2013; 13(3); 28-33

Streszczenie
Bieganie w głębokiej wodzie – Deep Water Running (DWR) jest od lat 80-tych ubiegłego stulecia w wielu krajach Europy zachodniej i Ameryki Płn. dość powszechnie stosowanym sposobem przeciwdziałania zmniejszaniu wydolności organizmu. Ten rodzaj treningu był i jest szczególnie chętnie stosowany u sportowców, którzy doznali obrażeń ciała wykluczających ich czasowo z normalnych treningów wymagających obciążania aparatu kostno-stawowego. Wieloletnie doświadczenia lekarzy, fizjoterapeutów pokazują, że umiejętnie zastosowany trening biegowy w wodzie, posiada szereg zalet, które mogą być wykorzystane również u osób borykających się takimi problemami zdrowotnymi, jak np.: choroba zwyrodnieniowa stawów, otyłość czy zaburzenia koordynacji ruchów. DWR stosowany jest w kilku ośrodkach leczniczych i rehabilitacyjnych w naszym kraju, lecz Iiczba ich jest niewielka. Z uwagi no zalety prozdrowotne tego rodzaju treningu zasługuje on na przybliżenie jego zalet i wad oraz no krótką charakterystykę głównych założeń metodycznych.

Słowa kluczowe:
terapia w wodzie, bieg w głębokiej wodzie, fizjoterapia

Abstract

Deep Water Running, as a common way to counteract the decreasing cardio-pulmonary efficiency of body, has been known in many West European and North American countries since 1980s. This type of training was and still is willingly used by sportsman who due to injuries were temporarily excluded from normal trainings with a load of bone-joint apparatus.
Long-standing experiences of doctors and physiotherapists show that the skillfully applied Deep Water Running’s training has a lot of advantages, which can be also used by people suffering from such health problems as joints’ degeneration, obesity or physical coordination disorder. Only in a few health and rehabilitation centers in Poland the Deep Water Running is implemented. Due to health benefits of this type of training, it deserves an outline of its advantages and disadvantages as well as a brief description of the main methodological assumptions.

Key words:
water therapy, deep water running, physiotherapy

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Spadek masy ciała u chorych kardiologicznych po treningu na cykloergometrze rowerowym

Witold Pawełczyk, Iwona Kulik-Parobczy, Tomasz Sirek, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Jan Szczegielniak

FP 2013; 13(3); 22-27

Streszczenie
Wstęp. Podczas wysiłku fizycznego proces wytwarzania ciepła nasila się z powodu przyspieszenia procesów metabolicznych, zmierzających do dostarczenia energii dla pracujących mięśni. Około 75-80% energii wytwarzanej przez mięśnie podczas wysiłku fizycznego przekształca się w energię cieplną, pozostałe 20-25% wykorzystywane jest na pracę mechaniczną. Intensywny wysiłek zwiększa sekrecję potu i udział parowania potu w eliminacji nadmiaru ciepło z organizmu prowadząc do stopniowego obniżenia masy ciała.
Problem spadku masy ciała związany z utratą wody u ćwiczących był przedmiotem licznych opracowań. Do lej pory obliczono średnie wartości spadku masy ciała na skutek pocenia w spoczynku oraz podczas uprawiania niektórych dyscyplin sportowych. Opracowano również szczegółowe zalecenia odnośnie nawadniania organizmu w trakcie dużych wysiłków fizycznych u sportowców. Brak jednak kompleksowych opracowań dotyczących utraty wody u chorych poddanych wysiłkowi fizycznemu w trakcie fizjoterapii stacjonarnej, w rym u chorych po zawale mięśnia sercowego, w trakcie intensywnego usprawniania.
Cel pracy. Celem pracy była ocena spadku masy ciała u chorych po zawale serca w trakcie intensywnego usprawniania obejmującego trening na cykloergometrze rowerowym. Postanowiono także ocenić, czy uzupełnianie płynów przez chorych jest proporcjonalne do strat związanych z obniżeniem masy ciała po treningu rowerowym.
Materał i metody badań. W badaniach wzięło udział 47 losowo wybranych chorych (12 kobiet, 36 mężczyzn) leczonych w Dziale Usprawniania Leczniczego Szpitala Specjalistycznego MSW w Głuchołazach.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, utrata wody

Abstract

Introduction. The problem of weight loss associated with the loss of wafer in athletes has been the subject of numerous studies. Until now, the average values of weight loss due to sweating at rest and while participating in some sports were calculated. However, no comprehensive studies have not been conducted info water loss in patients undergoing intensive physical exertion, including in patients after myocardial infarction, in the course of intensive rehabilitation.
Aim. the aim of this study was to assess weight loss in patients after myocardial infarction during intensive rehabilitation including training on cycle ergometer.
Material and methods. A total of 47 randomly selected patients (72 women, 35 men) treated in Rehabilitation Department of MSW Hospital in Glucholazy participated in the research. Before and after exercise, measurements were taken with the use of body mass weight Tanita SC 330S in all patients. In addition, for all patients at the end of rehabilitation program, 10-point questionnaire was used to examine fluid intake during the day, during and after physical exercises.
Results. There was a statistically significant difference (p <0.05) between body weight values before and after exercise. Based on the questionnaire, it was found that a large number of patients did not fake additional supplementary fluids, unless they experienced the feeling of thirst; the information about the quantity and type of fluid they should take was not given to patients during rehabilitation Conclusions. The study showed a significant decrease in body weight after training conducted in patients undergoing cardiac rehabilitation. Lack of adequate hydration for patients in the course of their rehabilitation was found. Complex cardiac rehabilitation program should take into account the need to maintain proper water balance. Key words: cardiac rehabilitation, water loss

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Ocena wybranych parametrów spirometrycznych w grupie pacjentów przewlekle dializowanych z powodu schyłkowej niewydolności nerek. Ocena wydolności oddechowej pacjentów leczonych przewlekłymi dializami

Witold Rongies, Agata Młynarska, Tadeusz Przybyłowski, Włodzimierz Dolecki, Monika Lewandowska, Iza Korabiewska, Janusz Sierdziński, Justyna Choromańska

FP 2013; 13(3); 14-21

Streszczenie
Wstęp. Hemodializę stosuje się w leczeniu ostrej i przewlekłej niewydolności nerek, jak też niektórych zatruć. Ma ona na celu usunięcie toksycznych dla organizmu substancji z krwi. Ponadto w czasie zabiegu dostarczane są do organizmu substancje służące do regeneracji buforów ustrojowych i wyrównania kwasicy metabolicznej, a także usuwany jest nadmiar wody. Większość chorych zgłasza po zakończeniu dializoterapii wyraźne uczucie subiektywnego zmęczenia, pomimo poprawy funkcjonowania większości układów fizjologicznych. Cel pracy. Próba oceny wpływu stosowania przewlekłej hemodializy na wybrane parametry spirometryczne u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 21 chorych przewlekle dializowanych. Wiek ocenianych chorych wynosił od 31 do 80 lat (średnia 60,3). Badanie polegało na wykonaniu spirometrii natężonej bezpośrednio przed dializoterapią i po 15 minutach od jej zakończenia. Do oceny statystycznej wyników zastosowano pakiet statystyczny Statistica 9.2, z którego wykorzystano test parametryczny T-Studenta oraz wyznaczono współczynnik korelacji. Za poziom istotności przyjęło wartość p<0,05. Wyniki. Nie stwierdzono istotnych zmian w wartościach ocenianych parametrów spirometrycznych przed i po dializoterapii. Stwierdzono istotną statystycznie dodatnią korelację pomiędzy stopniem odwodnienia (utratą masy ciała) chorych a wartością FVC. Wnioski. Dializoterapia jest bezpieczną procedurą w grupie osób ze schyłkową niewydolnością nerek niepowodującą istotnych zmian w obrębie układu oddechowego. Istnieje dodatnia korelacja pomiędzy wzrostem odwodnienia a wzrosłem wartości FVC. Subiektywne uczucie zmęczenia pod koniec i po zakończonej dializoterapii deklarowane przez wszystkich włączonych do badania pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek nie było spowodowane niekorzystnymi zmianami parametrów spirometrycznych. Słowa kluczowe: spirometria, dializoterapia, schyłkowa niewydolność nerek, zmęczenie, rehabilitacja

Abstract

lntroduction: Haemodialysis is used in the treatment of both acute and chronic renal failure as well as in some cases of poisoning. The purpose of haemodialysis is to clear the blood of toxic substances. During a haemodialysis session the body also receives substances necessary for regenerating its buffers and for the compensation of metabolic acidosis, and excess wafer is removed from the body. Despite these beneficial outcomes, most dialysis patients report subjective fatigue at the end of a session which can manifest itself an impairment of respiratory parameters. Material and methods: The study enrolled 21 chronic dialysis patients. The study procedures consisted in carrying out a forced spirometry procedure immediately before a dialysis session and 15 minutes after completion of the session. Results: All spirometric parameters assessed in the study group of 21 patients did not change significantly after a dialysis session. There were slight improvements in FEF50 and FEF25. FVC showed mild deterioration. None of the differences was statistically significant. At the same time, there was a statistically significant correlation between the degree of dehydration (loss of body weight during dialysis) and FVC values (p<0.05). Conclusions: 1. A single dialysis session did not induce significant changes in selected respiratory parameters in the study group. 2. The observed subjective feeling of fatigue following a dialysis session in the study group was not caused by impaired respiratory function. Key words: spirometry, dialysis, end-stage renal failure, rehabilitation

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Ocena efektów analgetycznych terapii wibroakustycznych w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych

Marlena Drężewska, Aleksander Sieroń, Zbigniew Śliwiński

FP 2013; 13(3); 8-13

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena efektów analgetycznych terapii wibroakustycznej w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych.
Materiał i metody. Badaniami objęto 52 kobiety, które były pracownikami biurowymi w Ostrołęce. W wieku 34-58 lat z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa o etologii przeciążeniowej i/ lub zwyrodnieniowej. Pacjentki zostały poddane 10-dniowej terapii wibroakustycznej za pomocą urządzenia *VITAFON-T. Do oceny efektów terapii zastosowano analogową skalę bólu VAS oraz zmodyfikowany kwestionariusz wskaźników bólu wg Laitinena.
Wyniki. Odnotowano istotną statystycznie różnicę w średniej wartości oceny bólu przed i po terapii (p<0,05). Średnia bólu przed terapią w skali VAS miała wartość 5,81, zaś po Terapii 3,38. Suma wszystkich punktów uzyskanych w kwestionariuszu wg Laitinena przed terapią wynosiła 316, po terapii - 194. Wnioski. Uzyskane wyniki sugerują, iż terapia wibroakustyczna jest skuteczna w osiąganiu efektów analgetycznych w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych. Słowa kluczowe: Terapia wibroakustyczna, skala VAS, kwestionariusz Laitinena

Abstract

Introduction. The objective of the research was to assess analgesic effects of vibroacoustic therapy in treating pain in the lumbosacral spine among office workers.
Materials and methods. The participants of the research were 52 female office workers from Ostroleka, aged 34-58, with chronic pain of lumbosacral spine caused by overstrain and/or spondylosis. The patients underwent 10-days vibroacoustic therapy which was conducted by means of VITAFON-T device. To assess the effects of the therapy there was used VAS analogue pain scale and a modified pain rates according to Laitinen questionnaire.
Results. There was noted a substantial statistic difference in the average value of pain assessment before and after therapy (p<0.05). The mean value of pain before therapy according to VAS scale amounted to 5.81, and after therapy it constituted 3,38. The total score obtained from the Laitinen questionnaire amounted to 316, and after therapy - 194. Conclusions. The obtained results indicate that the vibroacoustic therapy is effective in achieving analgesic effects in the treatment of pain in the lumbosacral spine among office workers. Key words: vibroacoustic therapy, VAS scale, Laitinen quesfionnaire

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Profesor Andrzej Zembaty

Sławomir Jandziś, Marek Woszczak, Marek Kiljański, Renata Szczepaniak

FP 2013; 13(4); 57-59

Streszczenie
Rocznica 50-lecia zorganizowanej działalności fizjoterapeutów w Polsce to okazja do przedstawienia sylwetki jednego z wybitnych przedstawicieli naszego zawodu prof. dra hab. Andrzeja Zembatego. Urodził się on 21 kwietnia 1935 roku w Jaśle w rodzinie inteligenckiej. Matka był nauczycielką, ojciec ukończył wydział prawa UJ i pracował jako sędzia w Jaśle a następnie Sanoku. Andrzej Zembaty po zdaniu matury w liceum sanockim rozpoczął studia w warszawskiej AWF, które ukończył w 1958 roku. W 1960 roku rozpoczął pracę fizjoterapeuty w Stołecznym Centrum Rehabilitacji Schorzeń Narządu Ruchu w Konstancinie oraz w 1964 roku jako nauczyciel zawodu w Medycznym Studium Zawodowym w Konstancinie. W 1972 roku, na wniosek prof. Mariana Weissa, dyrektora STOCER i kuratora Zakładu Rehabilitacji w warszawskim AWF-e został zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w tymże zakładzie. Powrócił więc na uczelnię, z którą związał większość swojego życia zawodowego. Pełnił w niej następujące funkcję: 1979 – kierownik Zakładu Rehabilitacji Ruchowej, 1982 – pełnomocnik Rektora ds. Powołania Wydziału Rehabilitacji, 1983 – z-ca dyr. Instytutu Nauk Biologicznych, 1984 – 1987- prodziekan ds. studenckich i organizacyjnych w nowo powołanym Wydziale, 1987 – 1990- prodziekan ds. dydaktyki. Ostatnim miejscem działalności zawodowo-dydaktycznej przed przejściem na emeryturę w 1999 roku była AWF w Katowicach, gdzie Profesor kierował Zakładem Kinezyterapii

Słowa kluczowe:
rehabilitacja lecznicza, fizjoterapeuci, historia rehabilitacji

Abstract

The 50th anniversary of the organized activity of physiotherapists in Poland is an opportunity to present the figure of one of the eminent representatives of our profession, prof. Andrzej Zembaty, PhD. He was born on April 21, 1935 in Jasło to an intelligentsia family. The mother was a teacher, my father graduated from the Jagiellonian University law department and worked as a judge in Jasło and then Sanok. Andrzej Zembaty, after passing the final exams at the high school in Sanok, he began studies at the University of Physical Education in Warsaw, which he graduated in 1958. In 1960, he started working as a physiotherapist at the Metropolitan Rehabilitation Center for Motion Disorders in Konstancin and in 1964 as a teacher of the profession at the Medical Vocational College in Konstancin. In 1972, at the request of prof. Marian Weiss, director of STOCER and curator of the Rehabilitation Department at the University of Physical Education in Warsaw, was employed as a senior assistant at the same facility. He returned to the university, with whom he associated most of his professional life. He held the following function: 1979 – head of the Department of Movement Rehabilitation, 1982 – Rector’s representative for the appointment of the Rehabilitation Department, 1983 – deputy director. Institute of Biological Sciences, 1984 – 1987 – vice-dean for student and organizational affairs at the newly appointed Faculty, 1987 – 1990 – vice-dean for didactics. The last place of professional and didactic activity before retiring in 1999 was the University of Physical Education in Katowice, where the Professor headed the Kinesitherapy Unit.

Key words:
Therapeutic rehabilitation, physiotherapists, rehabilitation history

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty

Magdalena Rusin, Wojciech Kiebzak, Marek Kiljański, Michał Dwornik, Zbigniew Śliwiński

FP 2013; 13(4); 51-56

Streszczenie
Powszechne zasady i postawy etyczne funkcjonujące we współczesnej medycynie są tematem wielu dysput społecznych, w których, oprócz etyków, filozofów, lekarzy, biorą udział także fizjoterapeuci. Każdy z nich przedstawia swój punkt widzenia, który wielokrotnie jest zbieżny. Zarysowujące się różnice stanowisk dotyczą w pewnym stopniu konsekwencji zastosowania zasad deontologii w konkretnych sytuacjach zawodowych.
Kształtowanie postaw w procesie edukacji akademickiej jest zadaniem trudnym
i długotrwałym. Na dalsze formowanie postawy etycznej absolwenta fizjoterapii duży wpływ ma rodzaj wykonywanej pracy. Choć fizjoterapeuta rozpoczynający pracę zawodową posiada ukształtowaną postawę, będzie ona nadal podlegała pozytywnym lub negatywnym modyfikacjom środowiska. W społeczności fizjoterapeutów pożądaną postawą powinna być postawa etyczna, która charakteryzuje się trwałością i stanowi jeden ze składników ludzkiej osobowości, ludzkiego usposobienia.
Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na czynniki kształtujące postawę etyczną zarówno studenta fizjoterapeuty, jak i dyplomowanego fizjoterapeuty. Postawa ta, łącząca komponent emocjonalny, behawioralny i oceniający, powinna być zrównoważona i pełna społecznej dyscypliny, społecznej użyteczności, społecznego zaangażowania, społecznej otwartości, tolerancji, poszanowania godności, szacunku dla życia i zdrowia. Jej wypracowane wzorce to zachowania opiekuńcze, pełne odpowiedzialności, współodczuwania, poszanowania własności, z umiejętnością przekazywania rzetelnej informacji i z umiejętnością pracy zespołowej. Wynikiem takiej postawy ma być optymalizacja efektów postępowania leczniczego oraz budowanie prestiżu zawodu fizjoterapeuty.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, postawa etyczna, edukacja humanistyczna

Abstract

Common behavioural and ethical patterns existing in modern medicine are subject to many social debates in which physiotherapist, alongside ethicists, philosophers and doctors, have their say. All of them express their points of view, which more often than not, coincide. The differences in opinions constitute the consequences of applying deontology in certain professional cases. Forming behavioural patterns in the process of academic studies is a hard and long-lasting task. Further development of ethical attitudes of a physiotherapist will be influenced by work. Even though physiotherapists embark upon their professional paths with already formed attitudes, these will be prone to further changes, both negative and positive, depending on the environment.

Key words:
physiotherapy, ethical stance, humanistic education

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Magdalena Rusin, Zbigniew Śliwiński, Michał Dwornik, Marek Kiljański

FP 2013; 13(4); 44-50

Streszczenie
Rola społeczna fizjoterapeuty nie sprowadza się tylko do posiadania instrumentalnej, profesjonalnej wiedzy, jaką się posługuje, wysokiej kultury osobistej, ale także wymaga od niego postępowania humanistycznego i etycznego. Fizjoterapeuta we współpracy z członkami całego zespołu leczącego, stwarza warunki do zapewnienia swoim pacjentom optymalnego powrotu do zdrowia.
Kształcąc się, podnosząc swoje kompetencje zawodowe, przynależąc do stowarzyszeń zrzeszających fizjoterapeutów, budując wieź z innymi reprezentantami tej profesji rozwija się świadomość i tożsamość zawodową. Wspólne dążenie do jednolitych standardów kształcenia, tworzenie wzorców osobowych, kultury zawodowej, zasad etycznych, wpływa na profesjonalizację ich grupy, a profesjonalizacja to gwarant jakości świadczeń fizjoterapeutycznych i właściwego podejścia do pacjenta.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie fizjoterapii jako profesji,
a fizjoterapeuty, jako profesjonalisty, człowieka doskonale przygotowanego do pracy
z człowiekiem chorym, potrzebującym, członka zespołu rehabilitacyjnego (terapeutycznego), terapeuty – humanisty, który swojego pacjenta traktuje jako summum bonum medycyny.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, kultura zawodu, kultura osobista, etyka, profesja

Abstract

The social role of a physiotherapist must not be reduced to displaying instrumental professional knowledge and propriety; it demands from a physiotherapist to employ humane and ethical streak in his or her practice. A physiotherapist, in collaboration with the whole medical team, creates proper conditions for full recovery. Physiotherapists develop professional identity and awareness by furthering their education, raising their professional competence, belonging to physiotherapist associations and building bonds between other representatives of this profession. What influences the level of professionalism of the group and all the same determine the quality of physiotherapeutic services and a proper approach towards the patient are mutual attempt to standardise education, create role models as well as professional culture and ethical values. The aim of this study is to present physiotherapy as a profession, and the physiotherapist both as a professional who has the highest level of professional command to treat the ill and needed, and as a member of the rehabilitation (therapeutic) team – a humanist who treats a patient as a summum bonum of medicine.

Key words:
physiotherapy, professional culture, propriety, ethics, profession

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Porównanie obwodów kończyn górnych u kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi korzystających i nie korzystających z wczesnej profesjonalnej rehabilitacji

Elżbieta Niedbała, Leszek Kołodziejski

FP 2013; 13(4); 37-43

Streszczenie
Usunięcie układu chłonnego pachy podczas radykalnej amputacji piersi (RAP) utrudnia odpływ chłonki z kończyny górnej i może powodować obrzęk limfatyczny kończyny górnej (OLKG). Celem badania było porównanie obwodów kończyn górnych u kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi (RP) korzystających i nie korzystających z wczesnej profesjonalnej rehabilitacji. Materiał i metody. Badaniem objęto 146 członkiń klubów Amazonka poddanych jednostronnej RAP sposobem Maddena w latach 2002-2009. 71 pacjentek z województwa małopolskiego (grupa M) operowano w Centrum Onkologii w Krakowie i 75 z województwa świętokrzyskiego (grupa Ś) operowano w Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. U wszystkich stosowano jednakowe standardowe postępowanie onkologiczne. Jedyną znaczącą różnicą między ośrodkami leczącymi był sposób prowadzenia wczesnej rehabilitacji chorych. W grupie M prowadziły ją przeszkolone pielęgniarki i wolontariuszki klubu Amazonka a chore kontynuowały samodzielnie ćwiczenia w domu. W grupie Ś zawodowi fizjoterapeuci prowadzili kompleksową rehabilitację w warunkach stacjonarnych. U wszystkich kobiet uzyskano dane dotyczące wieku, przebytego leczenia i rehabilitacji oraz wykonano pomiary obwodów obu kończyn górnych. Kobiety obu grup (M i Ś) porównano pod względem cech populacyjnych, przebytego leczenia oraz obwodów kończyn górnych i występowania OLKG.
Wyniki. Pomimo znaczącej różnicy w prowadzeniu wczesnego usprawniania pacjentki z M i Ś nie różniły się znacząco wielkością obwodów kończyn górnych oraz występowaniem i wielkością OLKG po stronie RAP.
Wnioski:
1. U kobiet po radykalnej amputacji piersi poddanych wczesnej profesjonalnej i nieprofesjonalnej rehabilitacji, w późnym okresie obserwacji obwody kończyn górnych były podobne.
2. W obu grupach (M i Ś) odsetek kobiet z OLKG był niski.

Słowa kluczowe:
mastektomia, obwody kończyn górnych, obrzęk limfatyczny

Abstract

Removing the lymphatic system of the armpit during the radical mastectomy hinders the outflow of lymph from the upper limb. Aim of the work. The aim of this report is to compare the circumference of women’s upper limbs post-surgical breast cancer undergone to early professional and unprofessional rehabilitation. Material and methods. A group of 146 members of Amazon Club subjected to radical breast amputation by Maddens methods between 2002-2009, have been evaluated. 71 patients from Malopolska (M group) were operated on in the Oncological Centre of Krakow (OCK) and 75 from Świętokrzyskie (Ś group) were operated on in the Świętokrzyskie Oncological Centre in Kielce (SCO). For all the patients the same, standard oncological procedures were used. The only significant difference between the medical centres was the method of conducting early post operative rehabilitation. In the M group it was conducted by trained nurses and volunteers of Amazon Club and the patients continued their exercises on their own at home. In Ś group a complex rehabilitation in the stationary conditions was conducted by professional physiotherapists. Data of all the women have been obtained including the patients’ age, past treatment and rehabilitation or the circumference of upper limbs were done. Women from both groups (M i S) were compared regarding antropometric features, past treatment and circumference of upper limbs and development of lymphedema. Results. In spite of the considerable difference in the method of early postoperative rehabilitation the patients from M i S did not differ significantly as regards circumference of their upper limbs, occurrence and volume lymphedema on the operated side.
Conclusions:
1. At women after radical mastectomy subjected to the early professional and unprofessional rehabilitation, in the late period of observation, the circumference of their upper limbs were the similar.
2. In both groups M i S the percentage of women with lymphedema was low.

Key words:
mastectomy, circumference upper limbs, lymphedema

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Wartość terapeutyczna krioterapii miejscowej w leczeniu pacjentów z gonartrozą

Łukasz Kopacz, Anna Lubkowska, Iwona Bryczkowska, Piotr Skomro, Elżbieta Kubala, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

FP 2013; 13(4); 31-36

Streszczenie
Wstęp. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu zabiegów krioterapii miejscowej na zakres ruchu w stawie kolanowym u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Dodatkowo analizowano potencjalne zmiany w dolegliwościach bólowych pacjentów. Materiał i metody. Grupa badana liczyła 50-ciu pacjentów i była jednorodna pod względem schorzenia. W badaniu wzięło udział 39 kobiet i 11 mężczyzn. Pacjenci poddani byli 10-ciu codziennym zabiegom krioterapii miejscowej na okolicę stawu kolanowego. Przed przystąpieniem do krioterapii, pacjenci zostali poddani badaniom antropometrycznym oraz wyliczono wskaźniki BMI. Został zebrany wywiad odnośnie chorób współistniejącychi zbadano dolegliwości bólowe według skali VAS. U wszystkich badanych wykonano pomiar zakresu ruchów w stawie kolanowym za pomocą goniometru. Został on wykonany przed rozpoczęciem zabiegów oraz po ich zakończeniu. Wynik. U wszystkich pacjentów, poddanych serii zabiegów można stwierdzić znaczną poprawę w zakresie ruchu zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym. Analizując dolegliwości bólowe oceniane za pomocą skali VAS, po zakończeniu serii zabiegów wykazano znaczne zmniejszenie wartości wskazywanych przez badanych. Rozpatrując zakres ruchu zgięcia w stawie kolanowym w obu grupach, zarówno z rozpoznaniem choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych oraz choroby zwyrodnieniowej wielostawowej, po serii zabiegów krioterapii miejscowej ruch znacznie się poprawił, natomiast zakres ruchu wyprostu w stawie kolanowym polepszył się w grupie z rozpoznaniem choroby zwyrodnieniowej wielostawowej. Wnioski. Krioterapia miejscowa jest korzystną metodą, redukującą dolegliwości bólowe oraz wpływającą na poprawę zakresu ruchów w stawie kolanowym u pacjentów z gonartrozą.

Słowa kluczowe:
zimnolecznictwo, gonartroza, leczenie zimnem

Abstract

Introduction. The aim of the study was to evaluate the effect of local cryotherapy treatment for range of motion in the knee joint in patients with osteoarthritis. In addition, analyzed potential changes in symptoms of pain patients. Material and method. The study group consisted of 50 of the patients and was homogeneous in terms of disease. The study involved 39 women and 11 men. Patients were subjected to 10 daily treatments local cryotherapy on the area of the knee. Before cryotherapy, patients were examined anthropometric, and BMI was calculated indicators. Was collected interview regarding comorbidities and examined pain according to VAS. In all patient performed to measure of range of motion in the knee joint using a goniometer. It was made before and after treatment.
Results. All patients who underwent a series of treatments there is a considerable improvement in flexion and extension of the knee. Considering the analysis of pain assessed by VAS in all patients demonstrated a significant reduction in the value indicated by the respondents on the scale after the series of treatments. Considering the range of flexion in the knee joint in both groups, both diagnosed with osteoarthritis of the knee and polyarticular osteoarthritis, after a series of local cryotherapy treatments became significant improvement, while the range of motion in the knee extension improved more in the group diagnosed with polyarticular osteoarthritis. Conclusion. Local cryotherapy is a beneficial effect on the range of motion in the knee joint and reduction of pain in patients with gonarthrosis.

Key words:
cryotherapy, osteoarthritis, knee, cold therapy

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii

Analiza kosztów kursów prowadzonych dla fizjoterapeutów w wybranych krajach Europy

Jan Szczegielniak, Barbara Szaro, Marek Kiljański

FP 2013; 13(4); 24-30

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapeuta, który ukończył studia wyższe jest odpowiednio przygotowany do pracy z pacjentem. Jednak pojawiające się wciąż nowe możliwości terapii, zmuszają fizjoterapeutów do ciągłego doskonalenia zawodowego. Celem pracy była ocena kosztów dotycząca prowadzonych specjalistycznych kursów dla fizjoterapeutów.
Materiał i metody. W analizie uwzględniono 11 kursów metod specjalnych fizjoterapii. Kursy te są organizowane w większości państw europejskich, prowadzone przez międzynarodowych instruktorów, a zdobyty certyfikat uprawnia do posługiwania się daną metodą na terenie Europy.
Wyniki. Najwyższe ceny kursów występują w Polsce i Czechach i odpowiednio wynoszą 259% i 172,12% średnich zarobków. We wszystkich krajach najwyższa cena dotyczy terapii metodą Bobath. Najniższe ceny dotyczą kursu Kinesio Tapingu i terapii punktów spustowych.

Słowa kluczowe:
kursy specjalistyczne, koszty kursów, doskonalenie zawodowe

Abstract

Background. Physiotherapist who graduated is adequately prepared to work with the patient. However still new treatment options forcing therapist to continuous professional development.
Material and methods. Analysis includes 11 courses of special methods of physiotherapy. These courses are organized in most European countries taught by international instructors. Gained certificate entitles you to use a particular method in Europe.
Results. The highest courses prices are in Poland and the Czech Republic and are respectively 259% and 172,12% of average earnings. In all countries the highest price concerns the Bobath therapy method. The lowest price concerns Kinesio Taping course and Trigger Point therapy.

Key words:
specialized courses, the cost of courses, professional development

Pobierz/Download Pobierz artykuł w j. polskim/Available only Polish version

Bez kategorii
1 2 3 … 18